Dit is de Marokkaan die de Rode Duivels zondag goed in de gaten moeten houden

De Rode Duivels letten zondag maar beter op Hakim Ziyech, man met een handleiding, speler met een gouden linker. Zijn vriendschap met Romelu Lukaku geeft het duel met Marokko extra pigment.

Op het wereldwijde web circuleert een filmpje waarin Romelu Lukaku op training bij Chelsea de bal tegen Hakim Ziyech (29) aangooit. De Marokkaan reageert en trapt hard op het lichaam van Lukaku. Allebei beginnen ze spontaan te lachen. Op andere beelden zie je hen discussiëren tijdens de rust van een wedstrijd in de Premier League of zie je hen al lachend rollen over elkaar op het oefenveld (Ziyech die Lukaku met een worstelgreep in bedwang probeerde te houden). Het zijn allebei speelvogels die veranderen in absolute winnaars zodra ze een bal zien.

Ziyech staat bekend als een sfeermaker in de kleedkamer, maar evenzeer als een voetballer die gedreven op het veld staat. Die zich van de buitenwereld niet al te veel aantrekt. Ook al lijkt iedereen een mening over hem te hebben.

Ziyech leerde al snel dat hij zich met de juiste mensen moest omringen. Tijdens een interview met het AD in 2018 zei hij daarover: “In de voetballerij lopen veel nepfiguren rond. Het is een grote poppenkast en dat wordt steeds erger. Er zijn mensen die me nooit spreken, niet dagelijks meemaken, maar wel roepen hoe ik in elkaar steek. Hen noem ik clowns. Ze willen een kunstje opvoeren, zonder echte kennis. Maar het ligt soms niet eens direct aan hen. De poppenkast ligt ook aan iets als sociale media. Die hebben de wereld kapot gemaakt. Alles moet mooi, iedereen wil alles maar laten zien. Het is gemaakt. Alles wordt minder persoonlijk, alles moet maar worden geshowd.”

Vader vroeg verloren

De Marokkaan heeft een eigenzinnig kantje. “Ik ben niet iemand die zomaar met je meepraat of populair wil doen. Ik acteer niet.”

Gehard door het leven, door het vroege overlijden van zijn vader. Ziyech was op dat moment tien jaar. Nog in het AD: “Ik weet het nog goed, het was winter, vlak na kerst. Mijn vader lag in een bed in de woonkamer. Hij was ziek, al enige tijd. Spierziekte, MS. Het ging steeds slechter met hem. Ik moest die avond naar bed, maar wilde bij hem blijven. Uiteindelijk ben ik op de rand van zijn bed bij hem in slaap gevallen. Ergens rond middernacht werd ik wakker en ben ik toch maar naar boven gegaan, naar mijn slaapkamer. Een paar uur later hoorde ik familieleden beneden huilen. Ik ging naar de woonkamer. Mijn vader was overleden. Tja, daar sta je dan als jongen van tien.

“Ik denk nog elke dag aan mijn vader. Hij ging vaak mee naar mijn wedstrijden, dan zag ik hem langs de kant genieten. Na afloop aten we samen altijd een frietje in de kantine. Vader en zoon. Meer geluk was er niet denkbaar. Die momenten koester ik.”

Het vroege overlijden van zijn vader werkte als brandstof voor wat moest komen. Ook al ging het een paar jaar na de dood van zijn vader even de verkeerde kant op. “Ik kreeg schijt aan de wereld”, vertelde hij aan de Volkskrant. “Naar school ging ik niet meer. Voetbal deed me ook niks. Ik was helemaal weg. De sturende hand, die ook hard kon zijn, ontbrak. Twee broers zijn op het verkeerde pad beland. Soms kwam ik beneden en dan miste ik er een. Was hij op pad, zullen we maar zeggen. Of zat in de gevangenis. Ik keek er niet eens meer van op.”

Uiteindelijk zou het allemaal goed komen met Ziyech en zijn broers. Met dank aan de oudste broer (“hij heeft me wakker geschud”) en hun moeder. “Als ik haar bezoek, word ik weer een kleine jongen. Alles wat zij doet of zegt, raakt me. Altijd zo geweest.”

Ruzie met coach

Via Heerenveen, Twente en Ajax ging Ziyech naar Chelsea. Hij is een straatvoetballer die techniek vooropstelt. Een steekpass, een kruispass, een dribbel, een schot. Een ouderwetse nummer tien. Zijn grootste droom heeft hij verwezenlijkt: deelnemen aan een WK met Marokko. Al zag het er lange tijd slecht uit na een dispuut met ex-bondscoach Vahid Halilodzic.

“Ik zeg wat ik denk. Daarom vinden sommige trainers me lastig. Toch zie je vaak dat de lastige jongens het redden. Die hebben pit, karakter, ze willen de beste zijn, hebben schijt aan kritiek of putten er motivatie uit. De jaknikkers redden het vaak niet.” Marokko ontsloeg Halilodzic en stelde Walid Regragui aan. Hij herstelde de speler in ere.

Ziyech: “Ik heb een gebruiksaanwijzing, maar slechts weinig mensen zijn in staat om die goed te lezen. Dat ligt weleens aan mezelf, ik ben soms moeilijk te peilen. Ik heb mensenkennis en houd niet van valse mensen. Ik heb een bepaalde antenne waarmee ik binnen één gesprek precies kan filteren wie echt en wie nep is, wie doet alsof en wie puur is.”

Met Lukaku was de connectie er onmiddellijk. Twee mannen die eerlijk en rechtuit zijn. Zij hebben één gezicht, geen twee. Schrik niet als de ene de andere straks wat plaagt.

België - Marokko, zondag om 14 uur op Eén