En dan moet je net met Kerstmis in quarantaine: ‘Het is om te janken, eigenlijk’

Na een jaar in mineur mag kerst weer in min of meer normale vorm doorgaan. Tenzij je natuurlijk net nú dat virus op bezoek krijgt. Drie lotgenoten over hun feestdagen in quarantaine. ‘We hadden er zó naar uitgekeken.’

Janne Lauwers (27), oprichter van juwelenmerk JEAN, viert kerst met haar vriend: ‘Ons plan: lekker eten, goede wijn drinken en dansen in de woonkamer’

Twee negatieve zelftesten had Janne Lauwers afgelegd voor ze eerder deze week ontdekte dat ze dan tóch besmet was geraakt. “Ik was echt redelijk pissed off toen ik hoorde dat ik positief had getest. Elke keer als ik de voorbije weken vrienden zag, had ik voordien braaf een zelftest afgelegd, net om deze situatie te vermijden. En nu ga ik dus in quarantaine zitten tot net na Kerstmis. Het is om te janken, eigenlijk.”

Normaal wordt kerstavond elk jaar uitbundig bij haar moeder gevierd, waar de hele familie - oma, tantes, nichtjes - die avond rond de feestdis verzamelt. Dat was ook dit jaar, na de gemiste editie in 2020, eindelijk weer het plan. “Kerstmis, dat zijn altijd zulke leuke avonden bij ons. We doen er telkens úren over om alle cadeaus te openen omdat iedereen iets voor elkaar koopt, en er wordt ook altijd stevig gedronken. Ik woon zelf in Gent, mijn familie in Tessenderlo, dus het is niet zo dat ik mijn familie heel vaak zie. Ik had zo naar deze avond uitgekeken.”

Voor de rest van haar familie gaat het feest wel nog gewoon door. “Ik heb mijn nicht al laten weten dat ik er dit jaar niet bij zal zijn, en ze stuurde meteen terug dat ze het feest nú al tien keer minder leuk vindt. Ook mama vindt het ongelooflijk jammer dat ik deze editie moet missen, net als mijn oma.”

Al zullen ook Janne en haar vriend er thuis alsnog het beste van proberen te maken. Ze konden nog last minute een kerstmenu bestellen bij een Gents restaurant, en gaan kerstavond gewoon thuis met z’n tweeën vieren. “Zoals vorig jaar, dus. Ons plan: lekker eten, goede wijn drinken en dansen in de woonkamer. We hebben ook afgesproken dat we ons op kerstavond voor elkaar zullen opkleden. Ik vind het belangrijk dat we deze dagen niet gewoon in pyjama doorbrengen, dat het toch een beetje feestelijk blijft.”

“Ik heb ondertussen ook al aan mijn mama laten weten dat ik een tweede familiefeest eis”, lacht de twintiger, die last heeft van verkoudheidsklachten maar zich gelukkig al een pak minder belabberd voelt. “Ze gaat zien wat ze kan doen. Die cadeautjes gaan zichzelf niet uitpakken, hè.”

Robin Marynissen (49), leerkracht lichamelijke opvoeding, zit in quarantaine op de slaapkamer van zijn zoon: ‘De kalkoen komt mijn moeder voor de deur afzetten’

Toen hij vorig weekend spierpijn begon te krijgen, dacht Robin Marynissen aanvankelijk dat het van de koude fietstocht van de dag voordien was. Maar toen er later een hoestje bijkwam, voelde hij de bui al hangen. “Ook de koorts begon toen op te spelen, en een zelftest bevestigde later wat ik al vreesde: dat tweede streepje stond er al na enkele seconden.”

Iedereen ten huize Marynissen - zijn vrouw en twee van zijn drie kinderen - zit nu in quarantaine op hun eigen kamer. Robin sowieso nog tot na Kerstmis, de rest van het gezin tot ze het resultaat van hun PCR-test krijgen. “Als zij negatief testen, bestaat de kans dat ze vrijdagavond in familiekring alsnog wat feestelijkheden laten doorgaan. Ik hoop het van harte voor hen. Maar ik zal hoe dan ook boven op mijn kamer moeten blijven. Dat gaat nu eenmaal niet anders.”

