Humor zegeviert op Nekka
muziek
de nieuwe snaar laat bomvol antwerps sportpaleis genieten
Antwerpen / Van onze medewerkster
Wietske Vos
Met hun aanstekelijke combinatie van humor en muziek maakten de vier heren van De Nieuwe Snaar Nekka-Nacht 2002 tot een van de beste edities van de afgelopen jaren. Vrijdag genoot een bomvol Antwerps Sportpaleis van de capriolen - letterlijk en figuurlijk - van dit dartele kwartet, dat als centrale gast fungeerde. Ook de andere gasten zetten hun beste beentje voor.
Op papier bood de Nekka-affiche 2002 minder kans op succes dan vorige jaren, maar vrijdagavond is weer eens bewezen dat dat niets te betekenen heeft. De Nieuwe Snaar had een "programma met een hoge spektakelfactor" beloofd en loste die belofte dubbel en dik in. Traditiegetrouw kwamen in de loop van de avond allerlei muzikale gasten aan bod, die behalve nummers uit hun eigen repertoire ook een liedje van De Nieuwe Snaar ten gehore brachten. Elke gast werd aangekondigd door afwisselend stand-up comedian Raf Coppens en De Nieuwe Snaar. Tijdens deze korte interventies lichtten Jan en Kris De Smet, Geert Vermeulen en Walter Poppeliers met snelle, visueel sterke acts al een tipje van de sluier op. Zo werd Flip Kowlier ingeleid met de halsbrekende toeren van Geert Vermeulen, die vioolspelend rondtolde op een tuimelaar (een halve bol die met de bolle kant op de grond staat). Dat maakte dat de toeschouwer steeds wat nieuws voorgeschoteld kreeg en zich nooit verveelde.
Daarnaast gaven ook de andere gasten het beste van zichzelf. Na de opening van De Nieuwe Snaar met hun oude succesnummer 'Ardennen doowop' nam de relatief nieuwe groep De Schedelgeboorten het over met leuke nummers als 'Da mag al 'es' (over het feit dat vis op vrijdag wel kan) en ''k Heb vannacht' van de Nieuwe Snaar. Flip Kowlier maakte niet echt een enthousiaste indruk, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door Raf en Mich Walschaerts, alias Kommil Foo. Of de broers inderdaad de twee mooiste jongens van de avond waren - zoals Raf Coppens hen aankondigde - is een betwistbare stelling, maar vaststaat dat het duo een onweerstaanbare act neerzette met ijzersterke zang van Mich. Ze brachten twee nieuwe nummers en een mengeling van hun oudere nummer 'Cowboy' en 'Liesjes poesje' van De Nieuwe Snaar.
Ook de winnaar van de Nekka-wedstrijd, de groep Yevgueni, maakte indruk. Jammer dat dit West-Vlaamse trio alleen maar hun liedje van de Nekka-finale ('Eenzaam met jou') en een Nieuwe Snaar-nummer ('Postbode') mocht brengen. Wie erachter wilde komen wat deze groep nog meer in zijn mars heeft, bleef op zijn honger zitten.
Een leeg gevoel overheerste ook na het optreden van Jan De Wilde, maar dan om een andere reden. De Wilde, toch een grote naam in de kleinkunst en bekend om de nauwgezetheid waarmee hij aan zijn liedjes werkt, liet zich verleiden tot zware arrangementen die prachtige liedjes als 'Fanfare van honger en dorst' niet tot hun recht lieten komen. Gelukkig volgde daarna het optreden van Freek de Jonge, die behalve een stukje conference ook een actuele versie van 'Leven na de dood' bracht.
Vanaf dat moment kon het eigenlijk niet meer stuk en volgde de ene goede act de andere op: Laïs, Bart Peeters met onder meer een prachtig intieme versie van 'Heist aan zee' en natuurlijk De Nieuwe Snaar zelf. Tijdens hun afsluitende optreden brachten de vier vooral nummers van hun recentste show 'De Vierde Maat' en bewezen daarmee in de eerste plaats uitstekende muzikanten met een erg afwisselend repertoire te zijn. In het nummer 'De laatste bolero' liet Kris De Smet zijn althobo zingen, terwijl in 'De Heilige Miss België' juist de spot en het ritme overheersten. Ondertussen zorgde Geert Vermeulen voor de circussfeer door als een onvermoeibare jonge hond acrobatentoeren uit te halen op de stelling die op het podium was neergezet.
Het verband tussen dit gestunt en de muziek was niet altijd even duidelijk en het duurde al bij al iets te lang, maar dat kon de pret niet drukken. Volgend jaar zijn De Kreuners de centrale gasten op Nekka. Benieuwd of zij er net zo'n aanstekelijke nacht van kunnen maken.
Met haar aanstekelijke combinatie van humor en muziek zorgde De Nieuwe Snaar voor een van de beste Nekka-edities van de afgelopen jaren
