Hallo Halloween dan maar
"Weet je wat we kunnen doen?", vraag je. Van onder hun donsdeken kijken twee kinderhoofden je verwachtingsvol aan. De hoofden worden geschud. Dat hun vader op dit uur al tot actie bereid is, vinden ze alvast spannend. Het is zo'n vroege weekendochtend, die, met dank aan de uitvinding van het winteruur, nóg wat vroeger begonnen is. Op tv heeft Piet Piraat net zijn kleutergriezelverhaal van de dag verteld. Meestal plof jij op zo'n moment gewoon naast hen neer in de zetel. Je houdt je zo stil mogelijk, in de hoop dat de tv dit eerste uur van de dag nog de kinderopvang voor zijn rekening neemt.
Maar vandaag heeft die griezelende Piet Piraat je een idee gegeven. "We gaan een slinger met spoken en monsters maken", zeg je dus. "Voor Halloween." Halloween. Je schrikt van je eigen voorstel. Dit is dan het kantelpunt. Tot een paar jaar geleden dacht je nog dit fenomeen te kunnen negeren. Had je de pretentie je kinderen de verlokking van Halloween rationeel uit het hoofd te kunnen praten. Wie heeft er nu behoefte aan een rotcommercieel, uit de VS overgewaaid feest, dat enkel op consumptie gericht is? Toch? Wel, niemand, behalve alle kinderen die er ooit mee te maken krijgen.
Als negeren niet lukt, dan leek tolereren tot vorig jaar de beste strategie. Ook die optie is komen te vervallen. Vorige week is je dochter naar school gegaan, verkleed als bosfee, met toverstaf en (Rode-) duivelshoorntjes, een dag later je zoon als vampier-vleermuis. Verzet tegen Halloween is dus zinloos. De vraag is ook of al die tegenkanting niet ingegeven is door een verwaand Europees superioriteitsgevoel. Halloween is voor vele ouders een symbolisch laatste slagveld in de oorlog van de opvoeding. Het besef dringt door dat Europa niet werkelijk dat avondland is, waar alle kinderen vrolijk, hand in hand in hun duurzame kledij, wortels en fruit etend naar kwaliteitstheater gaan. Nu het gevecht tegen goedkope jeans, hamburgers, cola en computerspelletjes verloren lijkt, is Halloween het laatste bolwerk van ouderlijk protest. Ook dat moet er dus aan geloven.
Is dat erg? Terwijl jullie intussen met zijn drietjes in de vroege ochtend spoken, monsters, vleermuizen en pompoenen aan het knutselen zijn, vertelt John John dat hij met de scouts aan deuren is gaan aanbellen om snoep te bedelen. Eigenlijk, besef je, heeft Halloween de plaats ingenomen van dat feest uit je eigen tijd dat helaas teloor is gegaan: Driekoningen. Het is misschien allemaal wat minder smaakvol, maar uiteindelijk ook maar gewoon een excuus om kinderen, naast carnaval, zich nog eens te laten verkleden en snoep te laten ophalen. Als Missy het laatste spook heeft ingekleurd, hang je alle creaturen aan een slinger in de woonkamer. Broer en zus stuiven naar de slaapkamer om hun moeder wakker te maken. "Mama, mama, je raadt nooit wat wij gemaakt hebben!" Inderdaad, dat zou ze nooit geraden hebben.
