In Silicon Valley starten ze de werkdag met lsd

In het Californische Silicon Valley, waar onder meer de hoofdkantoren van Apple, Facebook en Google gehuisvest zijn, wordt er 's ochtends niet aan een Instagram-waardige low fat diet soy latte met hazelnotencrunch genipt. In een anonieme getuigenis in het magazine Rolling Stone bekende een zekere Ken, die werkzaam is in - uiteraard - een jonge start-up, dat hij 's ochtends een microdosis lsd nuttigt. "Je zou ervan versteld staan van hoeveel mensen het doen", getuigde Ken en hij voegde daaraan toe: "It's crazy awesome". Zotjes leuk, dus.

Voor alle duidelijkheid: lsd, kort voor lyserginezuurdi-ethylamide (de s staat voor säure, Duits voor zuur) is een van de bekendste hallucinogene roesmiddelen ter wereld en werd in 1938 door de Zwitserse chemicus Albert Hofmann ontdekt. De drug wordt ook wel acid genoemd en kende zijn hoogdagen in de jaren 60 en 70 tijdens de flowerpowerbeweging. Een microdosis wordt op een klein papieren zegeltje gedroogd die men op de tong laat smelten. Eens in de hersenen, kan het trippen beginnen. De gebruiker hoort, ziet, voelt en proeft anders, tot wel twaalf uur lang.

"Niemand weet exact hoeveel werknemers het slikken, maar ik vermoed dat er in Silicon Valley eenzelfde aantal per duizend kan opgetekend worden als in Amsterdam, Brussel of Parijs", zegt psycholoog James Fadiman uit Californië. "En volgens de tweehonderd rapporten die ik in handen heb uit twaalf landen, blijkt dat die microdoses de mensen beter doen functioneren. Ze voelen zich beter, slapen beter en werken meer gefocust. Ook verlaagt het bij sommigen de gevoelens van onrust en neerslachtigheid."

Onthutsend experiment

James Fadiman is niet de eerste de beste. Hij is een gewaardeerd psycholoog die sinds de jaren 60 veel geschreven heeft over de positieve effecten van lsd op de creativiteit van de mens, met als magnum opus het boek The Psychedelic Explorer's Guide. Fadiman had in zijn twintiger jaren contact met schrijver Aldous 'A Brave New World' Huxley, die de jonge Fadiman ooit op café in Parijs een pilletje toeschoof. "Dit is veel te intens", zou Fadiman gereageerd hebben, waarop Huxley antwoordde: "Ik weet het, dit is ook voor mij de eerste keer Parijs."

Een lolbroek, die Huxley, net als Fadiman. Op diens website staat een YouTube-video van zijn lezing op het Bioethics Forum in Wisconsin. Tijdens de lezing licht hij op humoristische wijze zijn sixtiesexperimenten met lsd toe, die al snel door Uncle Sam een halt werden toegeroepen.

Fadiman onderzocht op welke manier lsd gebruikt zou kunnen worden bij het oplossen van wetenschappelijke patstellingen. Vier proefpersonen, van ruimtevaartwetenschapper tot architect, kregen 100 microgram lsd toegediend. Het doel: een groot vraagstuk waar zij al maanden gepassioneerd aan werkten maar niet opgelost kregen, herbekijken.

De resultaten waren onthutsend. Een architect, zo vertelt Fadiman tijdens de lezing, verklaarde dat procrastinatie - uitstelgedrag - tijdens de drie uur durende trip gewoonweg onmogelijk was. Hij schetste in ijltempo en al zijn ontwerpen werden aanvaard door zijn klanten. Want waarlijk nog onthutsender: de ontwerpen zagen er gelijkaardig uit aan wat de architect in nuchtere toestand zou ontwerpen. Geen weirde, Dalí-achtige kladjes, kortom.

"Hoe komt het, denk je", zegt Fadiman verder tijdens die lezing, "dat de personal computers in San Francisco werden uitgevonden terwijl destijds de technologie-industrie zich vooral in het oosten van Amerika had genesteld? Veel van die makers gebruikten lsd. Het beste voorbeeld daarvan is Steve Jobs."

