Happy Hooker Xaviera Hollander: "Goedele Liekens is eigenlijk best preuts"

"Op een dag lag het nieuwe vriendje van mijn buurvrouw bij het zwembad in de tuin. Zij was waarschijnlijk aan het winkelen. Komt haar dochter van 14 in bikini aangelopen. Wil je mijn rug insmeren, vraagt dat meisje hem op geile toon. Nou, dat werd me toch een flirten en opwinding! Ik kon niets zien, maar werd behoorlijk opgewonden van wat ik hoorde. Daar ben ik lekker op gaan masturberen. Net op mijn hoogtepunt kwam de buurvrouw de tuin ingelopen. 'Sodemieter op', riep ze tegen haar dochter, 'blijf met je poten van mijn vriendje af!' Op dat moment kwam ik klaar."

Xaviera Hollander (72) lacht smakelijk. Onwrikbaar zit ze in haar zetel, gehuld in een huispak van zwart fluweel. Aan de muur prijken foto's van haar roemruchte verleden als prostituee en hoerenmadam in New York. De vloeren zijn bedekt met Indiase tapijten, de banken met kleden. De villa in Amsterdam-Zuid die ze bewoont met haar echtgenoot Philip straalt vervlogen erotiek uit. Samen runnen ze de bed and breakfast Xaviera's Happy House.

Hollander werd in 1971 in één klap wereldberoemd met haar vrijmoedige memoires in The Happy Hooker. Ze vertelt daarin met plezier over haar belevenissen als prostituee. Bondage, sm, groepsseks, bi- en homoseksualiteit, ze lapte menig taboe aan haar laars. De seksuele revolutie was losgebarsten en haar impliciete pleidooi voor vrouwelijk seksueel genot viel goed: 16 miljoen exemplaren werden er verkocht van The Happy Hooker. Onlangs verscheen een heruitgave van deze 'schelmenroman', tegelijk met nog een gouwe ouwe genaamd Supersex: een 'educatieve en entertaining liefdesgids' voor minnaars die hun liefdesleven willen verfijnen of oppeppen. Het staat vol technieken en tips, plastisch beschreven met de schwung en humor die Hollanders handelsmerk zijn.

Waarom brengt u uw klassiekers nu opnieuw uit?
"Ik vind het tijd dat ook de jongere generaties weten wie ik ben. Ik heb jarenlange penetrating research gedaan en ik heb zesendertig jaar vragen beantwoord van Penthouse-lezers in mijn seksadviesrubriek 'Call me Madam'. Ik kan dus als geen ander vertellen what sex is all about."

En?
"My cock is too big, my cock is too small, I'm coming too quick or I can't come at all. Die limerick vat de meestgestelde vragen wel samen. En altijd krijg ik weer die vraag: ben ik wel normaal? Madam Xaviera, ik wil graag vanuit de kast toekijken hoe mijn vrouw door de postbode wordt genomen, ben ik normaal?"

Waar ligt voor u grens?
"Voor mij is niks abnormaal. Alleen seks met kinderen en uitwerpselen vind ik niks. Qua mores is er weinig veranderd in veertig jaar tijd. Alleen droegen de vrouwen vroeger nog van dat lang, krullend schaamhaar. Vreselijk! Een kale kut heb ik nooit leuk gevonden bij mijn minnaressen, omdat het me aan kleine meisjes en pedofiele seks doet denken. Maar verder: trim the garden please!"

Wat is volgens u de sleutel tot een goed seksleven?
"Goede seks begint met een goed gesprek. Je moet je wensen met je partner kunnen delen. Daarna volgen de technieken die in mijn boek aan bod komen. Practice what I preach en het komt goed."

Goedele Liekens bracht onlangs ook een boek uit met de titel Superseks.
"Godverdomme ja, ze was er nog eerder mee ook! Maar ik zie haar niet als concurrente. Goedele is een leuk wijf met een leuke gimmick, maar ze is eigenlijk best preuts. Geen tepel of penis komt in haar boek voor. Haar lessen op televisie zijn vaak tam en de mensen erin van die boertige types. Mijn boek kun je echt niet preuts noemen en ik vertel alles uit eigen ervaring."

