Justine ‘Tsar B’ Bourgeus en haar grootouders: ‘Ze mag altijd komen om de pijn te stillen’

De jongste is 27 en speelt sinds 2015 podia plat als elektro-r&b-queen Tsar B. De oudsten zijn 83 en 93 en zijn het amoureuze voorbeeld van de jongste. Justine Bourgeus, Lieve Vandekerckhove en Armand Janssen, kleindochter en grootouders.

Justine

“Als ik aanbel aan hun huis langs de Gentse Coupure, doen bonmama en bonpapa vaak met tweeën open. Hand in hand staan ze in de deuropening, als vertegenwoordigers van de eeuwige liefde. Dankzij hen geloof ik in de lange liefde waarin je elkaars kleine kantjes leert verdragen. Want zelfs als ze zich ergeren aan elkaar, hoor ik nog altijd genegenheid in hun irritatie. Tijdens mijn studententijd woonde ik achteraan in hun tuin, in hun voormalig duivenkot. Als ik op kot geroefel hoorde en uit het raam keek, zag ik bonmama weleens gehaast door de tuin rennen terwijl bonpapa voor de zoveelste keer besloot de inboedel te herpositioneren of met bloempotten van vijftig kilo te sjouwen: ‘Bieke, stopt ne keer, straks valt ge!’ Hij hoort niet meer zo goed, dus vaak riep ze voor de buren en deed bonpapa rustig voort. (lacht)

“Ik geloof oprecht dat de liefde tussen twee mensen zich in de loop van de jaren kan heruitvinden en kan laveren via een parcours van hoogtes en laagtes dat je samen moet leren bezeilen. Mijn vriend en ik zijn twee jaar samen en ook hij gelooft in de lange liefde. Als hij naar mijn grootouders kijkt, zie ik zijn oogjes glinsteren. Onlangs zei hij: als ik naar bonmama kijk, zie ik u. Een mooi compliment. Ze had net een megagrote zonnebril op en zag er wat uit als een maffiabaas. (lacht)

“Het is nog niet zo lang geleden dat ze samen andere senioren gingen bezoeken in woon-zorgcentra. ‘We gaan de oudjes bezoeken die zich eenzaam voelen.’ Die drang om voor mensen te zorgen lijkt wel een beetje erfelijk bepaald. Ik voel die net zo hard. Bonmama is de zorger van de familie, maar evengoed de ‘Gazet van Gent’. Als ik aankom, is ze vaak op geanimeerde wijze aan het bellen in de zetel: ‘Gooooh, ’t zal toch niet waar zijn zeker!’ Ik zie haar dan als de queen die het laatste nieuws van Gent en omstreken ontvangt. Als familie of vrienden een weetje hebben, bellen ze haar eerst. Maar geheimen zijn veilig bij haar.

“Voor de pandemie droeg bonmama haar haren kort, wat altijd maar wat braafjes leek. Met haar lange paardenstaart ziet ze er Italiaanser en rebelser uit. Ik vind het zo cool dat ik mijn haar op dezelfde manier draag. Pas vijf jaar geleden kreeg ze haar eerste grijze haren. Ze is best ijdel. Soms mag ik haar maquilleren, hoewel ze bang is om er als een bonbonnière uit te zien.

“We staan allebei goed met hetzelfde kleurenpalet. We hebben Sneeuwwitjeachtige trekjes, waardoor rode accenten het beste in ons gezicht naar boven halen. Als ze naar een feest gaat, komt dan plots de madonna toe. Zalig. Ik ben echt wel fan van mijn grootmoeder. Weet je dat ze een zware voet heeft? We zijn eens met de familie naar de Dordogne gereden en bonmama zat aan het stuur. Ze is echt een racepiloot. Die zware voet heb ik trouwens geërfd.”

LIEVE

“We zijn de grootouders langs mama’s kant. Justine is de tweede van zes kleinkinderen. Haar zus Camille, die twee jaar ouder is, was de eerste om haar intrek te nemen in het studentenkot dat uitgeeft op ons stadstuintje. Ons voormalig duivenkot omvormen tot studeerplekjes voor de kleinkinderen was veruit de beste beslissing ooit. Weinig mensen zullen zoveel plezier hebben beleefd aan hun kleinkinderen als wij. Ze hadden natuurlijk wel een aparte ingang, dus hoe bont ze het juist gemaakt hebben, weten we niet. (lacht)

“Ze waren oud genoeg om hun plan te trekken. Af en toe kwamen ze een soeplepel of een handdoek lenen, maar we hebben ons nooit bemoeid met hun leven of hun studies. Justine studeerde economie aan de universiteit, maar was toen al heel intens bezig met muziek. Haar kot was ook haar muziekstudio. Als we ’s avonds in de tuin zaten, hoorden we haar vaak viool spelen. Heerlijk was dat. Soms vroegen we naar een stukje Mozart of Bach. Alles kon.

“Muziek is haar leven en de viool was haar eerste liefde. Ik weet nog hoe ze bij ons naar Amadeus keek, een film over het leven van Mozart, en zei: ‘Componist zijn, lijkt me wel een toffe job, zelfs al werd Mozart gek.’ Op haar vierde volgde ze al muzieklessen. Ik ging naar zo veel mogelijk wedstrijden en audities, dus ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om vioolspelen vol te houden en te verheffen naar meer dan kattengejank. (lacht) Maar Justine heeft het heel snel geleerd. Ze was zes toen ze op een podium stond. Ze speelde toen al zo mooi. Ik ben eens in tranen uitgebarsten. Ze dacht dat ik droevig was.

“Vanaf haar twaalfde kwam ze elke donderdagmiddag eten. Ik moest kilo’s chocolade inslaan. Op den duur had ik zulke grote blokken, ik kon ze alleen nog met een kapmes in stukjes kloppen. Justine was gek op mijn chocoladepudding. Een heel eenvoudig recept met bloem, volle melk en pure chocolade. De stenen visvorm waaruit ze de pudding zo graag at, heb ik nog steeds. ‘Die vis is life’, zegt ze weleens. Misschien is het tijd om de vis door te geven.” (lacht)

Armand

“Als we naar optredens van Justine gaan kijken, reserveert ze voor ons de koninklijke stoelen met het beste uitzicht. Ik hoor haar eerlijkheidshalve liever met strijkers werken dan met beats, maar we zijn altijd fier als ze op een podium staat en compromisloos haar ding doet. Muziek begeleidt ons door het leven en werkt helend. Ze mag altijd komen spelen om mijn pijn te stillen. Ondertussen blijven we haar nauwgezet volgen. Lieve zit zelfs op Instagram om niets te missen.

“Lieve werd mijn vrouw in 1964. Toen ik haar zag, wist ik dat ik mijn duifke gevonden had. Zij kende me nog niet, maar ik had haar al lang zien zweven. Om die liefde zo lang te laten duren, mag je niets forceren. Lief zijn voor elkaar, en elkaar verdragen. Dat is wat telt. Justine en haar lief hebben elkaar 25 jaar misgelopen. Hij is twee huizen hiernaast opgegroeid. Het is een lieve jongen, en altijd attentvol. Ik zie het wel goedkomen.”

Tsar B speelt op 28 juli op M-IDZOMER in Leuven.