Deze Afghaan wordt uitgewezen, omdat hij "zelfredzaam" is: "Was hij dan beter werkloos gebleven?"

Bijna drie jaar geleden kwam Aziz Heidari met zijn zoon aan in Sint-Joris-Weert. Dat de twee Afghanen op die tijd vele harten hebben veroverd, is een understatement. Gevolg: een groep ouders verzet zich tegen hun uitwijzing.

Afgelopen week kregen de Heidari's te horen dat ze 24 oktober het land uit moeten. Naar Afghanistan, een land waar de 14-jarige zoon nog nooit is geweest. De vader vertrok er namelijk toen hij zelf nog maar 13 jaar was. "Mijn eigen vader is toen vermoord in Afghanistan, omdat hij behoorde tot de Wahdat-partij en die is voortdurend in strijd met de taliban", zegt Aziz Heidari. "We zijn Hazara, een sjiitische minderheid in Afghanistan."

Heidari vluchtte naar Iran, waar hij illegaal verbleef. Jaren later leerde hij er een Afghaanse vrouw kennen. Het koppel kreeg twee kinderen. "In 2015 zijn we met het gezin gevlucht, maar de Iraanse grenswacht heeft mijn vrouw en dochter tegengehouden aan de grens met Turkije. Na een reis met boot, trein en te voet, ben ik hier dan met mijn zoon aangekomen."

Uit de afwijzing van hun asielaanvraag, begin dit jaar, blijkt dat het Commissriaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS) niet gelooft dat ze als Hazara gevaar lopen in Afghanistan. CGVS is ervan overtuigd dat zijn terugkeer vlot zou verlopen: "In België hebt u uw zelfstandigheid getoond door in korte tijd Nederlands te leren en werk te vinden in een supermarkt. Het is niet onredelijk om te verwachten dat u dezelfde zelfredzaamheid toont in het land waarvan u de nationaliteit toont."

Het is een zin waar de buurtbewoners van Aziz en Ali over struikelen. "Wie werk vindt in België, moet dat dus ook maar in Afghanistan kunnen?", zegt Marissa Vanden Boom, terwijl ze aan de eettafel samen met enkele andere vrouwen door het dossier ploegt. "Was hij dan beter werkloos gebleven? Alles wordt tegen hem gebruikt. Zo kun je nooit winnen."

Aziz Heidari vond inderdaad werk in een Delhaize. De werkgever is zo tevreden dat hij hem een vast contract wil aanbieden. Sinds de afgewezen asielaanvraag kunnen ze niet meer verblijven in de OCMW-woning in Sint-Joris-Weert, maar stelt een buurtbewoner een woning ter beschikking.

Ali gaat ondertussen naar het tweede middelbaar en heeft vrienden gemaakt. Hij voetbalt bij OHR Huldenberg en gaat naar de scouts. Vader en zoon zijn in drie jaar tijd dus erg geïntegreerd in de gemeente, en dus hebben ze ook een aanvraag ingediend voor regularisatie om humanitaire redenen. Daar zat ook een aanbevelingsbrief bij van de gemeente Oud-Heverlee, ondertekend door de burgemeester.

Maar ook die aanvraag is nu dus geweigerd. "Ik ben bang, want ik ben nog nooit in Afghanistan geweest", zegt zoon Ali. "En er is altijd oorlog. Mijn opa is er vermoord."

Vluchtelingencrisis

De ouders van zijn vriendjes willen de zaak in de aandacht brengen. "Hier heb je iemand die voor het eerst legaal kon werken, die wil bijdragen aan onze samenleving, maar toch in de illegaliteit wordt geduwd", zegt Marissa Vanden Boom. "De gemeente riep tijdens de vluchtelingencrisis op om asielzoekers te ondersteunen en wij zijn daarop ingegaan. Iemand gaf extra lessen Nederlands en we zamelden geld in voor een advocaat. Om nu het deksel op de neus te krijgen."

Een humanitaire regularisatie is de discretionaire bevoegdheid van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Francken (N-VA), maar in de praktijk is het vaak Dienst Vreemdelingenzaken die beslist, zoals ook hier. DVZ wil om privacyredenen niet ingaan op dit individuele dossier.

Advocate Sylvie Micholt, gespecialiseerd in vreemdelingenrecht, maar niet betrokken in deze zaak, bevestigt dat een humanitaire regularisatie hoofdzakelijk om integratie draait. "Het gaat om humanitaire redenen in België, niet in het herkomstland."