Han Ceelen

redacteur

cultuur

1. Dear Science, TV on the Radio l De enige plaat die je echt van de grond tilde in 2008, en bijgevolg de perfecte soundtrack voor dit Obama-jaar.

2. The Darjeeling Limited, Wes Anderson l Vreemde personages, subtiele humor, prachtige fotografie, oog voor elk detail. Wes Anderson op zijn best.

3. When You Are Engulfed in Flames, David Sedaris l De geestigste schrijver van Amerika. Zorgt keer op keer voor een bevrijdende, alles relativerende lach.

4. Almost Bangor, Novastar l Een plaat die blijft bekoren en verrassen.

5. Daniel Johnston, De Nachten l Het absolute hoogtepunt van De Nachten.

6. La vie moderne, Raymond Depardon l Vertrouwde kwaliteit van Depardon, die met veel inlevingsvermogen en oog voor schoonheid de ondergang van het Franse platteland verfilmt.

7. They Eat People, Union Suspecte l Theater niet relevant? Dit stuk kroop dichter op de huid van de hedendaagse politiek dan welk actualiteitenprogramma dan ook.

8. Boeddha's glimlach, Bozar l Wat weet een mens van Korea? Niets, zo blijkt als je deze prachtige tentoonstelling bezoekt. Zaal na zaal gaat een stukje van een mysterieuze wereld voor je open.

9. In Defense of Food, An Eater's Manifesto, Michael Pollan l Briljant, glashelder en gepassioneerd. Over wat we beter wel eten. Gulden stelregel: "Eet voedsel. Niet te veel. Vooral planten."

10. Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten, Roosbeef l Haar accent zal voor Vlamingen even wennen zijn, maar het moet wel vreemd lopen wil Roos Rebergen niet ook hier in de armen worden gesloten.

Flop drie

1. Aardige jongens, Boeijen, Hofstede, Vrienten l Oubolligheid troef bij deze Nederpophelden. Een bewijs dat muzikale theatertournees zelden een goed idee zijn.

2. There Will Be Blood, Paul Thomas Anderson l Het geweld was te. Daniel Day Lewis was te. De lengte was te. Eigenlijk was alles te aan deze film.

3. Viva la vida, Coldplay l Dat ze alomtegenwoordig zijn, daar kunnen ze zelf ook niks aan doen. Maar mag Coldplay alsjeblieft weg?