Dochter Allende houdt rode vuur brandend
De Chileense politica Isabel Allende is als eerste vrouw verkozen tot voorzitster van de socialistische partij van haar land. Politiek zit de zeventigjarige dochter van voormalig Chileens president Salvador Allende duidelijk in het bloed.
Isabel Allende Bussi is door haar partij Partido Socialista (PS) officieel tot nieuwe voorzitster gekroond. Ze wordt daarmee de eerste vrouw ooit in die functie. Allende haalde het van de huidige partijvoorzitter Camilo Escalona, die zich in het verleden regelmatig kritisch uitliet over het beleid van de eveneens socialistische Chileense presidente Michelle Bachelet. Met haar focus op constitutionele hervorming en verregaande democratisering lijkt Allende alvast wel volledig op één lijn met haar partijgenote te zitten.
Isabel Allende - naamgenote en achternicht van de bekende schrijfster - kreeg haar gevoel voor politiek, en socialisme in het bijzonder, met de paplepel ingegoten. Als tiener al stortte ze zich op de presidentiële en parlementaire campagnes die haar vader Salvador Allende in 1970 het Chileense presidentschap zouden opleveren. Op haar zeventiende besloot de jonge Isabel sociologie te gaan studeren en werd ze lid van de Universitaire Socialistische Brigade. Vijf jaar later nam ze deel aan haar allereerste partijcongres.
Toen de Chileense democratie op 11 september 1973 plots aan zijn eind kwam door een militaire staatsgreep onder leiding van de toenmalige generaal Augusto Pinochet, werd Isabel gedwongen naar het buitenland te vluchten. Haar vader, die weigerde zijn land achter te laten, liet bij de staatsgreep het leven.
Gendergelijkheid
Tijdens een periode van ballingschap - die maar liefst 17 jaar aanhield - voerden de Allendes voortdurend strijd voor het herstel van de Chileense democratie. Samen met haar moeder reisde Isabel de wereld rond om er de politiek benauwde situatie van Chili onder de aandacht te brengen. Daarnaast was ze actief lid van verschillende mensenrechtenfora. Zo trok ze zich onder meer het lot van Chileense verkrachtingsslachtoffers aan, stond ze familieleden van verdwenen gevangenen bij in hun zoektocht en zette ze zich in voor de ontwikkeling van meer politieke en culturele vrijheid in het land.
Toen haar ballingschap in 1989 opgeheven werd, keerde Allende onmiddellijk naar haar geboorteland terug. Die terugkeer betekende ook meteen de start van een bevlogen politieke carrière. In 1993 werd ze een eerste keer tot parlementslid verkozen, en in 2003 schopte ze het tot tweede vrouwelijke voorzitster van het Chileense Lagerhuis. In maart 2014 bereikte Allende pas echt een politieke mijlpaal door als eerste vrouw aan het hoofd van de Senaat te komen. Haar recente overwinning als partijvoorzitster sluit hier naadloos bij aan.
De recente verwezenlijkingen van Isabel Allende zijn dan ook van grote symbolische waarde voor de Chileense strijd voor gendergelijkheid. Tussen 1998 en 2010 was de politica onder meer medeauteur van verschillende 'vrouwvriendelijke' wetten. Zo zorgde ze er onder meer voor dat scheiden in Chili wettelijk mogelijk werd en maakte ze huiselijk geweld strafbaar. Haar aankomende ambtstermijn hoopt Allende te benutten om binnen het huidige Chileense politieke landschap een systeem van vrouwenquota te installeren.
Uitdagingen
Maar ook op andere vlakken zou de socialistische politica graag een aantal zaken structureel veranderd zien: zo wil ze het Chileense onderwijs aan een grondige reorganisatie onderwerpen, en ook het belastingstelsel en de Chileense grondwet zijn volgens Allende aan de nodige hervormingen toe. "Ik zie het als mijn voornaamste taak de instituties waarbinnen ik werkzaam ben te begeleiden naar een hoger niveau, zodat de uitdagingen waarmee Chili vandaag nog steeds geconfronteerd wordt, eindelijk overwonnen kunnen worden", aldus Allende. Met een dergelijke democratiserende ingesteldheid lijkt Allende dan ook min of meer in de voetsporen van wijlen haar vader te treden.
