Katja Retsin en dochter Manou Schepens: ‘Als puber verhief Manou oogrollen tot topsport’

De oudste is net 50 en was omroepster en presentatrice bij VRT en VTM. Vandaag werkt ze voor lokale zenders, schrijft en acteert ze. De jongste is 16, volgt ­economie-moderne talen en verkent de showbizzwereld. Katja Retsin en Manou Schepens, moeder en dochter.

Katja

“Toen Manou vijf was, zag ze me elke dag op televisie als omroepster en presentatrice van De rode loper. Ze vond het leuk om me aan het werk te zien, maar misschien ook wat verwarrend. Wanneer ik thuiskwam, zag ik haar weleens voor de tv zitten met grote vraagtekens in haar ogen: ben jij Katja Retsin? (lacht)

“Als eerste kind van drie is zij het meeste ondergedompeld in het werk van Jan (Schepens, acteur, red.) en mezelf. Ze ging vaak mee naar musicals en voorstellingen, en als ik live op antenne ging bij de VRT, nam ik haar regelmatig mee. Tussen de opnames door had ik veel tijd en gingen we picknicken onder de toren. Ze is opgegroeid in dat wereldje. Voor mij was televisie en showbizz een ver-van-mijn-bedshow. Ik heb een postgraduaat media en communicatie op zak, maar pas toen ik stage deed, had ik door dat er mensen zijn die ook achter de schermen van televisie werken. Dat leek zo’n onbereikbare wereld. Voor Manou is die afstand veel kleiner.

“Ze doet nu al screentesten en audities voor musicals en series, met een ongedwongen naturel. Ik was vroeger totaal niet zo’n durver. En Jan al helemaal niet. Hij moet zowat de meest onzekere mens zijn die ik ken. Misschien maakt Manou er haar job van, misschien ook niet. Op het podium staan is een roeping. Als dat in je zit, kan je er niet van weglopen. Ik merk dat heel sterk bij mezelf. ‘Het podium’ heeft veel facetten. Vandaag geeft acteren mijn leven schwung.

“Ik heb haar natuurlijk al gewaarschuwd voor de werkonzekerheid in de sector, en voor het feit dat je als vrouw nog altijd hard wordt beoordeeld op basis van je uiterlijk en leeftijd. Maar goed, wij gaan haar niet tegenhouden. Ik hoop vooral dat ze iets vindt dat ze graag doet.

“Manou heeft mij voor het eerst mama gemaakt, en alleen al daarom zal ze altijd een specialleke zijn. Zij is ook de eerste die ik moet loslaten. Ze begint uit te gaan, rijdt zelfs al met de brommer. Onwezenlijk! Tot haar elfde was ze heel kinds, maar zodra ze twaalf werd, zag ik haar worstelen met zichzelf. Ze was vaak licht ontvlambaar, koppig en verhief oogrollen tot topsport. (lacht) We botsten vaak. ‘Die gaat nog eens tegen een muur lopen’, dacht ik vaak. Pas toen ik me realiseerde dat ik als puber net dezelfde tegendraadsheid in me had, en ik besefte dat kwaad worden weinig nut heeft, is onze relatie veranderd.

“In de auto zitten we vaak te zingen, maar het is vooral het ideale moment om over álles te praten: regels, de pil, seks... Jan is een fantastische vader, maar als die onderwerpen op tafel liggen, muist hij er subtiel vanonder. Mijn mama deed net hetzelfde. Misschien maak ik er daarom zo bewust een punt van. Ik zit er echt niet mee in om een monoloog af te steken. Dan is het maar een awkward moment, zoals mijn dochter oogrollend te kennen geeft.” (lacht)

Manou

“Ik herinner me nog hoe we bloemetjes plukten op het grasveld onder de VRT-toren. Mama mooi opgemaakt, haar haren helemaal perfect. Best wel gek wat ze allemaal verwezenlijkt heeft. Al die celebrity’s die ze voor haar microfoon heeft gezet. Zelfs Britney Spears heeft ze geïnterviewd! Ik denk echt wel dat mama haar stempel heeft gedrukt op verschillende generaties televisiekijkend Vlaanderen, want zelfs mijn vrienden kennen haar. Als ze me komt halen op een feestje wordt er wel eens gegniffeld: ‘Kijk nu, Katja Retsin!’ Best grappig.

“Van mama’s hoogdagen van de Vlaamse showbizz pluk ik soms nog altijd de vruchten. We hebben sowieso een gemeenschappelijk stuk kleerkast dat over en weer gaat, nou ja, het is eerder éénrichtingsverkeer: van haar kast naar de mijne. Maar de glitterkleedjes die ze aandeed om naar premières te gaan, vind ik helemaal te gek. En dan hebben we ook nog eens dezelfde schoenmaat: perfect.

“Misschien sta ik later op een podium, misschien ook niet. De huizenmarkt interesseert me ook, net als rechten en criminologie. Ik zie de positieve kanten van media en showbizz, maar ook de kanten die inhakken op je zelfvertrouwen. De voorbije twee jaren hebben mama en papa best wat stress gehad. Papa had een vaste job bij Studio 100, maar door de pandemie kan hij vandaag nog altijd niet spelen. Met die onzekerheid moet je dan wel kunnen omgaan.

“Mama drukt me altijd op het hart dat ik zo veel mogelijk moet proberen en niet bang hoef te zijn om te falen. Ik snap haar wel, maar toen ik na vier auditierondes te horen kreeg dat ik toch te jong was voor de rol, was dat best een domper. Ik vind het heerlijk om op het podium te staan, maar er komt wel wat bij kijken. Mijn ouders kunnen dat al wat beter relativeren omdat ze al meer hebben meegemaakt. Mama denkt dat ik stressvrij naar audities ga, maar dan is ze die keer vergeten dat ik een solo moest zingen en ik ervan overtuigd was dat ik zou flauwvallen, overgeven én in mijn broek zou doen. Haar A. Vogel-productje bracht geen soelaas. (lacht)

“Mijn leeftijdsgenootjes hebben vaak gescheiden ouders. Mama en papa zijn echt een uitzondering. Natúúrlijk kijk ik op naar hun relatie. Ze zijn al twintig jaar samen en gaan nog elke dag superliefdevol met elkaar om. Ik denk dat een relatie pas goed blijft draaien als je áltijd tijd blijft maken voor elkaar, en vooral: als je samen veel onnozel doet.

“Papa is de grootste lawaaimaker in huis. Zijn mopjes stoppen nooit, tot vervelens toe soms. Mama heeft dan weer iets met gekke stemmetjes. Samen zijn ze de beste combinatie. Soms praat ik met mama over liefde en verliefdheid. Dan vertelt ze me over haar vroegere relaties, en over hoe ­jongens in elkaar zitten. Er staat me nog wat te wachten.” (lacht)