Na het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam reisde Xaviera naar Zuid-Afrika om haar stiefzuster en haar gezin te bezoeken. Al snel had ze een secret love affair met haar zwager. Vele mannen volgden. Na een jaar ging ze met haar Amerikaanse vriendje naar New York. Als razendsnelle secretaresse - ze was in Nederland door Manpower uitgeroepen tot Miss Tik - kon ze meteen aan de slag op het Nederlandse consulaat in Manhattan. Ze kreeg er al snel de bijnaam The Flying Dutchman. "Ik vloog van het ene naar het andere bed", zegt Hollander. "I fucked around. Ik had zo'n behoefte aan seks."

'Een nymfomaan', noemt u zichzelf in The Happy Hooker.
"Dat was een grapje. Een nymfomaan ben ik niet, want dan jaag je orgasmes na zonder er plezier aan te beleven. Ik houd echt van seks. In die tijd was ik behoorlijk seksverslaafd. Ik neukte me suf, maar een leuke man vond ik niet."

Zocht u die dan in uw wilde jaren?
"Ja echt, I was looking for mister Goodbar (naar de gelijknamige erotische film uit 1977, red.), maar na de seks kreeg ik alleen een visitekaartje en loze beloftes. Ik was op zoek naar de ware, maar kwam niet verder dan een lekkere neukpartij."

Dat lijkt me krenkend.
"Ja. Op een dag zei een vriendin tegen me: 'Honey, je zit op een goudmijn maar je geeft jezelf weg voor niks.' Ik begreep niet meteen wat ze bedoelde, als net meisje, maar het kwartje viel snel. Nu kunnen jullie het krijgen ook, dacht ik, nu gaan jullie fucking dokken voor seks met mij! Ik kon natuurlijk niet ineens geld gaan vragen aan de mannen in de kroeg met wie ik maanden voor niks had geneukt. Zo van: en nu gaan jullie ervoor betalen! Gelukkig ben ik door een schat van een man voorgesteld aan een topmadam. Ik moest toch ergens beginnen."

Er zat dus woede achter uw eerste schreden als prostituee.
"Een beetje revanche was het zeker. Je krijgt meer respect van een man die weet dat hij voor de waar moet betalen dan van een man die denkt: 'Oh, she's easy.' Ik was als hoer beter af. Een charmante klant, topbankier, vroeg me eens: 'Wat doet een meisje als jij in deze business? Stop er toch mee, trouw met me!' Maar na een maand was hij nog bij zijn vrouw. Lief was hij wel. Hij kocht bloemen voor me, en eten bij de Chinees op de hoek. De Chinees waar ik altijd mijn eten haalde in ruil voor een paar blowjobs, maar dat vertelde ik mijn bankier natuurlijk niet, haha. Ik had moeite zijn dollars te accepteren. Kennelijk was ik behoorlijk verliefd op die man."

Maar wat deed een meisje als u in die business?
"I wanted to get rich fast. Ik had een luxe smaak en wilde financieel onafhankelijk zijn. Ik kreeg 1.000 dollar per dag betaald om te doen wat ik leuk vond. Mijn klanten waren geen ongewassen viezeriken, hè. Ik was een luxe escortgirl. Als madam nam ik voor 10.000 euro spaargeld het klantenbestand over van een chic bordeel dat ophield te bestaan. In mijn Xaviera's Happy House kwamen vooraanstaande politici en zakenlui over de vloer. En een dozijn A-listers uit Hollywood zoals Frank Sinatra. Verder noem ik liever geen namen."

Uit uw boeken rijst ook het beeld van een thrillseeker.
"O ja! Mijn leven is altijd vol adrenaline en opwinding geweest. Ik zocht het in seks, maar ook in het stelen van dingen. Ik ben jarenlang in behandeling geweest voor kleptomanie, kreeg een instant orgasme als ik met een gestolen nachthemd in een warenhuis werd betrapt. Ik ben behoorlijk neurotisch mag ik wel zeggen, één bonk zenuwen. Ik heb altijd op de toppen van mijn zenuwen geleefd."

Xaviera werd in 1943 in oorlogstijd in het Indonesische Soerabaja geboren als Vera de Vries, enig kind van een Nederlands-joodse vader en een Duitse moeder. Haar vader werkte er als psychiater en was hoofd van het ziekenhuis, haar moeder was voormalig mannequin.

