Getuigenis
Jonge piloot klapt uit de biecht: "Wie echt wil crashen, zal daar in slagen"
In De Zondag doet de Oost-Vlaamse piloot Maarten Vanheuverswyn zijn relaas over het keiharde beroep van piloot: "Psychische problemen zijn nog steeds een enorm taboe in onze sector."
De 33-jarige Vanheuverswyn is een jaar geleden verkast naar het Isle of Man, in het Verenigd Koninkrijk. Anders vond hij geen werk.
Dat is de constante in de luchtvaartsector: werkzekerheid is troebel, je bent nooit helemaal zeker of je de volgende dag nog werk hebt. "Op mijn eerste job werd ik betaald per vlucht. Geen vlucht, geen loon. Om toch van de job te kunnen leven, bleef ik voortdurend stand-by. Werk ging boven alles. Achteraf gezien kan ik niet geloven dat ik dat drie jaar heb volgehouden."
De werkomstandigheden zijn zwaar, psychische problemen loeren continu om de hoek. Daarover zegt Vanheuverswyn dat "we de problemen eerder in de maatschappij moeten aanpakken dan in de cockpit."
Volgens hem zijn psychische problemen nog steeds een enorm taboe in de sector: "Uiteraard selecteren luchtvaartmaatschappijen enkel kandidaten die kunnen omgaan met de stress en de druk die inherent zijn aan de job, maar net als elke andere mens heeft een piloot ook wel eens te kampen met persoonlijke tragedies en psychologische problemen".
Tot slot wil de Oost-Vlaming nog iets kwijt ovoer Andreas Lubitz, de co-piloot die vlucht 9525 van Germanwings deed crashen: "Als je een vliegtuig bestuurt en om wat voor reden dan ook de intentie hebt om het te laten crashen, dan zal je daar ook in slagen."
