Een jubileum van tradities, zangkoren en krekels
De veertigste editie van Dranouter onderhield een plagerige romance met het eigen verleden: folky nostalgie en nieuwe tradities speelden een spel van aantrekken en afsto-ten in het Heuvelland.
"Ja, ik denk dat ik ook iets zag bewegen." Het meisje achter de toonbank van de insectenbar kijkt bedenkelijk in een bekertje met wormpjes en sprinkhanen. Vervolgens grist ze de maaltijd in een handomdraai uit de vingers van een verbouwereerde klant.
Zonde, want het festival van Dranouter draait net om nieuwe gewoontes. Vandaag draagt het evenement in de Westhoek de ondertitel 'Festival of new traditions', nadat het in 2010 het voorvoegsel 'Folk' uit zijn naam liet wegvallen. Sindsdien tref je tussen de zachte glooiingen van het Heuvelland een familiefestival aan dat breed programmeert, maar net zo goed voldoende aandacht aan folk blijft schenken, zonder met de geitenwollensokken in het verleden te staan.
Zo mocht popster James Blunt de rol van hedendaagse troubadour vervullen op zaterdagavond, werd het Deense duister getoonzet door de zingende pianiste Agnes Obel en bracht Rocco Granata een bloemlezing van Italiaanse evergreens. Urbanus gaf dan weer aan hoe zijn folkroots besmet raakten door punk en harde rock, terwijl Flip Kowlier een van de vele artiesten was die zaterdag de indruk wekte dat Dranouter minder festival dan collectief zangfeest is geworden.
Deze publiekstrekkers werden op de affiche geflankeerd door nog te ontdekken folktalent als Byron Bay op het Folk-Offpodium, of door de country & bluegrass van Eriksson Delcroix, de punkerige Woody Guthrie-impressies van Billy Bragg of de fingerpicking folkrock van Richard Thompson.
Dat Laïs de driedaagse mocht afsluiten, mocht je op zijn beurt zien als een symbolisch gebaar: midjaren 1990 viel de folkrevival rond dit damestrio immers samen met de hausse en brede publieksdoorbraak van het festival.
GrAS-boete
Ook andere tradities hield Dranouter hoog: zo was huispresentator Jan De Smet er al in '75 bij, met De Snaar, en mocht hij dit jaar de affiche helpen samenstellen. Voorts stond hij elke dag met de openingsact op het podium.
Naar aloude gewoonte wilde Dranouter ook een voortrekkersrol blijven spelen op het vlak van ecologie. In totaal waren zo'n 120 mensen de klok rond bezig met de milieuwerking van het festival. Daarnaast was alle eten en drank verpakt in materialen die tot compost verwerkt konden worden. Wie dit jaar afval op de grond gooide, riskeerde niettemin een GrAS-boete. Low Impact Man Steven Vromman reed als eco-polutieagent rond op het festival- en kampeerterrein en deelde ludieke opdrachten uit aan wie zijn vuilnis náást de afvaleilanden keilde.