Vera's vroegste herinneringen zijn nog vaak teruggekomen in haar nachtmerries. Drie weken na haar geboorte werd ze met haar moeder naar een jappenkamp afgevoerd. Haar vader moest als kamparts elders werken. Ze heeft hem jaren niet gezien. Toen peuter Vera dreigde te sterven van honger en uitdroging door dysenterie beging haar moeder een wanhoopsdaad die haar duur kwam te staan.

"Ze had een diamanten ring in haar vagina het kamp in gesmokkeld. Die ruilde ze op een dag voor een zak suiker. Maar ze was net te laat om de zak op te vangen die een Javaan over de bamboemuur had gegooid. De zak scheurde open op de grond en ze werd betrapt. Ze is toen bijna doodgetrapt door Sonei, de wreedste kampbeul die er ooit was. Ik kan haar geschreeuw nog horen. Iedereen dacht dat ze in het lijkenhuis lag, dood. Ik heb huilend achter het prikkeldraad naar haar uitgekeken, niemand die me troostte. Na drie weken kwam ze bij. Ik herkende haar amper, zo slecht was ze eraan toe."

Het gezin De Vries kwam gehavend uit de oorlog. "Ik was bang voor alles", zegt Hollander. "Ik heb tot mijn twaalfde in mijn bed geplast en had de gruwelijkste nachtmerries. Ik heb als kind jaren bij een psychiater gelopen."

Haar moeder kwam eruit met 'een leeuwinnencomplex'. "Ze verstikte me met haar overbeschermende gedrag." Om zich aan haar te ontworstelen, smeedde ze een alliantie met haar vader. "Mijn vader was een echte intellectueel, de beste vriend van Simon Vestdijk (Nederlandse schrijver, red.). Mijn moeder was niet tegen hem opgewassen. Ze was beeldschoon en pienter, maar intellectueel? Niet echt.

"Mijn pa en ik pestten haar soms. Dan werd ze machteloos van woede. Ze zat altijd zo op de kast. Als Duitse had ze geen groot gevoel voor humor. Mijn moeder en ik hebben altijd competitie gevoerd. Qua schoonheid kon ik het niet van haar winnen, maar ik was witty as hell. Ik was jaloers op de liefde die zij van mijn vader kreeg."

Het kampverleden kwam amper ter sprake. Vader De Vries was zo gefolterd dat hij er altijd over heeft gezwegen. Het huis zinderde van de onderhuidse gevoelens en erotiek. "Ik werd door mijn preutse moeder restrictief opgevoed, qua seks. Ik bleef tot mijn 17de maagd, maar was al jong door seks gefascineerd. Opgewonden luisterde ik naar de geluiden die uit de slaapkamer van mijn ouders kwamen terwijl ik mezelf klaar reed met een goeling, een Indonesisch rolkussentje, tussen mijn benen. Ik kon stikjaloers zijn op mijn moeder als ik zag hoe mijn vader haar ineens vastgreep. Dat hij haar met zijn patiënten bedonderde, begreep ik wel, ook al ging ze eraan kapot. Ze heeft hem eens in zijn spreekkamer betrapt met zijn doktersjas open terwijl hij de ultimate blowjob kreeg. Ze heeft die vrouw meteen het huis uit gegooid."

undefined

U adoreerde uw vader, schrijft u in The Happy Hooker.
"Ja, ik was dolverliefd en schreef fantasieën over hem op in mijn dagboek. Toen mijn moeder dat vond, werd ze woedend. Ze verscheurde het en gooide het in de open haard."

"Mijn eerste orgasme kreeg ik op zijn schoot; 14 was ik. Mijn vader moest me straffen. Hij legde me op zijn schoot en begon op mijn billen te slaan. Ik droeg een flinterdunne babydoll en werd à la minute zo geil als boter. Ik voelde zijn erectie door zijn kimono. 'Ahhh', riep ik steeds harder. 'Stop it, stop it', riep mijn moeder maar ik kwam al snikkend klaar. Mijn vader gaf me kalmerende klopjes en omhelsde me toen. Ik vond het geweldig! Zo hoort het in de liefde."

Ziet u het niet ook als incestueus?
"Borderline-incest zou ik het noemen, het was op het randje. Ik heb altijd joodse, intellectuele mannen gezocht die ouder waren dan ik. Ik zocht in hen mijn vader. In mijn hoofd is hij de ultieme man gebleven."

