'Kinderen zijn een spiegel voor eigen emoties'
I Love My Job: Werk zoeken dat je voldoening geeft, het is een spannende queeste. Zeker in deze economisch barre tijden is het intimiderend om de sprong naar je droomjob te wagen. Deze zomer laten wij negen mensen aan het woord die in het labyrint van keuzes de heilige graal vonden. Deze week: Leerkracht Maya Leclercq
We zitten op de speelplaats. Twee andere leerkrachten komen even piepen. 'Eigenlijk zou je een toertje moeten doen', zegt Maya Leclercq. 'Iedereen is hier even gepassioneerd, van de jonge mensen tot de leerkrachten die al meer dan twintig jaar in het vak zitten.' Jozefien Van Beek
Maya Leclercq kwam in het onderwijs terecht via een omweg. Eerst studeerde ze fotografie. En toen ze voor het KASK een reportage moest maken, koos ze als onderwerp de school waar ze vroeger zelf ging, Freinetschool De Appeltuin.
"Ik was daar om foto's te maken, maar ondertussen stelden de kinderen mij vragen. Ik merkte dat ik niet alleen achter mijn fototoestel thuishoorde, maar ook in die klas. De helft van de tijd was ik mee aan het inspelen op wat er in de klas gebeurde, gaf mee uitleg, luisterde naar hun verhalen. Dat vond ik zo leuk dat ik tijdens mijn laatste jaar fotografie ben teruggegaan om in de klas te helpen. Daarna heb ik via afstandsonderwijs voor leerkracht gestudeerd. Ik heb geluk gehad dat net op het moment dat ik afgestudeerd was, hier een interim vrijkwam."
"Het boeiende is dat de kinderen personen in wording zijn. Ze staan nog helemaal open voor de wereld. Je kunt hun deurtjes openzetten en hen prikkelen. Hen dingen laten zien en ervaren. De verwondering van die kinderen, dat is het mooiste. Hopelijk stuur ik nieuwsgierige kinderen de wereld in die goed kunnen omgaan met zichzelf en met anderen. Daarna komen ze in de middelbare school. Soms ben ik wel bang dat een deel van wat wij hebben wakker gemaakt weer wordt dichtgeklapt."
Tussendoor een snelcursus Freinet: "We werken met de kinderen als totale personen, vanuit wie zij zijn, vanuit hun ervaring, waar zij verwonderd over zijn. Eigenlijk is het niet beknopt uit te leggen, het gaat over zo veel dingen, maar het begint bij de manier van omgaan met de kinderen, hen ernstig nemen. Het is geen vaste methode die zo toegepast kan worden, het is een pedagogie die mee beweegt met de tijd waarin ze zich bevindt."
"Het gaat vooral om een basishouding. Ik sta als leerkracht niet zo veel vooraan les te geven, maar ga samen met hen op ontdekking. Veel dingen weet ik natuurlijk al, maar vaak ben ik ook nog verwonderd of vraag ik me door hen iets af waar ik nog niet over had nagedacht. Zo houden we elkaar wakker. We prikkelen elkaar en geven goesting om dingen uit te zoeken."
"We proberen hen grenzen te doen verleggen, zonder hen te ver te pushen. Ze leren hun sterktes te gebruiken, maar ze leren ook aanvaarden wat ze minder goed kunnen. Ze hoeven niet perfect te zijn. Zelfkennis is belangrijk."
"Hetzelfde geldt voor leerkrachten. Ook wij moeten onszelf en elkaar op een constructieve manier in vraag blijven stellen. Zelfs na 25 jaar werken. Zelf blijf je dus ook groeien als persoon. Soms vind ik het jammer dat ik na zeven jaar over sommige zaken nog steeds twijfel. Maar als ik praat met meer ervaren leerkrachten zeggen ze dat ik daar gewoon mee moet leven, want dat dat ook het mooie is: kritisch blijven zoeken zonder dat je jezelf onderuit haalt."
"De kinderen zijn een constante spiegel van hoe jij je voelt, wat het een heel kwetsbaar beroep maakt. Ik kan het in de klas niet verstoppen als ik me niet goed voel. Maar als je eerlijk en authentiek bent, kun je hen ook heel veel meegeven. Als ik bijvoorbeeld eens boos word, leg ik het achteraf uit. Zo kan ik hen inzicht geven in menselijke relaties."
"Over twintig jaar wil ik nog altijd zoals nu op mijn fiets springen om naar school te gaan. Ik zeg altijd: ik ga naar school. Nooit: ik ga naar mijn werk. En hoe vermoeid ik soms ook opsta, elke keer denk ik: zalig, ik mag naar die kinderen. De eerste jaren vond ik het echt heel sympathiek dat die mensen mij daarvoor ook nog eens geld stortten aan het einde van de maand. (lacht)"
°1980, Leuven
Opleiding
tot 1992: Kleuter- en lager onderwijs in Freinetschool De Appeltuin
1992-1998: middelbaar onderwijs in Don Bosco Haacht
1998-2003: fotografie aan KASK Gent
2003-2005: opleiding leerkracht lager onderwijs via afstandsonderwijs aan KATHO Tielt
2002-2005: onofficiële stage in de derde graad van Freinetschool De Appeltuin
Werkervaring
2005: enkele weken interim in Heilig Hartinstituut Heverlee
2005-heden: Freinet-school De Appeltuin
Morgen: DE THUISBLIJVERS (slot)
Geen tijd voor vakantie, hun leven is te spannend om nu een break te nemen.
