De wereld verging niet op de Gentse ring

Mijn kilometerteller schiet meteen boven de maximaal toegestane snelheid wanneer ik mijn VW Caddy de Gentse stadsring op stuur. Drie weken geleden voerden we deze test ook uit en deden we 28 minuten over de hele ring. Lezers wezen erop dat halfnegen te laat was, dus nu probeer ik het een uur vroeger, in de hoop van honger en dorst om te komen in een file die enkel de schuld kan zijn van schepen van Mobiliteit Filip Watteeuw (Groen).

Belachelijk voorsorteerstrookje

Vandaag, op de eerste dag na de paasvakantie, zou ik er zeker een uur over doen, voorspelden Gentenaars die het konden weten. Twee uur als het regent! Wel, het regent, maar het valt tegen met die voorspellingen, want zes minuten later sta ik al aan de Dampoort, die ik in drie minuten overwin. Zonder rode lichten was ik er nog sneller over gesjeesd.

Laat ik vooral niet te vroeg victorie kraaien: in de verte zie ik donkere wolken. Dat is toevallig ook echt zo, maar onder die donkere wolken ligt de Nieuwevaartbrug. De gevreesde flessenhals, waar de ring vernauwt tot één baanvak om vervolgens te krimpen tot een belachelijk voorsorteerstrookje. In een kwartier tijd heb ik het grootste stuk van de ring afgereden, maar in het volgende kwartier geraak ik met moeite driehonderd meter vooruit. Tijdens de Gentse Feesten heb ik bewusteloze dronkaards sneller zien kruipen.

Vorte colère

Wanneer ik de Brugse Vaart oversteek en op de Rooiegemlaan rijd, kom ik terecht in een feest. Een feest voor mensen die houden van stapvoets verkeer. Het feest houdt pas op bij de Drongensesteenweg. Over 1,7 kilometer heb ik haast een halfuur gedaan, een halfuur waarin ik mijn gras had kunnen afrijden of Facebook had kunnen checken. Maar neen, hier zit ik dan om de minuut mijn chronometer te checken. Chance dat we bezig zijn met wetenschappelijk onderzoek of ik zat achter mijn stuur uit te barsten in een vorte colère.

Vroeger kon je de file tenminste nog afsnijden door een shortcut te nemen door de Brugse Poort, maar zie wat de vooruitgang ons heeft gebracht. Een circulatieplan dat wagens verbant uit de woonwijken!

Zodra ik de Drongensesteenweg achter mij laat, lijkt het verkeer op te lossen. Vijf minuten later sta ik weer aan mijn beginpunt, de Bijloke. Het is kwart na acht, de Gentse ring heeft mij 45 minuten gekost.

Wanhoop

Ik maak een U-turn voor een dubbelcheck in wijzerzin. Ook dan is de Nieuwevaartbrug een ellende, maar die duurt minder eeuwig. Aan de Tolpoort, een verkeersknoop die bedacht is door een mensenhater van een verkeersdeskundige, denkt een meneer dat hij vlotter vooruit zal geraken als hij voorsorteert op de rijstrook van zijn tegenliggers. Zo creëert hij zijn hoogstpersoonlijke verkeersimpasse, ook die belandt ongetwijfeld op het conto van Filip Watteeuw. Ikzelf sta om tien voor negen weer aan de Bijloke. Vijfendertig minuten. De tegenstanders van Filip Watteeuw gaan mij weer niet geloven.

Natuurlijk was de ochtendspits maar kattenpis. Het is 's avonds dat de miserie automobilisten tot wanhoop drijft. Aan de Dampoort zou de file al om 16 uur volop bezig zijn, dus vertrek ik ruim op tijd. Om 15.55 uur rijd ik – alweer aan de Bijloke – de ring op. De radio meldt dat de Gentse N-VA zich blijft verzetten tegen het circulatieplan. Het benieuwt mij hoe ik er na de avondspits over zal denken.

Leedvermaak

Aan de Palingenhuizenbrug kom ik voor het eerst in de problemen. Met dank aan bestuurders die het principe van voorsorteren niet begrijpen. Ze sorteren pas nadat iedereen al gesorteerd staat. Ik pleit daarom voor een speciale post-voorsorteerstrook, die al die prutsers onherroepelijk naar een ravijn leidt.

's Ochtends ging er op dit punt een kwartier van mijn leven in rook op, nu doe ik het dubbel zo snel. Toch zijn meer rijstroken en bredere bruggen wenselijk. Ligt er in Antwerpen geen Lange Wapper te roesten die we even mogen lenen?

Om 16.17 uur beland ik in een file aan Dok-Zuid, de gevreesde toegangsweg naar de Dampoort. Aan de kant van de weg staat een kennis van me met veel leedvermaak foto's te nemen. Hij wil ook mij fotograferen terwijl ik aanschuif, maar het verkeer bolt vooruit en ik bol mee. "Het gaat hier veel te rap!", klaagt Sven. Hij zal hier nog een uur rondhangen en uit straks op Facebook zijn diepe ontgoocheling over het gebrek aan fileleed om zich over te verkneukelen.

Rare manoeuvres

Iets oudere Gentenaars, dus ook ik, herinneren zich nog de fly-over, de legendarische roestbak die voor een brug moest doorgaan. Je vlóóg ermee over de Dampoort. Wel, we hebben geen fly-over meer nodig, want ook nu vlieg ik erover. Het is 16.24 uur, ik ben amper een halfuur onderweg.

Aan de Heuvelpoort leiden de nieuwe wegmarkeringen het verkeer in zulke juiste banen dat je je afvraagt waarom we onszelf daar zoveel decennia in nesten hebben gewerkt. Je hoeft er geen rare manoeuvres meer uit te halen om gewoon rechtdoor te blijven rijden. Het verkeer gaat zo vlot dat ik de Bijloke bijna voorbijrijd zonder op de klok te letten: 16.35 uur, veertig minuten.

Kilometerslange file

Ik maak nog eens een bocht van 180 graden – gierende banden, tieners die gillend in het decor duiken – en begin een controleronde in tegenwijzerzin. Alweer is de Nieuwevaartbrug het enige noemenswaardige knelpunt, maar zodra ik er voorbij ben, swingt het verkeer als een tiet. Zelfs het kruispunt met de Drongensesteenweg is een eitje. Op Facebook krijg ik wel foto’s doorgestuurd van een kilometerslange file aan de Watersportbaan – allemaal dommeriken die slim dachten te zijn door de R40 te ontwijken. Dankzij hen kost de avondspits mij opnieuw slechts veertig minuten.

De apocalyps is er niet gekomen. Het einde van de wereld zal nu wel weer op een andere dag worden voorspeld, maar ik ga mijn vervuilende dieselwagen een tijdje op mijn oprit laten staan. Genoeg getest, de zomer komt eraan en mijn fiets heeft beweging nodig. Circulez!