Je dochter heeft er geen idee van hoe vaak ze zich nog voor haar vader zal moeten schamen

Bart Eeckhout is journalist en oud-hoofdredacteur bij De Morgen en papa van John John (12) en Missy (9).

“Eerst worden Dua Lipa en ik beste vriendinnen. Dan mag Angèle erbij komen, en dan ook X (haar eigen boezemvriendinnetje). Dan gaan we samen liedjes maken en videoclips en worden we superbekend en gaan we op reis naar heel de wereld.”

Jullie staan aan te schuiven in de rij bij het Sportpaleis wanneer Missy haar plan om de wereld te veroveren ontvouwt. Af en toe moet een mens eens gek doen. Met het gezin naar een concert van Dua Lipa gaan behoort tot die momenten. De tijd van Kapitein Winokio ligt inmiddels alweer achter jullie.

Daar sta je dan. Rondom je zie je vooral groepen vrouwen die besloten hebben om er nog eens een geweldig avondje uit van te maken, koppeltjes die een origineel plekje zoeken voor een selfie met ingetrokken buik, zeventienjarige meisjes die hun telefoon onophoudelijk checken en een enkele man op leeftijd die kijkt alsof hij naar een soldenverkoop is meegesleept. Daar heeft je dochter geen oog voor. Ze vraagt zich lichtjes bezorgd af: “Zouden Dua Lipa en Angèle wel echte vriendinnen zijn?”

John John meent van wel. Op Karrewiet heeft hij gezien dat Angèle een van haar MIA’s aan Dua Lipa heeft gegeven. En als het op Karrewiet is geweest, dan is het waar. In tegenstelling tot zijn van spanning en verwachting ontploffende zus weet je zoon zich nog niet echt een houding te geven. Hij heeft zelfstandig beslist dat hij liever hier zou zijn dan met de scouts in het pretpark. Nu lijkt hij toch weer te twijfelen. Kan je als twaalfjarige pre-puber nog wel toegeven dat je naar het concert van een meisjesidool bent geweest?

Niemand weet goed wat te verwachten als jullie met onzekere tred de uitverkochte zaal binnenschuifelen. Ook jij niet. Een wereldster in levenden lijve aanschouwen is toch nog wat anders dan naar een optreden van Sonic Youth of zelfs Placebo gaan. Hoe zou ze eruitzien? Het antwoord is: goed. Maar ook wel: klein. En van Angèle is, tot ongerustheid van je dochter, geen spoor te bekennen. Ook de rest van het scenario, met een camera of volgspot die haar uit het publiek pikt en wereldberoemd maakt, valt in duigen. Dat vindt Missy niet zo erg, want bij nader inzien zitten er wel érg veel mensen naar je te kijken in zo’n zaal.

Vanaf de eerste noten spring je recht om te dansen. Missy volgt vanaf het tweede liedje. Haar moeder doet af en toe mee, John John zit op zijn bankje vastgeschroefd, verbluft door het spektakel en geïntimideerd door de prikkels. Je dochter laat het niet aan haar hart komen. Alsof ze in een anderhalf uur durend TikTok-filmpje staat, voert ze haar aangeleerde dansjes op, met naast haar een zingende en springende vader.

Als jullie weer buiten staan en veel te lang moeten wachten op de tram, zegt Missy: “Het was leuk, maar eerst schaamde ik me voor jou.” En ze heeft er geen idee van hoe vaak ze die woorden nog zal moeten herhalen.