Depressief in de dug-out: “Voetballers zijn ook maar mensen”

Filip Joos: “Als gewone mensen kreunen onder de druk van de prestatiemaatschappij, dan lijkt het me normaal dat voetballers daar ook last van hebben. Daarnaast weet een topvoetballer alle schijnwerpers op zich gericht.”

Het argument dat dan weerklinkt: ‘Dat ze eens in de fabriek gaan werken.’

“Ze hebben hun beroep gemaakt van datgene waar elke 7-jarige van droomt. ‘Hoe kun je daar depressief van worden?’ klinkt het dan. Bovendien krijgen ze rijkelijk betaald. Maar uitgerekend bij dat grote geld komt een grote verantwoordelijkheid kijken. Dat merk je bij veel van die gasten: ze stralen geen vreugde uit op het veld.

“Als jij een dt-fout schrijft, zie je hoogstens dat rode lijntje in je tekstverwerker verschijnen. Als een topvoetballer een controle mist, wordt hij uitgefloten door 50.000 mensen. De druk is immens. Dat weegt zelfs op de groten. Als Lionel Messi een slecht WK speelt, zie je dat aan hem. En wie had gedacht dat Andrés Iniesta ooit zou opbiechten dat hij met zelfmoordgedachten heeft rondgelopen? Bovendien na een seizoen waarin hij de titel, beker én de Champions League had gewonnen.”

Biechten spelers soms op: ‘Ik heb het lastig?’

“Nee. Als een relatie op de klippen loopt zullen ze in de kleedkamer wel steun vinden, maar ik denk niet dat je daar moet gaan vertellen dat je zwarte gedachten hebt. Dan ben je een vogel voor de kat, want de bankzitter die op jouw plekje aast, luistert mee. Het is een taboe, want er zijn zeker voetballers die het zwaar hebben. Het zijn eigenlijk ook gewoon mensen.” (lacht)

Zit de routine er ook voor iets tussen? Ik herinner me reportages over Steven Defour in Porto en Mbark Boussoufa in Rusland. Na de training gingen ze hoogstens nog iets eten, om zich dan voor de platte rust terug te trekken in de afgeschermde woonst. Het had iets triests.

“Ik denk dat veel spelers het anders doen. Als je het leven van Vincent Kompany in Manchester wilt volgen, heb je zes cameraploegen nodig. Natuurlijk moeten voetballers rusten, maar je kunt ook buiten komen, een stad leren kennen en vrienden maken. Zulke dingen versterken je immuniteit tegen depressies. Het is in elk geval beter dan spelers die zich opsluiten en zich op sociale media en forums nog eens extra blootstellen aan kritiek.”

Volgens de FIFPro verhoogt een lange blessure de kans op een depressie met factor vier.

“Dat begrijp ik. Als ik terugdenk aan mijn dwaze carrière in derde klasse: ik reed het land door om een dokter te vinden die me kon oplappen zodat ik toch maar kon spelen. Eigenlijk is dat nog hoopgevend, want dat wil zeggen dat je graag voetbalt. Ik ging dood als ik niet kon sjotten. Daarom vind ik het fenomenaal dat Kompany nog rechtstaat.”

Extra Time, Canvas, maandag 4 maart, 22.15 uur

©Humo