Perspectief 2025
Generation H: jonge hipo's willen maar één ding
Ze zijn jong, even hoogopgeleid als ambitieus, en hebben de jobs maar voor het uitkiezen. Vijf dagen lang laten we u in De Morgen kennis maken met een aantal toppers voor de toekomst: jongeren én bedrijven die de komende jaren hun stempel zullen drukken op dit land en onze toekomst.
Vroeger, toen hipo's nog gewoon nijlpaarden waren en marketeers zich nog bezighielden met andere onzin dan begrippen genre 'generatie X' of 'generation Y', was het simpel: je had een bovengemiddeld stel hersens meegekregen, raasde als een tsunami door de universiteit en maakte dan Carrière. The sky was the limit, de privésector een even zaligmakend als vanzelfsprekend toevluchtsoord, een exponentieel stijgend loon het hoogste goed.
Anno 2015 ligt het allemaal iets ingewikkelder: 'hipo's' staat nu voor high potentials, de universiteit is hooguit een opstapje voor nog een andere universiteit, een doctoraat of MBA, en die carrière, tja, die kan desnoods nog wel even wachten. Jonge hipo's zijn dus anders. Anders dan hun leeftijdsgenoten, de zogenaamde millennials of Generation Y, maar ook fundamenteel anders dan hun wat oudere collega-bollebozen die vandaag de hoogste regionen van de politiek, het bedrijfsleven of de internationale instellingen bevolken.
Vrijheid
Jonge hipo's hebben geen - of in ieder geval veel minder - boodschap aan het intussen hopeloos afgezaagde work-life-discours. Niet dat gezin of vrienden niet belangrijk zijn, maar hipo's dwingen hun vrijheid zelf af, werken waar en wanneer zij dat willen en plaatsen kwaliteit ver boven kwantiteit. Ze werken of studeren keihard, tonen zich grenzeloos ambitieus en beseffen als geen ander dat een doorsnee universitair diploma op internationaal niveau nog maar bitter weinig voorstelt.
En dus willen ze meer, trekken naar buitenlandse universiteiten, ambiëren een postdoc in Harvard of maken hun leven twee jaar tot een hel in ruil voor dat felbegeerde MBA. Veel meer dan hun iets minder hooggeschoolde leeftijdsgenoten tonen ze zich bereid uit die comfortzone te treden, gaan ze actief op zoek naar de meest uitdagende werkervaringen in binnen- en buitenland en hebben ze het monolithische carrièrebeeld al duizendmaal vaarwel gezwaaid. Huisje, tuintje, kindje, en die leuke job er als toetje bovenop, het is aan hen niet echt besteed. Sorry, generation Y.
Social responsibility 3.0
Hard werken, stevig carrière maken en veel centen verdienen: is het dan dat maar? Nee dus, en vooral dat maakt deze generatie hipo's ook fundamenteel anders dan de bollebozen die hen voorafgingen. It's not all about the money, integendeel zelfs. Als we in deze interviewreeks al één rode draad konden ontwaren, dan was het deze wel: jonge hipo's willen maar één ding, maatschappelijke impact. Ze hoeven niet zonodig een glimmende Ferrari voor de deur van die protserige villa, maar willen met hun werk of maatschappelijke status wel absoluut het verschil maken.
Vanuit het besef dat ze, met het intellect en de bagage die ze hebben meegekregen, doorgaans ook in de posities belanden waar ze dat effectief kunnen. En - laat ons vooral niet naïef wezen - in de wetenschap dat ze dankzij hun IQ en EQ financieel nergens te klagen zullen hebben. Jonge hipo's kennen hun eigen marktwaarde, zijn dus bijzonder kieskeurig, en beseffen dat ze er nog allemaal mee wegkomen ook. Bedrijfsleven, openbare sector, eigen boîte? Het kan allemaal, als we maar ons ding kunnen doen en de wereld daar liefst ook nog wat beter van wordt. Of zoals een headhunter het omschreef: social responsibility 3.0.
Naïef? De toekomst zal het uitwijzen, maar met Generation H aan het roer wachten ons in 2025 ongetwijfeld boeiende tijden.
Ontdek vanaf morgen de reeks Perspectief 2025 in De Morgen, online en op papier.
