'Het staat vast dat ik het WK zal animeren'

Conditioneel sta je eindelijk weer waar je hoort te staan. Maar wat was de weg lang en zwaar.

"Wat niemand zag, was dat ik al in de Dauphiné stilaan opnieuw de oude werd. Van dan af ben ik elke dag gegroeid. Met die junivorm had ik toen al iets kunnen doen. Maar ik koos ervoor om me te schikken naar de ploegbelangen en puur en service te koersen. Mijn gevoel was goed. Maar als je voor Evans werkt, weet je dat het moeilijk wordt om zelf een rit te winnen. In Seraing scheelde het nochtans niets. Trekt Cadel op de slotklim zijn inspanning door en pakken we Cancellara, Sagan en Boasson Hagen terug, dan is het prijs en schreeuwt heel het land: 'Gilbert est de retour! Gilbert is terug!'"

Die eerste zege bleef maar uit. Het moet een geboren winnaar als jij pijn hebben gedaan.

"Als ik echt snel en veel had willen scoren, dan was ik weggebleven uit de Tour en had ik me op kleinere rittenwedstrijden genre Ronde van Wallonië of Ronde van de Ain geconcentreerd. Maar dat interesseerde me niet. Ik wilde koersen en winnen op het allerhoogste niveau. Klassiekers, Tour, Olympische Spelen. Dat waren mijn dromen. Je mag je doelen nooit verloochenen.

'Als ik volgend jaar geen klassieker win, zal ik daar op afgerekend worden en de kritiek ook aanvaarden', zei je na je wonderjaar 2011. Toch heb je er jezelf soms grondig aan zitten storen. Terwijl die tegenwind al bij al nog meeviel, vonden we.

"Kritiek en kritiek is twee, hé. Als je zegt: 'Gilbert was niet op de afspraak', dan aanvaard ik dat. Omdat het de waarheid is. Ik was ook ontgoocheld in mezelf. Maar sommige uithalen waren gratuit en gemeen. Aanvallen op mijn persoonlijkheid, menselijke afrekeningen. 'Gilbert traint zonder helm', titelde een krant. Terwijl ik altijd een helm draag en de eerste ben om veilig fietsen te promoten. Maar die dag was ik hem voor één keer vergeten. De foto werd aangewend om een negatief beeld van mij op te hangen. Zeer goedkoop. En zo zijn er nog voorvallen geweest. Ik trek het mij niet aan. Maar het heeft wel zijn weerslag op de ploeg en de sponsors. En dat trek ik me wel aan."

Er werden vragen gesteld bij je winter. Teveel gefeest, te

weinig gewerkt, klonk het.

"En teveel kilo's gepakt... Ik heb dat nooit begrepen. Wie zoiets beweert, kent me niet. Kijk, ik heb mezelf niets te verwijten. Ik heb ook geen zin om hier veel over te praten, omdat ik me - op Andy Rihs en Jim Ochowicz na - tegenover niemand verantwoording af te leggen heb. Er was dat tandprobleem. Ik reisde veel over en weer voor prijsuitreikingen en andere verplichtingen. En er was de inpassing in mijn nieuwe ploeg, wat ook de nodige stress en zorgen met zich meebracht. Verder moet je het niet gaan zoeken."

'Misschien heeft Philippe iets te weinig neen gezegd', meent Peter Van Petegem.

"Ik snap Peter wel. Maar ik beperkte me tot de noodzakelijke dingen. Vélo d'Or, Kristallen Fiets, Sportman van het Jaar, WorldTour-trofee,... Moet ik daar dan mijn kat naartoe sturen? Ik probeerde die trips zo goed mogelijk te regelen en af te bakenen. En ik heb wel heel veel geweigerd. Maar moeten we het nu blijven hebben over wat geweest is? Ik haal opnieuw een competitief niveau. En het WK komt eraan. Daar gaat het om."

Valkenburg is het uitverkoren Gilbert- territorium. Vraag is wie jou zondag, op 'jouw' Cauberg, kan verslaan.

"Ik hou van dit parcours, dat klopt. En zelfs al wordt het WK in Nederland gereden, ik heb het gevoel dat ik chez moi ben. Luik is niet veraf, zondag stromen al mijn fans hier naartoe. Dat motiveert me. Mijn taak is nu om me niet te laten leiden door blinde euforie en foutjes te vermijden. De druk op de Belgische ploeg is groot, dat voel je. Daar kan je als onervaren coureur aan ten onder gaan. Maar na tien jaar profcarrière ben ik onderhand al wel wat gewoon."

België start met een Dream Team. Alle renners die op dit parcours uit de voeten kunnen, zijn erbij. Fit en in topvorm.

"Belgisch bondscoach zijn is een luxe, tegenwoordig! (lacht) Plezant werken zo, voor Bomans. Ik heb Carlo alle vertrouwen geschonken voor het samenstellen van de selectie. Als je ze dan zo droog op je bord krijgt, via internet of teletekst, ben je misschien nog even geneigd om te twijfelen. Maar het is een goeie groep, dat leerde ik de voorbije dagen."

