Jezidileider in Brussel voor herdenking 22 maart: ‘We zijn dankbaar dat het Belgische parlement de genocide heeft erkend’

Wat is uw boodschap voor Belgische overlevers van terreur?

Baba Sheikh: “Het is verschrikkelijk voor de hele Belgische gemeenschap, die het hart vol heeft van menselijkheid en samenleven. Samen trotseren we het probleem van terrorisme.

“Ik ben deze ochtend geland en langs het metrostation Maalbeek gepasseerd, waar de herdenking was. Het maakte me boos en droef tegelijk om dat te zien. Ik wens de overlevers een goede gezondheid. Dit is een mooi en rustig land. God heeft de wereld geschapen voor schoonheid en we moeten samenleven als goede mensen. Als spirituele leider bid ik voor België dat het gespaard blijf van terreur.”

IS pleegde een genocide op uw gemeenschap en maakte meisjes en vrouwen tot slaven. Voelt u een verbondenheid tussen de jezidi’s en de slachtoffers hier?

“Wat opvalt is dat mensen die ontsnappen aan de dood doorgaans heel sterk zijn. Dat is wat ik woensdag ook zal zeggen op het symposium. Die mensen hebben het ergste meegemaakt, zijn gevangengenomen en tot slaaf gemaakt. IS slaat overal toe. De plaats maakt hen niet uit.

“De aanslagen in Zaventem en Maalbeek zijn zes jaar geleden. Nu is het hier rustig, maar wees gerust, Daesh doet nog altijd verder. De steden en het grondgebied zijn bevrijd, maar nu moeten de geesten van de mensen nog worden bevrijd.

“Ik kan u een bericht laten zien dat een jezidimeisje ontving van een IS-lid dat nu in Mongolië zit. Zijn boodschap: ‘Wacht maar, ik kom terug.’”

Dit jaar kwam uit dat ook Belgische jihadisten, vaak ook geconnecteerd met de aanslagen in Brussel, ook participeerden in de slavernij van jezidi’s in Irak en Syrië. Wist u dat?

“Natuurlijk. Ik hoop dat het Belgische gerecht hen voor de rechtbank brengt. België kan zo tonen dat het de slachtoffers erkent. Ik ben er zeker van dat dit land de rechten van die vrouwen en meisjes wil respecteren. We zijn dankbaar dat het Belgische parlement de genocide heeft erkend.”

De genocide startte in 2014. Hoe stelt uw gemeenschap het nu?

“De jezidi’s lijden zwaar onder de moeilijke leefomstandigheden in de kampen. Ze leven in tenten die zijn neergezet voor enkele maanden, niet voor jaren. In deze tijd, met al zijn technologie en vooruitgang, is het pijnlijk om te zien hoe mensen honger lijden, koude in de winter en hitte in de zomer trotseren.

“Ik zou zo in een van die tenten wonen als dat betekent dat zij dan terug naar hun huis in Sinjar kunnen. Meer dan 40.000 huizen zijn er verwoest en het is te onveilig voor hen om terug te keren.

“Ik ben een van die mensen. Ik kom uit Tal Qasab. Ik heb er gestudeerd, mijn jeugd doorgebracht. Ook voor mij is het een droom om ooit terug te keren, zoals voor alle jezidi’s. Veel van hen proberen naar Europa te komen, omdat hun mensenrechten in Irak niet gerespecteerd worden. Europa moet zich open tonen. Velen van hen zitten vast aan de buitengrenzen van Europa, bijvoorbeeld in Wit-Rusland, nadat ze eerst ontsnapt zijn aan IS. Waarom helpt Europa die jezidi’s niet?”

Wat kan er gebeuren om jezidi’s in Koerdistan te helpen?

“We hebben een groot akkoord nodig dat voorziet in een veiligheidszone zodat mensen terug naar huis kunnen. Er moet vrede komen voor de jezidi’s van Sinjar. Alleen een akkoord kan dit conflict oplossen en daar is samenwerking voor nodig op internationaal niveau.

(Klapt zijn rechterhand open en dicht) “Je kan met één hand klappen, maar met twee handen gaat beter. Pas als je met meerdere handen klapt, is het een applaus.”