Gediplomeerd als leerkracht, maar geen job in het onderwijs: ‘Als je vier uur per dag voor de klas staat, kom je bekaf thuis’

Veel gediplomeerde leerkrachten kiezen uiteindelijk toch voor een andere job. Het beroep moet aantrekkelijker worden, zeggen experts. Hier getuigen Jan De Bie (27) en Rhyana Stinckens (20). Hij houdt van lesgeven maar koos toch voor een andere baan. Zij ziet zich ooit nog wel voor de klas staan, maar gaat eerst voortstuderen.

Jan De Bie (27): ‘Leraar is het schoonste beroep. Toch heb ik niet voor het onderwijs gekozen’

“Ik heb heel bewust voor de lerarenopleiding gekozen. Na vier jaar Politieke Wetenschappen was ik de grote theorieën moe. Liever dan alles vanop een afstandje te bediscussiëren, wilde ik de impact van wat ik deed meteen zien. Dus wilde ik voor de klas gaan staan.

“Dat vond ik ook zeer leuk tijdens de SLO (specifieke lerarenopleiding, voorganger van de educatieve master, PG). Leraar zijn is echt het schoonste beroep dat er is. Toch heb ik inderdaad niet voor het onderwijs gekozen. Tijdens de opleiding heb ik wel zes maanden halftijds in een school gewerkt in Overijse. Daar gaf ik het acht lesuren per week het vak Project Algemene Vorming (vak uit TSO en BSO, PG.). Dat was tof, maar ook heel intensief. De hoeveelheid werk die daarin kroop heeft mij afgeschrokken. Bovendien ging er steeds minder tijd naar wat ik zelf leuk vond: lesgeven. Slorpten wel veel tijd op: voorbereiden, administratie, taken op school, ouders enzovoort.

“Ook merkte ik dat het leeftijdsverschil zo klein was. Ik was zelf 23 jaar oud, terwijl er leerlingen in mijn klas zaten die bijna 20 waren. Ik voelde me daar totaal nog niet klaar voor, alsof ik nog niet genoeg autoriteit had.

“Ik ben wel tevreden van mijn keuze. Zeker als ik de vrienden zie die de stap naar de lerarenkamer wel hebben gezet. Zij zijn zeer gelukkig in hun job, maar werken meer dan ik. Mocht mijn eigen leven iets rustiger worden, dan zou ik het nog overwegen. Maar nu is mijn sociaal leven gewoon te druk. Of veel van mijn vrienden uit de opleiding les geven? Nu ik erover nadenk: er zijn er toch weinig die de stap gezet hebben.

“Dat het voor het onderwijs in tijden van een lerarentekort jammer is dat ik niet voor de klas sta? Ja, dat snap ik helemaal. Maar het is en blijft gewoon een heftig beroep. Ook al vul je de randvoorwaarden beter in, het blijft een hele taak om vijftig minuten voor een groep kinderen te staan. Geloof me: als je zo vier uur op een dag hebt, dan kom je bekaf thuis. Weten dat je dat gevoel de rest van je leven zou hebben, vond ik een enge gedachte. Dus ben ik een 9-to-5 gaan doen om dat moment uit te stellen.”

Rhyana Stinckens (20): ‘Plots sta je alleen voor de klas’

“‘Is dit wat ik de rest van mijn carrière wil doen?’ Die vraag heb ik me eind van het afgelopen schooljaar gesteld.

“Door het lerarentekort kreeg ik de kans om een vervanging te doen en zo ervaring op te doen op een school. In eerste instantie is mij dat heel erg goed bevallen. Al waren er ook bepaalde zaken die het beroep niet altijd even aantrekkelijk maakten. Zo zijn leerlingen steeds mondiger geworden. Dat deed me beseffen dat de job toch iets heel anders is dan lesgeven tijdens een stage, wanneer er achteraan in de klas altijd een stagementor zat. Niet dat ik geen ondersteuning kreeg van de school, maar plots sta je er wel alleen voor.

“Toen ben ik beginnen rondkijken en heb ik aan mijn omgeving gevraagd welke job ze bij mij vonden passen. Zo ben ik op businessmanagement uitgekomen. Enerzijds omdat je zo de bedrijfswereld kan ingaan, maar ook omdat ik zo nog andere vakken mag geven. Nu kan ik enkel PAV (Project Algemene Vakken, red.) en Frans geven. Het is dus niet per se de bedoeling om uit het onderwijs te gaan: ik denk dat ik wel degelijk nog voor de klas zal gaan staan. Maar ik wilde wel een back-up hebben. Stel dat ik na twintig jaar lesgeven denk: ‘Het is genoeg geweest’, dan heb ik nog altijd iets om op terug te vallen.

“Tijdens de opleiding zag ik heel wat VDAB-studenten die na een loopbaan ervoor kozen om nog een lerarendiploma te halen. Maar die moesten dat de opleiding combineren met hun gezinsleven: dat is niet simpel. Dan leek het mij beter om nu zelf al een tweede diploma te halen dan om dat later zelf te moeten combineren.

“Dat was geen makkelijke beslissing. Zo vroeg de school waar ik een vervanging deed of ik komend schooljaar niet wilde blijven. Die afweging was moeilijk: kies ik voor de zekerheid of ga ik wel voortstuderen? Ook mijn lector PAV heeft me echt gesmeekt om het onderwijs in te gaan. (stil) Ik begrijp haar goed. Maar ik heb nog goesting om voort te studeren, dus ik vond dat ik ook aan mezelf moest denken.”