Gemengde gevoelens bij Chauvins veroordeling: ‘Nog steeds geen gerechtigheid voor onze Adil of Mawda’

Terwijl het vonnis in de Verenigde Staten en vele andere plaatsen euforisch werd onthaald, houden anderen de voeten op de grond. “Het vonnis op zich betekent niet zoveel”, zegt Aimé Schrauwen, een van de krachten achter Belgian Youth Against Racism. “Het is toch normaal dat iemand die op heterdaad betrapt wordt, veroordeeld wordt. Ik ben eigenlijk zelfs verschoten van de aandacht, gerechtigheid zou geen nieuws moeten zijn, maar standaard.”

Alleen is dat lang niet het geval, merkt Wies De Graeve, directeur van Amnesty International Vlaanderen, op. “Ik vind het goed dat Derek Chauvin verantwoording moet afleggen voor zijn daden. In die zin is er nu gerechtigheid. Het is een signaal dat niemand, ongeacht de huidskleur, zou moeten verwachten dat een ontmoeting met de politie dodelijk kan eindigen. Maar deze rechtszaak en de veroordeling voor buitensporig politiegeweld tegen mensen van kleur is eerder de uitzondering dan de regel. Het mag de Amerikaanse overheid er niet van weerhouden om te kijken naar de grondoorzaken van buitenproportioneel politiegeweld tegen mensen van kleur.”

Medeoprichter van Belgian Youth Against Racism, Anis Agris, ziet ook een groter belang in het vonnis. “De veroordeling was een belangrijke stap om aan te tonen dat agenten verantwoordelijk gehouden worden voor hun daden”, vertelt hij. “Dankzij het wereldwijd protest is er iets losgekomen waardoor mensen inzien dat er inderdaad iets structureel mis is in het systeem. Ongeacht de voorgeschiedenis van iemand, zou een gekleurde persoon niet moeten vrezen voor zijn of haar leven wanneer ze in contact komen met de politie.”

Keerpunt

Belgian Youth Against Racism kijkt ook naar hoe de problematiek zich voordoet in eigen land en merkt ook nog veel werkpunten. “Ook de Belgische overheid moet nu stappen ondernemen”, gaat Agris verder. “Ik denk dat het belangrijk is om niet te vergeten dat we in België ook onze eigen George Floyd hebben. We kijken vandaag met zijn allen naar de Verenigde Staten, maar hier bij ons vinden we ook slachtoffers van buitensporig politiegeweld.”

“Het is niet zo dat deze uitspraak in de VS gerechtigheid brengt voor Adil of Mawda”, vult Schrauwen aan. Ook De Graeve beseft dat onze politie nog werkpunten heeft. Hij verwijst daarbij naar agenten die al dan niet bewust etnisch profileren. Hierbij wordt iemand aangehouden op basis van hoe hij eruitziet en niet voor wat hij doet.

Toch kan de uitspraak in de VS voor veel landen een keerpunt zijn in de strijd tegen politiegeweld. “Onze overheid kan nu aantonen dat ze aan de kant van alle burgers staat, niet enkel aan die van de geprivilegieerden”, zegt Agris. “Er is nood aan een onafhankelijk controleorgaan dat objectief kan kijken naar problemen binnen onze politiekorpsen.”

De Black Lives Matter-beweging heeft in een jaar tijd enige bewustwording gecreëerd. “We zetten kleine stappen”, concludeert De Graeve. “Maar het zijn diepgewortelde en structurele problemen die tijd vragen om opgelost te worden.” Al is de beweging er na een tal van protesten wel in geslaagd het thema op de agenda te zetten. “Ik denk dat iedereen uit een slaap van twintig jaar is wakker geschoten”, legt Schrauwen uit. De eisen van de betogers zijn uiteindelijk ook niet zo ongewoon. “Men vraagt gewoon om gelijk behandeld te worden, met gelijke rechten en minder kans op geweld bij contact met de politie.”