Dominique Persoone: “Ik heb in mijn leven al veel gezien, maar nog nooit zo’n armoede als in Congo”

Hoe belandt een drukbezette chocolatier uit Brugge in een park in Congo?

“Door Emmanuel de Merode, de prins die het park beheert. Zes maanden geleden heeft hij mij gecontacteerd met de vraag of ik eens kon komen kijken naar de cacaobonen in het park. Ik heb mijn levensverzekering gecheckt en ben naar daar gegaan – dat was een schok: ik heb in mijn leven al veel gereisd, naar Midden- en Zuid-Amerika en Azië, maar nergens heb ik armoede gezien zoals daar.

“Er leven in de regio zo’n vier miljoen mensen. Ze worden geteisterd door rebellengroepen, door ebola, door ziektes die we nog niet kennen, en ze hebben niks. Vreselijk. Een moeder bood me haar kinderen te koop aan, een vrouw die onder het bloed zat vertelde me dat ze net een boreling met navelstreng en placenta had gevonden in een toilet en op de vraag hoe dat zomaar kon als antwoord had gekregen: ‘Omdat onze afvoerbuizen een beetje te smal zijn – anders spoelen de moeders de baby’s gewoon door.’ Verschrikkelijke dingen.

“Als je dan weet dat de mensen daar voor een kilo ivoor grof geld kunnen krijgen, begrijp je waarom de prins mij had uitgenodigd: hij wil de dieren in het park beschermen, en een van de manieren waarop je dat kunt doen, is ervoor zorgen dat de mensen een inkomen hebben.”

Werk aan de winkel, dus?

“Heel zeker. De cacaoboon is daar relatief nieuw. Ze hebben die daar een jaar of twintig geleden aangeplant toen hun koffiebonen werden getroffen door een ziekte. Maar de kennis om het beste uit die cacaobonen te halen ontbreekt – gelukkig zijn het bonen van goeie kwaliteit, Trinitario’s. We gaan de mensen leren hoe ze die bonen het best kunnen aanplanten en verwerken, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat die bonen daar worden geoogst maar elders worden verwerkt. De mensen daar maken bijvoorbeeld een putje in de grond, steken daar vijf kilo bonen in en dekken dat af met bananenbladeren om te laten fermenteren. Terwijl wij weten dat je voor een goede fermentatie een massa van 50 kilogram bonen nodig hebt, en houten kisten.

“We gaan de kweek en verwerking ook zoveel mogelijk biologisch doen, want de mensen zijn te arm om scheikundige producten te betalen. Er komt ook een fabriekje om papier voor de verpakking te maken uit de bladeren van de cacaoboon. Enzovoort. En alles wordt gefilmd, voor een documentaire die internationaal zal worden verspreid.”

Dat alles moet dus geld opleveren. Vanaf wanneer?

“Ik wil benadrukken dat ik daar niks aan verdien. Dat is ook niet de bedoeling. Ik verdien mijn geld al. Mijn engagement is puur instinctief. Ik móést dat doen. Nu, alle winst wordt in tweeën gedeeld: de ene helft is voor het park, om de dieren te beschermen, de andere helft is voor de mensen daar. We zouden rond Halloween en Sinterklaas de eerste repen in de winkel willen hebben. En er is nú al internationale interesse, op basis van één Facebook-bericht van de prins. Dat belooft. En voor wie denkt zomaar een graantje te kunnen meepikken: in de Virunga-hoofdzetel in Londen zit er een bataljon advocaten klaar.” (JD)