Hollywood niet bang van meisjesfilm
De filmzomer wordt er een voor vrouwen, al mag dat niet zo gezegd worden
Volgende week komt What happens in Vegas met Cameron Diaz en Ashton Kutcher hier in roulatie. En een maand later zullen Sex and the City, Dan in Real Life en Made of Honor met elkaar in de clinch gaan. Misschien zit daar wel een nieuwe verrassingshit als The Devil Wears Prada tussen. De filmzomer heeft voor vrouwen hoe dan ook meer in de aanbieding dan alleen maar actie- en andere striphelden.
door Jan Temmerman
In een aflevering van de televisieserie Ugly Betty zegt een van de personages tegen Betty: "You are such a chick flick! I would totally pay 12 dollars to see you." Dat is uiteraard de natte droom van iedere Hollywoodstudio: vrouwen die met plezier geld neertellen om een of andere 'chick flick' (letterlijk: meisjesfilm) te gaan bekijken. Maar ze dromen daar natuurlijk van méér, namelijk van 'chick flicks' waar meisjes en vrouwen hun mannelijke vrienden en echtgenoten mee naartoe krijgen.
In de romantische komedie Sleepless in Seattle van cineaste Nora Ephron is er een scène waarin Meg Ryan en haar vriendin Rosie O'Donnell samen, voor de zoveelste keer, op televisie naar de klassieke tranentrekker An Affair to Remember zitten te kijken. Een snotterende Meg merkt daarbij op: "Men never get this movie."
Dat levert meteen een bruikbare definitie op van het 'chick flick'-genre. Films waar meisjes/vrouwen dol op zijn en die ze keer op keer opnieuw willen bekijken, terwijl jongens/mannen niet willen of kunnen snappen wat daar nu zo speciaal aan is.
Op dit moment is Nora Ephron bezig met haar volgende 'chick flick', Julie & Julia, met Amy Adams en Meryl Streep in de titelrollen. Het scenario is gebaseerd op het boek Julie and Julia: My Year of Cooking Dangerously, waarin Julie Powell verslag uitbracht van haar enthousiaste pogingen om, in haar keuken in de Queenswijk van New York, zowat elk recept uit het beroemde kookboek Mastering the Art of French Cooking van Julia Child uit te proberen.
De film wordt geproduceerd door Laurence Mark, onder meer bekend van de Mike Nicholskomedie Working Girl. In een interview met The New York Times sprak Mark de hoop uit dat Julie & Julia een film zal worden "voor iedereen die van eten houdt". Lees: niet alleen voor vrouwen. Noem dit dus vooral geen 'chick flick'.
Van zijn kant is producer Jerry Bruckheimer, vooral bekend van stevige actie- en spektakelfilms, zoals Armageddon, Pearl Harbor en de Pirates of the Caribbean-trilogie, bezig met de productie van Confessions of a Shopaholic met Isla Fisher in de titelrol. Die film is gebaseerd op de gelijknamige 'Shopaholic'-boeken van de Britse journaliste-schrijfster Sophie Kinsella.
Zowel Julie & Julia als Confessions of a Shopaholic kunnen dus beschouwd worden als verfilmingen van zogenaamde 'chick lit'-romans, zoals Bridget Jones' Diary, The Nanny Diaries en The Jane Austen Book Club dat eerder ook waren. Maar toch wil producer Jerry Bruckheimer liefst vermijden dat Confessions of a Shopaholic tot een 'chick film' zou gelabeld worden. De film is volgens hem niet alleen bestemd voor kooplustige meisjes want, zo vertelde hij in The New York Times, "we all have our spending habits".
Hollywood zou nochtans beter moeten weten. Een film als The Devil wears Prada, met Meryl Streep en Anne Hathaway in de hoofdrollen en ook al gebaseerd op een 'chick lit'-roman, werd slechts met bescheiden enthousiasme door Fox in roulatie gebracht, want dat was toch typisch een film die zich in de modewereld situeerde en die volgens de studio alleen maar een vrouwelijk publiek zou aanspreken. Maar het werd een echte verrassingshit, die wereldwijd goed was voor een recette van meer dan 325 miljoen dollar.
The Devil wears Prada werd daarmee de ultieme natte droom van elke Hollywoodproducer. Gemaakt voor een prikje, bestemd voor een nichemarkt, maar uiteindelijk toch in staat tot een echte 'cross over' naar het grote publiek. Dat is dus ook de stille hoop van producers als Laurence Mark en Jerry Bruckheimer.
Conclusie: Hollywood is absoluut niet bang van de 'chick flick'. De studio's weten dat ze daarmee schatten kunnen verdienen. Maar ze blijven op hun hoede en dus zetten ze die films, tenzij het écht niet anders kan, toch liefst zonder die omschrijving in de markt.
