Geen enkele grap om te lachen bij eerste 'Top Gear' zonder Clarkson

Het format was grotendeels hetzelfde gebleven, maar dan met nieuwe presentatoren, die dusdanig hun best deden om geestig te zijn dat het een pijnlijk uur zou worden voor de trouwe kijker van wat ooit 's werelds meest succesvolle autoprogramma was. Wie wilde lachen kon nog het beste de commentaren op Twitter volgen.

Het opvolgen van Jeremy Clarkson is net zoiets als het opvolgen van Sir Alex Ferguson, zo niet moeilijker. Radiomaker en autoverzamelaar Chris Evans was de uitdaging moedig aangegaan. Hij had aangekondigd dat de show minder jongensachtig zou worden, niet politiek-incorrect en 'inclusiever'. Om dat aan te geven introduceerde hij het personeel van zijn plaatselijke Indiase restaurant. Voor de rest was hun aanwezigheid een raadsel. Er volgde wel een geestige bedoelde opmerking over 'catering', een knipoog naar het vertrek van Clarkson na een ruzie over het eten tijdens de opnames.

De geest van Clarkson

De geest van Clarkson bleef in de studio hangen, temeer omdat Evans zo zijn best deed om grappig te zijn en zichzelf daarbij voortdurend overschreeuwde. Co-presentator Matt LeBlanc, aan Amerikaanse acteur, was rustiger, maar zei niets gedenkwaardigs. Het publiek klonk als een lachmachine bij Cheers. Wat ontbrak was de traditioneel Engelse banter, de plagerijen, de gevatte opmerkingen, ja, het jongensachtige dat bij iedereen aansprak, mannen en vrouwen. De enige rivaliteit was die tussen de Brit en de Amerikaan, maar dat levert slechts platitudes op.

De BBC had veel geld in de show gestoken, meer dan ooit waarschijnlijk. Het eerste uitje leidde naar een luchtmachtbasis in Nevada waar twee sportauto's werden getest, een Dodge Viper en een Corvette. Evans streed tegen de Duitse presentatrice Sabine Schmitz, compleet met laserraketten aan de wagens. Het idee was dat de komst van een vrouw het programma aantrekkelijker zou maken voor vrouwelijke kijkers, maar het bestaande publiek bestond juist goeddeels uit vrouwen, juist wegens dat kwajongensachtige van Clarkson.

Snelle of gekke auto's

Top Gear begon ooit als een consumentenprogramma en is dat altijd een beetje gebleven. Clarkson en de zijnen reden niet alleen in snelle of gekke auto's, maar ook in gewone. Die ontbraken vrijwel volledig, de Mini niet meerekenend waar de chef-kok Gordon Ramsay, een oude bekende van Top Gear, en de Amerikaanse acteur Jesse Eisenberg in reden. Door de modder. Met veel spetters. Grappig. Even later testte LeBlanc een kartwagen op een steppe-achtig terrein, een voertuig dat vrijwel niemand ooit zal aanschaffen. De Amerikaan maakte veel stofwolken door flink te spinnen.

Uiteraard was er ook een race-element. Evans en Leblanc scheurden met driewielers van Londen naar het regenachtige Blackpool, een Brits-Amerikaanse race. Eenmaal aangekomen in de oude badplaats werden de komische voertuigen vervangen door Land Rovers, waarmee ze over de boulevard, over het strand en door de heuvels reden. Ook hier veel zand, modder en spetters. Al dat spektakel moest verbloemen dat deze show zijn charme en zijn karakter verloren heeft. Voor Top Gear-liefhebbers rest te wachten op het debuut van Clarkson, Hammond en May op Amazon.

De show van Evans heeft al een nieuwe bijnaam: Flop Gear.