Uw vader had eigenlijk een zoon gewild, geen dochter.
"Ja, Xavier zou die zoon hebben geheten. Daarom heb ik altijd de beste willen zijn, als secretaresse, hoer, madam en schrijver. Ik had iets goed te maken."

Heeft hij ooit geweten dat u zich opwerkte tot prostituee?
"Nee. Op zijn 61ste kreeg hij de ene na de andere beroerte. Hij had zich kapotgewerkt. Toen hij tien jaar eerder terug naar Nederland was gekomen, moest hij van nul beginnen. Ik kon niet aanzien dat hij aftakelde en ben naar Zuid-Afrika gegaan. Mijn moeder moest maar voor hem zorgen, zij was toch zo gek op hem? Hij is uiteindelijk op zijn 69ste als een wrak overleden, kreupel en lam."

"Mijn moeder heeft trouwens ook lang geen idee gehad van mijn werk. Wist zij veel dat ik vijf keer had geneukt voor de nertsjas die ik haar cadeau gaf. Toen ze erachter kwam, was ze in alle staten."

"Ha", zegt Hollander na een stilte. "Ik ben in elk geval niet als kneusje uit de oorlog gekomen! Een psychiater zei eens tegen me: 'Of je komt als slachtoffer uit de oorlog of als leider.' Ik ben absoluut een leider. Ik ben dominant, ook in seks. I'm an absolute control freak. Vroeger was ik echt een bully en had ik vaak masochistische mannen of slavinnetjes die precies deden wat ik wilde. Ik genoot daarvan, sm was mijn specialiteit als hoer. Ik ben uit de oorlog gekomen als een dominant krengetje."

Hoe happy was u eigenlijk als prostituee?
"Dat hoer zijn... Ach, wat heb ik dat woord gehaat! Ik zou het allemaal niet meer willen meemaken. Ik was niet altijd gelukkig, maar wie wel? Meestal ben ik very happy en heb ik veel energie. De manie is mij niet vreemd, maar ik kamp ook mijn hele leven met depressieve gevoelens. Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Ik ben heel manisch-depressief geweest."

Was uw Happy Hooker-periode een manische?
"Supermanisch! Killing manisch! Een psychiater noemde mijn seksverslaving een substituut voor liefde. Kan zijn, maar ik had ook best lol en veel orgasmes."

"De grote depressies kwamen later, na mijn 33ste. Ik was zwanger van een lieve joodse antiquair in Toronto. Het waren de mooiste vier maanden van mijn leven. Ik wilde zó graag een kind. Maar het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en ik verloor de baby. Daarna kon ik geen kinderen meer krijgen. Ik schaamde me zo voor mezelf, voelde me geen echte vrouw. Ik dacht: ik ben een wereldberoemd sekssymbool, maar kan niet eens een kind baren! Mijn relatie was niet steady, ik kende Philip nog niet en dacht: ik ga eenzaam oud worden. Toen heb ik mijn haar heel kort geknipt. Ik wilde niet meer herkend worden. En ik ben veel gaan eten, steeds meer."

undefined

Heeft u nog steeds last van depressies?
"Zelden, maar soms overvalt het me. Ik heb vaak geprobeerd zelfmoord te plegen, op mijn 17de voor het eerst. Om ruzies, mislukte liefdes of geldproblemen. Twee jaar geleden wilde ik nog bungeejumpen als Herman Brood, maar dat heeft Philip me uit mijn hoofd gepraat. Het scheelt ook dat ik hoogtevrees heb. (lacht) Ik hecht niet zo aan het leven, nooit gedaan. Ik zal tot het eind van mijn leven suïcidaal blijven."

Tergt uw kinderloosheid u nog?
"Het blijft het verdriet van mijn leven, maar ik ben er niet meer zo mee bezig. Daar heb ik het ook te druk voor. Een Indiase vriendin zei destijds tegen me: 'Waarom schaam je je nou zo? Je hebt zo veel meer voor vrouwen en women liberation gedaan met je boeken en advies dan anderen. You don't have to be a reproductive cow to be a woman.' Dat is waar. Ik heb mijn handen vol aan mijn boeken en theaterproducties. En godzijdank heb ik een man en zowaar een beeldschone lesbische vriendin die net 40 is. Ik heb niets meer om ongelukkig over te zijn."