Je koos ietwat verrassend voor Kevin De Weert als persoonlijke helper.

"Nuance. Bomans vroeg me één naam. Uit principe wilde ik niemand van Omega Pharma-Quick.Step kiezen. Daar is Boonen voor. Ook het feit dat Patrick Lefevere het me nog altijd kwalijk neemt dat ik niet voor hem tekende, speelde mee. Ik vond dat ik niet het recht had om nu in zijn vijver te vissen. Dus briefde ik Carlo gewoon mijn indrukken vanuit de Vuelta door. 'Vansummeren en De Weert zijn goed. En gemotiveerd. Ze zijn bereid om zowel voor Tom als voor mij te rijden.' Hij deed er dan nog mee wat hij wilde. Uiteindelijk selecteerde hij ze allebei."

De Weert en jij zijn generatiegenoten.

"Kevin is ook van 1982, ja. We reden samen nog het WK voor junioren in Plouay 2000. De Weert is een van die renners die elk parcours en elk weertype aankunnen. Op en top prof, pure ploegspeler, geeft zich altijd en overal voor 100 procent. Een beschrijving die ook opgaat voor 'Summie'. Strijders."

Van strijders gesproken: heb jij zondag baat bij een harde, selectieve race?

"Dat wordt het sowieso. De eerste honderd kilometer zijn niet simpel, zeker als er wind staat. Het lokale circuit is niet moordend, maar slopend genoeg. Achteraan het peloton zal de deur openstaan, bij elke passage op de Cauberg zullen er wel een paar exploderen. Het wordt een typische afvallingsrace, waarin je na 200 kilometer achterom kijkt en schrikt: 'oei, blijven we nog maar met tachtig over?'"

Er zijn een paar jongens die je moet kwijtspelen. Freire en Degenkolb onder andere.

"Dat klopt, maar we rijden de Cauberg nog op in de slotkilometers, hé. Ik maak me wat dat betreft geen zorgen. Ik weet wat me te doen staat. Waar en wanneer ik precies zal aanvallen, kan ik nu nog niet zeggen. Maar dat ik dit WK zal animeren, staat vast."

Vanaf de top van de Cauberg is het nog anderhalve kilometer tot de finish. Dat speelt in je nadeel.

"Oké. Maar het is niet zoals twee jaar geleden in Geelong. Daar had je een stevige helling, een korte afdaling, een lichtere klim en dan nog een heel stuk rechtdoor tot aan de aankomst. Moeilijk om buiten schot te blijven, zeker met de wind op kop. Hier is het anders. Het is maar mijn mening natuurlijk, maarik denk dat het met een groepje van vijf, hooguit zes renners naar de streep zal gaan. Roger De Vlaeminck houdt nog rekening met de mogelijkheid dat er een vijftal renners na de Cauberg terugkeert. Ik niet."

De hamvraag blijft: hoe rijm je jouw ambities met die van de tweede kopman? Dit ligt jou veel beter dan Tom Boonen.

"Ik ga me niet uitspreken over de winstkansen van anderen en hoe ze dat voor mekaar moeten krijgen. Zolang ik zelf maar weet wat ik moet doen. De Cauberg lijkt me de geknipte springplank. Maar het kan ook op andere plaatsen. Het vals plat na de Bemelerberg, bijvoorbeeld, nodigt uit tot iets stiekem. Op de Cauberg wordt het hoe dan ook een gevecht van man tegen man. Eenzaten, van elkaar gescheiden door twintig à vijftig meter. Een beetje zoals in de Gold Race. In de tijd die nodig is om dat allemaal te laten samenklitten ben je aan de streep. Ik geloof niet in een uitgebreide hergroepering na de Cauberg. Jamais! Impossible!"

Iedereen gaat uit van een duel tussen topfavorieten België en Spanje. Jij ook?

"Valverde staat extreem scherp. Net als Rodriguez. Afwachten echter hoe ze die drie slopende weken in Spanje hebben verteerd. Net als Contador, die zwaar door de mand viel in de tijdrit, hebben ook zij tot het bittere einde diep in hun reserves moeten tasten. Zelfs ik, die de Vuelta afsloot op twee uur van de winnaar en de cols dag na dag rustig in de gruppetto bedwong, had twee volle dagen nodig om te herstellen. Naast de Spanjaarden zijn er nog flink wat schaduw-favorieten: Boasson Hagen, Rui Costa, Nordhaug,... De specialisten van de eendagskoersen, zeg maar."

Op naar een groot Belgisch feest, dan toch maar?

"Mijn wereld kan er zondagavond helemaal anders uitzien. Als ik wereldkampioen word, zal iedereen roepen: 'wat een mooi seizoen heeft Gilbert gereden.' In zeven uur tijd kan ik meer dan 350 dagen redden. (lacht) Ongelooflijk, toch? Een dwingende gedachte is het niet. Maar de honger naar succes is groot. Ik heb ongelooflijk veel zin om mijn doel zondag te realiseren."