'Het verdriet is van iedereen, de onverdraagzaamheid van mij'

Dame Diouf: 'Wie zwart is, heeft het moeilijk'

"Zwarte jongeren die hier geboren zijn, hebben het altijd moeilijk. Ze zijn geen Afrikaan, maar ze zijn geen Belg. Het is niet makkelijk je identiteit te vinden. En nee, wij krijgen niet dezelfde kansen als blanke jongeren. Op school zeiden ze tegen een zwart jongetje: jij hebt niet hetzelfde niveau, jij haalt het niveau hier omlaag. Jij moet naar een school voor kinderen met handicaps. Terwijl die jongen wel slim is.

"We hebben ook een andere cultuur. Bij ons is onderwijs vorming, geen opvoeding; dat gebeurt thuis. Hoe de scholen hier omgaan met jongeren, is soms moeilijk voor ons. Het is een cultuurshock.

Raisa Aicijeva: 'Wij zijn geen engelen'

"Het zijn altijd de vreemdelingen die vuil op straat gooien, die lawaai maken 's nachts. Ook in mijn straat. Ik ben zelf vreemdeling. En wij zijn geen engelen. Ik kom uit Tsjetsjenië. Maar toen ik hier in Antwerpen kwam, zag ik voor het eerst vreemdelingen, hoe raar dat ook klinkt. In Tsjetsjenië wonen Tsjetsjenen, hier woont iedereen.

"Ja, ik maak ook wel eens minder aangename dingen mee. Onverdraagzaamheid bestaat. Maar ik vind België nog steeds een fantastisch land. Hier is het veilig, hier heb ik onderdak, werk, kan ik leven. In Tsjetsjenië was er oorlog, was er niks meer. Ik hou van België, van Antwerpen."

Chris Anseeuw: 'Niks doen is makkelijker'

"Dat we zo agressief kunnen reageren op kleine dingen. Dat vind ik onverdraagzaamheid. Ik vraag me af waar het vandaan komt, die kleine agressie op straat, in het verkeer. Je kunt dat niet verklaren door opvoeding of politieke analyses.

"Ik heb drie zonen thuis, en het is niet makkelijk om hen empathie bij te brengen. Of weerbaarheid. Een van mijn zonen wil liever niet spelen op het plein want daar pakken ze zijn fiets af. Vermijden is geen oplossing, maar hoe los je het dan wel op? Niks doen is soms makkelijker, maar zeker niet het beste. Ik kom hier met meer vragen dan antwoorden."

Florke Bloemen: 'Wij maken onze cultuur stuk'

"Die vreemdelingen kennen onze cultuur niet, ze hebben geen respect voor onze normen en waarden, wordt er gezegd. En dat is waar, want ze doen wel eens dingen waarvan wij vinden dat het niet kan: lawaai maken 's nachts bijvoorbeeld.

"Maar wat wij dikwijls vergeten is dat wij zelf onze westerse cultuur hebben kapotgemaakt. Tweeduizend jaar christelijke beschaving hebben wij losgelaten, steeds minder mensen geloven nog in God.

"En als er dan mensen uit andere culturen bij ons komen wonen, is het makkelijk om hen met de vinger te wijzen en te zeggen: jullie hebben onze cultuur kapotgemaakt."

Cathy Bercx: 'We plooien te vlug terug op onszelf'

"We schrikken als er een groot incident gebeurd, maar grijpen te weinig in als we getuige zijn van een klein incident. We durven andere mensen niet aanspreken als hun gedrag ons stoort. Ik zag eens jongeren die aan het voetballen waren, en de bal kwam bijna op een paar kleine kindjes verderop terecht. Mensen keken naar elkaar, zo van, zouden ze niet beter oppassen? Ik ben er naartoe gegaan en heb hen gevraagd of ze wat voorzichtiger konden zijn. Sindsdien zeggen die jongen: hé, mevrouw van de CD&V.

"We plooien te vlug terug op onszelf, we moeten meer grenzen stellen. Ingrijpen als kleine dingen mislopen."

Mie Branders: 'Allochtonen te veel geviseerd'

"Ja, er is onverdraagzaamheid. Ik werk als dokter voor Geneeskunde voor het Volk. Ik heb de voorbije week met mijn patiënten gepraat over wat er gebeurd is, en zij voelen zich bang. Ik heb al van drie vrouwen gehoord dat ze stompen krijgen van blanke mannen als ze gesluierd door de Abdijstraat lopen. "In Antwerpen Noord gaan ze aan de deur bellen om te controleren of er illegalen wonen, maar wie gaat bellen in de villa's in Brasschaat om te zien of er gefraudeerd wordt? Het is onrechtvaardig dat de mensen die aan de onderkant van de maatschappij leven geviseerd worden." Katrijn Serneels