Huisarts Sofie Lemmens pleit voor ‘heropvoeding van de bevolking’: ‘We kunnen weinig betekenen voor mensen met tandpijn’

Begin december uitte u een noodkreet in De Tafel van Vier over de crisis bij de huisartsen. Hoe is het nu?

Lemmens: “Het is er helaas niet beter op geworden, integendeel. We zitten aan de piek van het infectieseizoen. Langs alle kanten worden huisartsen overbevraagd. Zoals veel praktijken hebben wij een patiëntenstop. We laten alleen nog inwoners van Kontich toe, maar we krijgen telefoons van mensen uit het noorden van Antwerpen die nergens een huisarts vinden waar ze terechtkunnen.

“Elke dag moeten we kiezen welke mensen we kunnen inplannen en wie we moeten afwijzen. Dat is vreselijk, dat wil je niet doen als arts. Naast onze fysieke consultaties doen we tegenwoordig ook heel wat telefonische consultaties. Goede geneeskunde is dat niet, maar we kunnen niet anders. Na een lange werkdag mag je dus nog een lijst met twintig patiënten afbellen die je overdag niet kon zien. Op deze manier zijn we huisartsen echt aan het uitpersen. En het frustrerende is dat we zien dat de politiek de essentie van het probleem niet lijkt in te zien.”

Wat begrijpt de politiek in uw ogen niet aan deze situatie?

“Dat wij nu in een noodsituatie zitten, en dat er oplossingen moeten komen op de korte termijn. Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) spreekt over de New Deal voor huisartsen die eraan komt, maar dat is een plan op de lange termijn. Daar hebben we op dit moment weinig aan.

“De minister zei ook dat we ons moeten organiseren op deze drukte. Maar wij zijn al mega georganiseerd. In mijn praktijk hebben wij allang een verpleegster en een medisch assistente die bepaalde taken overnemen. Wij hebben zelfs een psycholoog ingeschakeld. Maar zolang er aan de terugbetaling van andere paramedische beroepen niks verandert, blijven we met dezelfde problemen zitten. Als een consultatie bij een diëtist of psycholoog 60 euro kost en een bezoek aan de huisarts 4 euro, dan is de keuze van mensen snel gemaakt.”

Moet het ziektebriefje voor korte afwezigheden afgeschaft worden?

“Dat is inderdaad een van de dingen die zou moeten gebeuren. Er zouden geen ziektebriefjes meer mogen uitgeschreven worden voor kort verlet, maar helaas zien we dat bedrijven daartegen zich verzetten.

“Maar het voornaamste dat op korte termijn zou moeten gebeuren, is een heropvoeding van de bevolking over waar de huisarts voor dient en waar niet. Op dit moment ben ik veertig tot vijftig procent van mijn tijd bezig met zaken die eigenlijk niet voor een huisarts zijn. In de weekends krijgt onze wachtpost tal van mensen over de vloer die tandpijn hebben, omdat er nu eenmaal minder tandartsen van wacht zijn. Helaas kunnen wij als artsen weinig betekenen voor mensen met tandpijn.”

Huisarts en professor Community Health Care Peter Decat en enkele collega’s reageerden daarop in onze krant dat huisartsen niet toegankelijk genoeg kunnen zijn, want anders dreigen medische problemen erger te worden of chronisch te worden.

“Ik heb dat ook gelezen. Ik vraag me toch af hoeveel patiënten die ondertekenaars wekelijks over de vloer krijgen. Voor alle duidelijkheid: ik heb nooit gezegd dat mensen die ziek zijn minder snel naar de dokter moeten komen. Wel integendeel. Mijn boodschap is net dat we moeten zorgen dat mensen die ziek zijn nog naar de dokter kunnen. Vandaag bellen tal van mensen mij om te praten over hun burenruzies of relatieproblemen. In een crisissituatie als vandaag moeten mensen beseffen dat dat niet langer haalbaar is. Daar moeten we ons als maatschappij nu echt over bezinnen, want voor artsen is deze situatie niet langer houdbaar.”