"Alleen dat overgewicht", verzucht ze ineens. "Dat gaat niet goed samen met mijn ego. Ik volg al decennia gefrustreerd diëten met vieze poedertjes en pillen. Ik ben nu eenmaal verslaafd aan chocolade, drop, koekjes en kaas. Je moet wat. Ik rook niet en drink niet en aan seks doe ik ook al niet veel meer."

Pardon?
"Ik heb veel minder seks dan twintig jaar geleden. Als het gebeurt, is het nog even plezierig als toen. Ik heb een hysterectomie gehad vanwege beginnende baarmoederkanker: dan halen ze je kippenhok eruit. Je kunt daarna nog wel een clitoraal orgasme krijgen, maar niet meer dat vaginale dat ik zo lekker vind. Een belangrijk deel van mijn seksualiteit is me ontnomen. Ik word ook ouder. Ik wil niet meer lopen chasen achter jongetjes van 25 op wie ik vroeger zo dol was. Mijn lichaam is niet meer zo fit. Als ik uit deze stoel wil opstaan, moet Philip me overeind helpen."

"Ik doe het nu dus vooral met fantasieën. Ik kan me suf masturberen terwijl ik aan mijn timmerman denk. We hebben enorme fantasieën over elkaar, maar we doen niets met elkaar. Op deze manier hoef ik mijn man niet te bedriegen en houden we alledrie van elkaar."

Xaviera Hollander zit midden in een verhaal over haar wonderbaarlijke seks met 'een hermafrodiet met een clit zo groot als een penis' als de deur van de woonkamer openzwaait. Het is echtgenoot Philip: kalfslederen jas, grijze krullen, vriendelijk gezicht. Uit een tasje haalt hij een rode lap tevoorschijn. 'Mooi?', vraagt hij haar. Ze betast de stof en knikt goedkeurend. De kleermaker zal er voor haar een broek van maken.

Philip (62) is haar grote liefde. Ze heeft hem ontmoet op haar verjaardagsfeest in de tuin, omringd door dominatrices en slavinnen. "Hij keek zijn ogen uit, maar zijn scene is het niet. Toen is hij maar foto's van het feest gaan maken."

Wat deed Philip op uw feest met al die sadomasochisten als hij niets met sm heeft?
"Hij had mijn favoriete boek Kind af gelezen en wilde me ontmoeten. Het is mijn waardevolste werk, het enige van mijn negentien boeken dat niet over seks gaat. Het is een ode aan mijn moeder. Op haar sterfbed in 2001 pakte ze ineens mijn hand vast en zei: 'Schrijf nou eens een boek over ons. Ik weet zeker dat het mooi wordt.'"

"Vlak na haar dood was het af. Philip las het bij een vriendin van mijn moeder waar hij thuiszorg deed. Het greep hem aan, hij herkende zich in mijn achtergrond: joods, familie verloren in Auschwitz, jappenkamp. We zijn nu tien jaar getrouwd."

Is Philip uw Mister Goodbar?
"Ik noem hem mijn mister Vanille. Hij is mijn droomman."

Wat maakt hem zo bijzonder?
"Hij is zo... normaal. En vreselijk lief. Hij doet alles voor me en kan nog goed koken ook. Hij geeft nooit op me af en haalt me nooit naar beneden vanwege mijn leeftijd of gewicht of ongeduldige tactloosheid. Hij is me trouw."

U verafschuwde het monogame huwelijk, zei u eens.
"Marriage and monogamy equals monotony, zei ik altijd als ik van die ingeslapen suburbian stelletjes zag. Maar Philip wil liever niet dat ik met anderen naar bed ga en swingers zijn we ook niet. Het doet me te veel pijn om te zien hoe een andere vrouw mijn man tot een orgasme brengt. Zo kinky ben ik dan weer niet."

"Polyamoureus, noem ik mezelf. Ik ben wel eens verliefd op een ander en heb nu een sensuele relatie met mijn 40-jarige vriendin, een echte zielsverwant. Helemaal zonder spanning kan ik niet leven."

Na een leven vol bizarre seks eindigt u dus redelijk trouw getrouwd.
"Ja. Philip is als een vader voor me. Het is leuk als je van elkaar houdt."

De heruitgaven van Supersex en The Happy Hooker verschenen bij New Book Collective, 19,90 euro.