Geen gevoelens meer, enkel nog materie
L'ÉCONOMIE DU COUPLE
Drama Van: Joachim Lafosse Met: Bérénice Bejo, Cédric Kahn, Marthe Keller, Jade en Margaux Soentjens Duur: 100 min
Vijftien jaar zijn ze samen, maar de liefde is op. Zij wil hem nu buiten en hij wil pas gaan als hij de helft van de opbrengst van het pand krijgt: een oude schrijnwerkerij in Brussel die zij gekocht heeft, en hij eigenhandig helemaal heeft verbouwd. "Met mijn geld", benadrukt ze. De bevallige tweeling, meisjes van een jaar of tien, doet er niets toe. Het gaat alleen nog over het geld. Als er geen gevoelens meer zijn, is er alleen nog materie, zo wil Joachim Lafosse zeggen. En routine. Het huis waar ze voor vechten is een gevangenis geworden waar woede en verbittering de levenslucht hebben uitgezogen.
Bérénice Bejo en Cédric Kahn staan sterk te acteren als Marie en Boris. In de mate dat Lafosse het hen toelaat. Zoals zo vaak in zijn werk laat hij ook hier geen grote emoties toe. Dat stadium zijn Boris en Marie trouwens voorbij. Er is alleen nog kilte. Twee mensen die vechten voor hun gelijk, voor hun toekomst. Geen toeval dat de film hier en daar als een oorlogsfilm werd bestempeld. Mensen van wie je liefde verwacht, doen elkaar wel vaker pijn in de films van Lafosse. Het was zo in Nue propriété en in Elève libre, het is hier niet anders.
Met weinig woorden
Lafosse heeft inmiddels een grote aanhang in binnen-en buitenland. Het is geen toeval dat een Franse topactrice als Bérénice Bejo (The Artist, Le passé) staat aan te schuiven om met hem te werken. Zijn cinema heet beheerst en genuanceerd te zijn. Geen effectbejag bij hem. Hij doet het met pijnlijke stiltes, met weinig woorden, en vaak spelen zijn verhalen zich in beperkte ruimtes af. Met het gevolg dat zijn films wel vaker de neiging hebben om nogal koud aan te voelen. In zijn drang om alles tot de essentie te herleiden, schrapt hij wel eens te veel.
In A perdre la raison blies Emilie Dequenne met haar vertolking al zijn remmingen aan stukken, maar in zijn vorige film Chevaliers blancs ging hij vragen uit de weg die zich nochtans opdrongen. En ook hier blijft hij voortdurend op dezelfde nagel kloppen, waardoor er iets aan zijn constructie scheelt.
