Hans Vanaken wint voor de tweede keer op rij de Gouden Schoen: een nog betere versie van zichzelf

Hans Vanaken (27) is geen Lionel Messi. Hij zal niet gauw een raid opzetten en in één vloeiende beweging drie, vier tegenstanders dribbelen. Hij is geen Cristiano Ronaldo. Hij zal niet tweeënhalve meter van de grond opveren en een bal in doel buffelen. Hij is geen Romelu Lukaku. Hij zal niet op kracht een hele defensie achter zich laten om dan de bal met 100 per uur in de hoek te jagen.

Hans Vanaken is wie hij is: in 2019 beter geworden waar hij al zo goed in was. Vanaken liet het afgelopen jaar nog makkelijker lijken wat voor veel andere voetballers in België moeilijk is. Een medemaat zien, een opening zien, een oplossing zien: bij Vanaken gebeurt het nu eenmaal sneller dan bij een ander. Antennes op het hoofd en ogen in zijn rug.

Vanaken leverde Club Brugge in de zomer 30 miljoen euro op, het prijzengeld in de Champions League. Met doelpunten uit en thuis tegen Linz trapte hij Club naar een avontuur langs Madrid, Parijs en Istanbul. Vanaken is nu ook groots op de grote momenten.

In de verkiezing haalde Vanaken (322 punten) het van Antwerp-spits Dieumerci Mbokani (303) en de vertrokken Genkenaar Roeslan Malinovski (220).

Champagne bij Club

Bestond in 2018 nog een zweem van twijfel bij de mentale weerbaarheid van Vanaken – Ivan Leko hield hem op de bank in de min of meer kampioenenmatch op Charleroi – dan is hij nu uitgegroeid tot de ontegensprekelijke en onaantastbare leider van blauw-zwart. Zijn tweede Gouden Schoen schittert meer dan zijn eerste. Het volk maakt zich al eens druk als bondscoach Roberto Martínez hem naast de ploeg durft te houden. Vanaken heeft definitief het maaiveld van de Jupiler Pro League overstegen.

Twaalf maanden geleden kwamen in een debat over Vanaken telkens nog zijn gebreken aan bod. Dat zijn spel niet dynamisch genoeg was, onvoldoende fluks, geen bubbels. Het voorbehoud bij Vanaken ben je in 2019 steeds minder gaan horen. Het thema is verschoven van wat hij kan en niet kan naar welke grote competitie op zijn lijf is geschreven? Serie A of La Liga? Ligue 1 of Premier League?

Club Brugge triomfeerde op dit Gala met voorts Simon Mignolet (beste doelman) en Philippe Clement (beste trainer) individueel en collectief. Vier Gouden Schoenen op een rij voor Club. In tijden dat andere clubs elk jaargetijde een nieuw organigram in elkaar knutselen, vormen Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert een duurzame tandem. Wie doet hen wat?

Anderlecht deed het dan weer nooit slechter op de Gouden Schoen. Nacer Chadli werd dertiende, tot dusver was Anderlecht als collectief nooit lager dan de top elf geëindigd (Pierre Hanon in 1958 en vorig jaar Adrien Trebel). RSCA veroorzaakte alleen ophef door met Yari Verschaeren de prijs van beste belofte weg te kapen, een betwistbare keuze van de jury. Jonathan David van AA Gent strandde op de tweede plaats. De waarheid is dat de kloof tussen Club en de concurrentie nooit zo groot is geweest als vandaag.

Bij de vrouwen ging de Gouden Schoen voor de derde keer naar Tessa Wullaert, kapitein bij de Red Flames en straks einde contract bij Manchester City. De beste Belg in het buitenland was Eden Hazard. Hij haalde meer punten dan Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku. (SK/PJC)

Gouden Schoen 2019
1. Hans Vanaken (Club Brugge) 322 ptn
2. Dieumerci Mbokani (Antwerp) 303
3. Roeslan Malinovski (RC Genk) 220
4. Leandro Trossard (RC Genk) 191
5. Jonathan David (AA Gent) 62