Hengelaars kennen geen haast, en al helemaal niet in speciaalzaak Mini-Zoo in Molenbeek

‘Deze hengel is van composiet. Ideaal voor de makreelvangst vanop een boot. 12 euro. Het molentje is 14 euro, het loodje 4. Het loodje weegt 400 gram, maar weet u: zodra die in het zeewater ligt, is dat maar 100 gram meer.” Luc toont een zakje zilveren franjes aan haakjes van het merk Arca. “De makrelen zullen die beschouwen als prooi en toehappen”, legt hij uit. “Voor makreel is het nu misschien nog vroeg op het jaar, maar het kabeljauwseizoen begint zo toch wel.”

Er zwemmen nog enkele exotische vissen in twee aquaria in de Mini-Zoo en er is een beperkt assortiment aan kooien voor parkieten en kanaries. Met steeds maar nieuwe wetten op het dierenwelzijn en de verkoop heeft Luc zich er de laatste jaren op toegelegd dé speciaalzaak van Brussel te zijn voor de hengelsport. Hij demonstreert geduldig hoe het molentje aan de composieten hengel moet, doet het nog eens opnieuw. Hij doet voor hoe je de draad moet gooien zonder dat je in die van een andere makreelvanger verstrikt geraakt.

“Hij doet ook herstellingen”, zegt een net zo geduldig zijn beurt afwachtende klant. “Er zijn niet veel winkels meer waar je naar kunt terugkeren als er iets scheelt met je molentje.”

Neonletters

In de Mini-Zoo is sinds zijn ontstaan zo goed als niets veranderd aan het interieur. De zaak gaat over van vader op zoon, met pure passie voor de hengelsport. De voorbijganger in de Gentsesteenweg wordt geattendeerd op het bestaan van de tussen een telefoonwinkel en een durumtent gelegen speciaalzaak door een nog uit 1967 daterende negendelige neonreclame. De onderste neon beeldt een visje uit. In de etalage liggen hengels en molentjes uitgestald, met daartussen ronde vaantjes met de Belgische driekleur.

Conner Rousseau is hier duidelijk nog nooit geweest. Hij zei deze week nog dat hij zich niet in België voelt wanneer hij door Molenbeek rijdt.

De Mini-Zoo bevindt zich niet ver van Zwarte Vijvers, het epicentrum van de rellen op nieuwjaarsnacht in 2019. Luc heeft nog geen seconde ­gedacht aan verhuizen, want hengelaars weten hem al lang hier te vinden, dus dat kan beter zo blijven.

“Molenbeek is de mooiste gemeente van het land”, vindt Luc. “Je moet dat dan wel willen zien. En je moet dan ook willen praten met de mensen rondom je. Ik kom hier in contact met hengelaars uit de hele wereld. Iemand die ik ken, geeft les aan Serge Creuz (het atheneum in Molenbeek, DDC). Honderdtwintig nationaliteiten hebben ze daar. Zalig.”

“En natuurlijk zijn er kwajongens, ook in Molenbeek”, zegt de klant met de kapotte hengel. “Die heb je overal.”

Vervlogen tijd

Haast is hengelaars vreemd. Dat ligt anders bij Ellen, die aan metrostation Graaf van Vlaanderen voorbijfietst. Ze woont aan Zwarte Vijvers en is onderweg om haar dochters van school ­halen. “Ik wil wel wat zeggen”, zegt ze. “Ik denk dat Conner Rousseau iemand is die gewoon losgekoppeld is van de realiteit van de mensen. Als je in Brussel woont, weet je dat hier erg veel verschillende culturen zijn. Het is niet allemaal Vlaams of Waals. Die tijd is toch allang voorbij?”

La Dernière Heure publiceerde cijfers over de 98.112 actuele Molenbekenaren. Volgens Statbel hebben 27.653 van hen een niet-Belgische nationaliteit: 5.795 Marokkanen, 4.203 Roemenen, 2.294 Spanjaarden, 1.982 Fransen, 1.720 Italianen, 977 Polen en 797 Congolezen. Maar wat moet je met dat soort statistieken?

“Ik snap echt niet hoe je zoiets kunt zeggen”, zucht Ellen. “Het is de realiteit dat hier nu mensen wonen die er anders uitzien. Wat denk je te kunnen veranderen aan die realiteit? Als ik door de Schumanwijk fiets, hoor ik de hele tijd Engels en zie ik mensen met een totaal andere levens­standaard. Zij geven veel geld uit, gaan elke avond op restaurant. Dat mag dan misschien ook klinken als een vooroordeel, maar daar voel ik mij dan weer niet erg verbonden mee. Dat is ook niet België, om zo te zeggen. Maar die mensen zijn hier, we leven allemaal samen en er is geen andere realiteit.”