Rosario Giuliani dankt John Coltrane, Charlie Parker, Wayne Shorter en Cannonball Adderley voor hun inspiratie. Rara, wat speelt hij zelf? Alt- en sporaansax natuurlijk. De Italiaan Giuliani wordt de laatste tijd opgevoerd als een van de grootste talenten uit het zuiden van Europa. Wat hij in de praktijk laat horen is veel kunde, technische beheersing en een erg gemiddelde smaak. Zijn cd Anything Else is heel aardig, maar laat nergens een talent vermoeden dat ooit boven het niveau van het betere conservatoriumwerkje zal uitstijgen. Dat klinkt streng voor iemand die jarenlang met veel geduld aan zijn sonoriteit en zijn muzikale balans gewerkt heeft. Maar luister eens naar 'Invisible', nummer vier op deze cd, een lucide flits uit het brein van Ornette Coleman, maar hier helemaal dichtgespijkerd met stereotiepe loopjes van de piano (Dado Moroni) en de trompet (Flavio Boltro). Wel, het is eigenlijk de hele plaat lang van dat: best gezellig, maar niets om van wakker te liggen. (Dreyfus Jazz) (DW)