Het Belgisch basketbal blijft floreren: knappe prestaties op jeugd-EK's, de Belgian Lions met hun vierde EK op rij en een almaar ruimer aandeel van Belgische beloften in de topklasse. Positief en hoopgevend.

Helaas, de seizoenstart boert ook een zure oprisping. Na meer dan dertig seizoenen bij de elite werd het noodlijdende Pepinster deze zomer uit zijn lijden (en dat van de Liga) verlost. Terug naar tien clubs dus. En terug naar die gewrongen speelformule met een dubbele competitie: 36 speeldagen om twee afvallers richting play-offs aan te duiden - wie bedenkt het? Geen tussentijds klassement met enig belang, zoals de voorbije jaren wel het geval was. Hou dan maar de spankracht en toeschouwersaantallen op peil.

Sportief blijft de Pro Basketball League wel haar stijgende lijn verlengen. Met achter slokop Oostende een peloton achtervolgers. Vooral Antwerp Giants laat al vroeg een sterke indruk. En haalt Charleroi uit zijn diep Belgisch arsenaal ook resultaat na de voorbije verloren jaren? Maar allen beseffen: wie de titel wil, moet voorbij Oostende.

De meest toonaangevende club van het Belgische basketbal verloor deze zomer Quentin Serron, exponent van de fysieke intensiteit van Oostende. Maar de tandem Djordjevic-Katic blijft behouden. Geen ploeg die zo domineert op de belangrijke combinatie spelmaker-centerspeler. En ook al start Djordejvic straks op de bank, zijn impact blijft enorm.