Lsd verlaagt het logisch denkvermogen en de verbale communicatie, maar verwijdert tegelijkertijd de emotionele en intellectuele blokkades. Je motivatie stijgt en de vrije associatie krijgt de vrije loop. Nu, die werking treedt op als je 100 microgram slikt. Anno 2016 sterken de creatieven hun geest aan met een microdosis van ongeveer 10 microgram.

"Zo'n dosis kan behulpzaam zijn en is een stuk veiliger", zegt Fadiman. "Deze hoeveelheid beïnvloedt de waarneming niet en de ervaring is niet te vergelijken met de psychedelische trip."

Fadiman stelt voor om die 10 microgram eenmaal vierdaags tijdens het ontbijt te nuttigen. "Daardoor kan de persoon nog altijd perfect het onderscheid maken tussen de dagen dat hij onder invloed is en niet, en verstoort de inname de slaap niet."

Dichter bij god

Maar niet alleen in de VS wordt er geëxperimenteerd met hallucinogene middelen. David Nutt, professor in de neuropsychofarmacologie aan de Imperial College London en voorzitter van DrugScience.org.uk, liet eerder in 2015 in The Guardian optekenen dat lsd mogelijk een goed medicijn zou kunnen zijn tegen depressie en alcoholisme. Lsd zou namelijk bepaalde vastgeroeste, negatieve denkpatronen van de verslaafde kunnen doorbreken. Mdma (actief bestanddeel van xtc) en psilocybine (actief bestanddeel van hallucinogene paddenstoelen) zouden dan weer heilzaam zijn tegen posttraumatische stress.

"Dat microdoses lsd een positief effect hebben op de creativiteit lijkt me alvast zeer plausibel", vertelt professor Nutt ons telefonisch. "Het zal zeker de receptoren prikkelen".

Dat de mannen uit Silicon Valley lsd bij het ontbijt nemen om hun creativiteit te boosten, vindt Nutt een persoonlijke zaak. Hij ziet in dergelijke substanties vooral een hoger doel. "Hallucinogene producten kunnen de mensen sterker met elkaar verbinden", stelt hij. "In de Braziliaanse kerk O Centro Espirita Beneficente Uniao do Vegetal drinkt men tijdens de ceremonie een lichte dosis dmt, een hallucinogeen product. Ook de kinderen."

Dat drankje verbindt de gelovigen met god, maar ook met elkaar. "De reden dat zulke producten uit onze maatschappij geband zijn, is omdat zij de mens veel gevoeliger en meelevender maken", stelt Nutt. Volgens hem ondersteunen dergelijke drugs de solidariteit, de openheid en de saamhorigheid van de mensen. Nutt: "Zulke middelen zorgen ervoor dat wij niet 'ten strijde' trekken, oorlog willen voeren. En daardoor zijn overheden er als de dood voor."

Legaal maken die handel, dat is Nutts verdict, "maar dan wel op een gereguleerde manier. Door de producten via apotheken aan te bieden met een sterk informatief pakket, bijvoorbeeld."

Nutt vindt alvast dat de voordelen opwegen tegen de nadelen van eventueel misbruik. "De mensen in Silicon Valley zijn nogal knappe koppen", zegt hij nog. "Zij hebben letterlijk de wereld veranderd. Ik zou niet verrast staan, moesten zij op dit vlak ook gelijk hebben."

undefined

Geen drugscultuur

Snel legaliseren dan maar, dat psychonautenvoer? Toch niet, vindt Jan Tytgat, gezaghebbend professor in de toxicologie aan de KULeuven. "Legaliseren vind ik geen goed idee", zegt hij. "Daar ben ik misschien wat te behoudsgezind voor. Nu, er bestaan landen en culturen waar dergelijke middelen dagelijks legaal gebruikt worden. In Eritrea wordt er op qatbladeren gekauwd, de Inca's dronken hallucinogene middelen. Belangrijk is dat het gebruik van die middelen er historisch bepaald is. Ze zijn ingebed in een bepaalde traditie, waardoor misbruik van het product minder voorkomt en het zelfs een positief effect heeft op de samenleving."

