Gamerecensie
Duistere 'Soul Sacrifice' blijkt meeslepende topgame
'Soul Sacrifice' voor de PS Vita heeft ons erg aangenaam verrast. Het actiegerichte RPG-spel kan rekenen op een van de beste vertelstemmen ooit, het donkere verhaal is zo intrigerend dat je echt wil weten hoe het afloopt én de game is uitstekend afgestemd op de draagbare spelconsole.
Die drie redenen lijken zo vanzelfsprekend, maar al wie geregeld gamet weet dat de realiteit anders is. Vooral dialogen worden geregeld afgehaspeld met een inlevingsvermogen dat doet denken aan Arnold Schwarzenegger, waardoor je ze liefst zo snel mogelijk wil overslaan. De duivelse vertelstem in 'Soul Sacrifice' grijpt echter meteen je aandacht, en laat die niet meer los, gesteund door onheilspellende muziek die perfect past bij de sfeer.
Het op tovenarij en een eigen mythologie voortbordurende verhaal is niet meteen het meest opbeurende, en net daardoor zo interessant. Het begin is nochtans niet bijster origineel: je zit als gevangene in een kooi te wachten op een gruwelijke dood, tot je een behekst pratend dagboek in handen krijgt dat je toelaat magische krachten te verwerven. Dat doe je door de belevenissen van de auteur te ervaren door middel van zijn verhalen, een concept dat wat doet denken aan de Animus uit de 'Assassin's Creed'-games. Bepaalde delen van het boek kan je echter herschrijven door de keuzes die je zal moeten maken.
ONZE SCORE

Monsters
Het boek was eigendom van een tovenaar, waardoor je zijn gevechten beleeft en gaandeweg steeds meer krachten verkrijgt. In de wereld van 'Soul Sacrifice' worden tovenaars ingezet om monsters te vernietigen, ook monsters die ooit menselijk waren. "Hij die met monsters vecht moet opletten dat hijzelf geen monster zal worden", luidt een beroemde uitspraak van filosoof Friedrich Nietzsche. "En als je maar te lang in de afgrond staart zal de afgrond ook in jou staren." En dat is exact wat de tovenaar uit het verhaal te wachten staat.
Verslagen monsters kan je vergiffenis schenken en redden, maar je kan ze ook offeren. In het eerste geval krijg je wat levenskracht bij en mogelijk een nieuwe bondgenoot, in het tweede win je magische kracht maar word je ook geplaagd door de zielen van je slachtoffers. In de loop van het spel wordt duidelijk wat een verschrikkelijke last de tovenaars meedragen en hoe ze gaandeweg dreigen hun menselijkheid te verliezen. Tovenaars die zo erg veel zielen offeren kunnen zelfs de herinneringen van die zielen verwarren met hun eigen ervaringen.
Magie
'Soul Sacrifice' biedt je een enorme vracht magische krachten ('offers') om de monsters te bevechten, en die kan je natuurlijk upgraden en ook samenvoegen om zo de beste wapens te hebben voor elk soort tegenstander. Die bevecht je in afgesloten maps, waar je her en der ook upgrades kan aantreffen. De maps zijn verzorgd en hebben een eigen karakter, al hadden er wel meer mogen zijn. Je kan gevechten herspelen om meer magie en kracht te verkrijgen, en je kan ook missies aangaan los van het verhaal. De game heeft zelfs een multiplayermodus waarin je missies met maximaal vier spelers in coöp kan spelen, en je de ingebouwde microfoon kan gebruiken om contact te houden. De gevechten duren enkele minuten tot een kwartier, waardoor de game uitstekend geschikt is om snel tussendoor even te spelen.
Verder kan je ook gewoon lezen in het dagboek, wat trouwens erg aangenaam gaat via de aanraakbesturing van de Vita. Het evenwicht tussen vechten, het verhaal volgen en het personage uitbouwen zit alleszins echt snor, al had er voor ons wel wat meer uitleg beschikbaar mogen zijn over hoe de verschillende magische krachten werken. Je hebt alleszins aanvallen voor veraf en dichtbij, verdedigingsspreuken, magie die je gezondheid herstelt etc. Wanneer je er niet komt met je toverdoos kan je ook nog zwarte magie oproepen, maar daarvoor moet je dan wel - tromgeroffel - een prijs betalen. Zo offer je je eigen huid op om een heel krachtige vuuraanval te gebruiken, al heb je wel beperkte mogelijkheden om dergelijke schade te herstellen.
Tot slot
Ondanks de vele aanvallen kunnen de gevechten en de monsters in 'Soul Sacrifice' op de duur wel repetitief worden en gaan vervelen. Wat meer afwisseling was daar zeker welkom geweest. Toch worden die minpunten ruimschoots overschaduwd door de vele pluspunten die er ontegensprekelijk inzitten. De uitstekende vertelstem zuigt je mee in het donkere verhaal, en het uitgekiende vechtsysteem dwingt je na te denken over de offers die je brengt.