Het had er nochtans allemaal wat feestelijker moeten uitzien, dit jaar. “Het plan was om een feest te houden met de broers en zussen bij mama, en daarna nog eentje thuis. Namen trekken en cadeautjes kopen, je kent het wel. We hadden er echt zin in, want we hadden elkaar al lang niet meer in het echt gezien. Na het gemiste feestje van vorig jaar keek vooral mijn moeder, die alleen is, er extra hard naar uit om dit jaar opnieuw met zijn allen samen te komen. Ze had al goed op voorhand lekker eten besteld bij een traiteur. Dat vlees gaat ze nu gewoon aan de voordeur komen afzetten.”

Robin, die enkele dagen stevig door het virus was geveld, probeert positief te blijven in deze bezwaarlijk ideale omstandigheden. “Ik slaap nu op de kamer van mijn tienerzoon, dus ik kan me bezighouden op zijn Xbox, of ik probeer een beetje te lezen. Al merk ik dat de verveling toch wat begint toe te slaan.”

Maar Robin zit vooral in met zijn oudste dochter, die op kot zit in Leuven. “Ze was vorig weekend nog bij ons, en wacht nu ook op het resultaat van haar PCR-test. Ik hoop écht voor haar dat ze niet ziek is. Voor haar blok, waar ze nu middenin zit, zou de timing bijzonder slecht zijn. Maar dat zou ook betekenen dat ze Kerstmis dit jaar helemaal alleen op kot moet doorbrengen.”

Ine Renson (37), projectmedewerker bij energiehuis 3Wplus, gaat noodgedwongen twee dagen racletten: ‘Ik vind het vooral jammer voor de kindjes’

Kerstmis zou eindelijk weer een beetje normaal kunnen dit jaar, zo hield Ine Renson zich wekenlang voor, maar een positieve zelftest op dinsdag maakte een einde aan alle leuke kerstplannen.

“Zo’n resultaat komt nooit gelegen, maar dit is toch wel héél jammer. Al twee jaar zijn we aan dat virus ontsnapt, en net nu krijgen we het te pakken, op een moment waarop we eindelijk weer konden uitkijken naar een paar kleine feestjes. Vorig jaar hebben we buiten op ons terras rond een vuurtje wel enkele mensen ontvangen, maar dat is toch allemaal niet hetzelfde.”

Kerstmis, dat is bij Ine en haar man een dag die normaal gereserveerd is voor familie. “Als er, door omstandigheden, eens geen plannen zijn op kerstavond of kerstdag, voelt dat toch altijd wat wrang aan. Het horen toch dagen te zijn waarop je onder de mensen bent. Dit jaar stond er een feestje met mijn ouders op de planning, en de dag erna zouden we bij mijn schoonouders vieren. Mijn schoonmoeder maakt dan altijd worstenbroodjes, dat is daar traditie, en daar kijken de kinderen ook altijd enorm naar uit.”

Vooral voor haar kindjes vindt ze het jammer dat Kerstmis ook dit jaar in kleine kring gevierd zal worden. “Zij keken er al wekenlang naar uit om hun cadeautjes open te maken. Ik had verwacht dat ze zouden wenen als ik hen zou vertellen dat er dit jaar geen kerstfeestje met de familie zou plaatsvinden. Dat is gelukkig niet gebeurd, maar ik zag wel aan hun gezichtjes dat ze het triest vonden. Ze zullen wat langer op die cadeautjes moeten wachten, en geduld, dat is moeilijk voor kinderen van vijf en zeven.”

Ine voelt zich vooral nog wat moe, maar haar smaak en geur heeft ze gelukkig nog steeds. “Het plan is nu om te racletten op kerstavond, en dat gaan we noodgedwongen nog eens herhalen op Kerstmis zelf. We gaan er het beste van maken: een gezellige kerstfilm opzetten, wat gezelschapsspelletjes spelen, dat soort dingen. Het wordt dus geen treurige avond, hoor.

“En met een beetje geluk kunnen we de familiemomenten zelfs uitstellen naar volgend weekend, zodat we oudjaar met z’n allen wat uitgebreider kunnen vieren.”