Dergelijke producten zomaar overhevelen naar onze samenleving waar het gebruik compleet zelf valt in te vullen, dat is vragen om problemen. "Hoe houd je het dan onder controle?"

De Silicon Valley-boys zullen hun shit wel together houden, aangezien zij lsd op het werk nuttigen. Dat langdurig gebruik zou de gezondheid trouwens niet schaden: er bestaat daarover volgens Tytgat geen wetenschappelijk bewijs. "Noch leidt lsd tot een fysieke afhankelijkheid", voegt hij daaraan toe. "Wel kan de gebruiker een psychische verslaving opbouwen, maar daarvoor hoef je lsd minder te vrezen dan koffie."

Lsd is niet oké

Door de bovenstaande vergelijking met koffie, lijkt lsd een poeslief middel waar iedereen mee behoort te experimenteren. De waarheid ligt echter aan de andere kant van de figuurlijke snelweg. Tytgat: "Ik waarschuw mijn studenten ieder jaar voor twee middelen: heroïne en lsd. Heroïne omdat het zeer verslavend werkt, en lsd omdat er een risico aan vasthangt voor flashbacks. Bij 5 procent van de gebruikers merken we dat ze bij een plots conflict de lsd-trip herbeleven, zonder onder invloed te zijn. Dat is gevaarlijk. Neem situaties als verkeersagressie: een plotse flashback naar een lsd-trip terwijl je achter het stuur zit, kan desastreuze gevolgen hebben."

Wat de whizzkids doen, vindt Tytgat om die reden niet aan te raden. Vijf procent risico klinkt weinig, totdat je het zelf aan de hand hebt, natuurlijk. En in niet-hallucinogene microdoses van 10 microgram gelooft Tytgat ook al niet. "Lsd is een van die middelen die ook bij een zeer lage dosering werkt. Enkele micrograms kunnen al een hallucinerend effect teweegbrengen. Het is trouwens nog nergens beschreven dat een beperkte hoeveelheid lsd voor een prikkelend, niet-hallucinerend effect zou zorgen. Wel geloof ik dat lsd de creativiteit stimuleert. Je zult gemakkelijker buiten de lijntjes kleuren. Ik kan het dus begrijpen dat creatieven het hanteren."

Helft van Leuven laten trippen

Tuurlijk, lsd is crazy awesome maar dat is niet de enige reden achter de hernieuwde populariteit. Net zoals jonge moeders met bakfietsen verslaafd zijn aan tweedehandsrommel dat naar de jaren 50 ruikt, zo vindt de groep van jonge innovators lsd bijzonder cool omdat het retro is. "Je kunt echt van retromanie spreken", zegt Tytgat. "Drugs die ooit naar de brandstapel zijn verwezen, worden opnieuw gebruikt."

Heroïne is er ook zo eentje: steeds meer cool cats in New York vinden de drug geweldig. De dood van acteur Philip Seymour Hoffman opende hieromtrent een stinkend potje.

We vragen Tytgat nog of er andere drugs zijn die ons werk- of privéleven zouden kunnen verbeteren, maar die lijken er niet te zijn. Oké, de gemiddelde rechtenstudent zal je vertellen dat een klein snuifje coke heilzaam werkt tijdens het opzuigen van duizenden bladzijdes leerstof, en de scholier die het ADHD temperend middel rilatine nuttigt tijdens de blok, zal ook een lyrische monoloog weten af te steken pro drugs, maar verder dan dat gaat het niet. Dat komt omdat de kritische massa van die drugs veel hoger ligt dan bij lsd.

"Met een buisje van 50 milliliter lsd kan ik de helft van Leuven doen trippen", lacht Tytgat. "Het beste middel voor een zware mentale inspanning is nog altijd wat ik noem 'de benzine voor de hersenen': suiker. Een stevige portie suiker geeft je hersenen echt een boost."

En zolang Kris Verburgh van De voedselzandloper het niet tot premier schopt, is dat goedje nog volop verkrijgbaar op iedere straathoek.

undefined