Gabriel Ríos in ‘Belpop’: ‘Elke scène zonder mij is geweldig’

Heb je de reportage al gezien?

Ríos: “Ik heb in de begindagen van mijn carrière beslist dat ik nooit een interview met mezelf zou lezen of bekijken omdat ik me daar enorm ongemakkelijk bij voel. Maar mijn moeder heeft met de makers gesproken, dus ik moest wel kijken. (zucht) Ik herkende mezelf niet! Ik schrok van hoe ik sprak, hoe ik bewoog, van wat ik precies verkondig. Elke scène zónder mij vond ik dan weer geweldig: de muziek, mijn mama, mijn vrienden. Ik was blij dat iedereen eerlijk over mij sprak, in plaats van mij op te hemelen.”

Wat vond je moeder ervan?

“De reportage deed haar deugd. Mijn vader heeft alzheimer: fysiek is hij er, mentaal niet meer. Zijn ziekte is slopend, zeker voor mijn mama. Aangezien zij in Florida woont en mijn zus in Texas, kunnen we in deze coronatijden niet meer samen zijn. Deze Belpop-aflevering bracht ons dichter bij elkaar.”

Je stond met je punkband The Nothing Bastards in de finale van Humo’s Rock Rally 1998, de editie die Das Pop heeft gewonnen.

“Pas drie jaar eerder was ik in België aangekomen. Om dán al in de finale te staan en voor een opgewonden publiek te spelen, was bijzonder. En dan te bedenken dat dEUS, de band die mij naar België heeft gelokt, in 1992 nog in dezelfde finale heeft gespeeld.”

Ook fijn om terug te zien: de videoclip van ‘Broad Daylight’, waarin je in je blootje rondloopt. Was daar lang over nagedacht?

“Nee, jong. Ik was gewoon enthousiast, want dat was mijn allereerste videoclip. Ik deed alles wat maar in me opkwam en dat bleek voornamelijk silly shit te zijn.”

Noem eens een groot obstakel in je carrière.

“Mijn podiumvrees. Ik wist niet hoe ik met de spotlights moest omgaan. Ik hunkerde naar het podium, maar was er tegelijk bang van. Ik denk dat veel performers daar last van hebben: hetgeen je het liefst doet, geeft je vaak ook de meeste kopzorgen. Ik dwong mezelf om alleen op te treden, zodat ik me niet meer kon verbergen achter mijn band. Sindsdien voel ik me thuis op een podium.”

Welke periode uit de afgelopen twintig jaar zou je met plezier herbeleven?

“Geen. Ik ben niet nostalgisch, ik kijk altijd vooruit. Na elke productieve fase volgt een nieuwe zoektocht naar inspiratie. ‘Gold’ klonk anders dan ‘Broad Daylight’ en met mijn nieuwe songs ga ik weer een andere kant op.”

Toen ik je vorig jaar vroeg naar een opvolger voor This Marauder’s Midnight uit 2014, zei je: ‘Hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het vind om iets de moeite waard te vinden.’

“Wel, goed nieuws: ik zit momenteel in de studio. Ik wilde iets omhanden hebben tijdens deze pandemie. Ik stak een Spaanstalige plaat in elkaar, daar droom ik al jaren van. Het is een coronababy en ik ben een trotse papa.”

Belpop: Gabriel Ríos, Canvas, vanavond om 21.20 uur.

© Humo