Een circus van beton

Al op het eind van de negentiende eeuw was er een permanent circusgebouw ('le Cirque d'Hiver') tussen de Sint-Pietersnieuwstraat en de Lammerstraat, vlak bij de Gentse uitgaansbuurt 'het Zuid'. Het deed ook dienst als manege, film- en theaterzaal, tot in 1920 een hevige brand het circus in de as legde. Jules-Pascal Ledoux, de architect die ook verantwoordelijk is voor het eclectische interieur van de Minardschouwburg, ontwierp een nieuwe zaal met maar liefst 3.400 zitjes (ter vergelijking: in het geplande Muziekforum zijn 'slechts' 900 plaatsen voorzien). Ze was uitgerust met centrale verwarming, onafhankelijke lichtinstallaties voor piste en podium, en een doordachte akoestiek en verluchting. Om het brandgevaar te verkleinen trok Ledoux een skelet op van gewapend beton, in die tijd een nog relatief nieuwe manier van bouwen. Tussen zaal en podium kwam een betonnen brandscherm.

Wellicht door de grootse opzet was het circus vlak voor de Tweede Wereldoorlog niet langer leefbaar. Sinds 1939 deed het dienst als garage voor de oldtimers van de familie Mahy. De rijk versierde galerijen met balkons, bogen en zuilen gingen daardoor verloren. Vandaag blijven enkel nog de betonnen ruwbouw en het ijzeren skelet van het koepelgewelf over. Het circus Mahy wordt in 2005 gesloopt.

Bronnen: D. Laporte: Architectuurgids Gent en Leen Meganck (Universiteit Gent).