De Vlaamse werkgevers en werknemers delen de N-VA een pijnlijke tik uit

Dag lezer,

Het moet niet altijd Antwerpen zijn. Plots vormen de middeleeuwse torens van Gent de achtergrond voor een spannend debat over erfgoed. De (beschermde) steen des aanstoots is het voornemen van het Gentse stadsbestuur om het leegstaande Groot Vleeshuis te renoveren en in te richten als fietsenstalling. Goed idee, vindt menig expert, maar de Vlaams minister van Erfgoed Matthias Diependaele (N-VA) ervaart het als een provocatie.

De breuklijnen zijn niet altijd helder. In een uitgebreid opiniestuk schaart architectuurhistoricus Luc Verpoest zich achter het vaak erg emotionele verzet tegen de herbestemming van het Vleeshuis: “Erfgoed wordt gemarginaliseerd en voortdurend gebanaliseerd. Dat mogen we bij een topmonument als het Vleeshuis niet laten gebeuren.”

Lokale kwesties hebben vaak een emotionele lading, zoals ook blijkt uit de nieuwe indeling van het Vlaamse Gewest in 15 bestuursregio’s. Toch lijkt er een boeiende, ideologische dimensie in de Vleeshuisdiscussie te zitten, gekristalliseerd in de vraag hoe je de stad (niet alleen Gent, maar elke centrumstad) inricht. Een progressieve visie die stevig wil ingrijpen in stedenbouw om de mens weer centraal te stellen botst op meer behoudsgezinde ideeën om niet te veel te veranderen. “De tegenstand heeft veel te maken met één woord: fiets”, schreef ik daarover in een redactioneel commentaar.

Natuurlijk zit daar ook een politiek kantje aan, nu partijen zich ook beginnen voorbereiden op het verkiezingsjaar 2024, waarin ook steden en gemeenten een nieuw bestuur krijgen. Eén van de opvallende tendensen is de groeiende spanning tussen de linkse partijen Vooruit en Groen, ook alweer bijvoorbeeld in Gent. In Nederland neigen groen en rood juist naar samenwerking en zelfs fusie, terwijl hier de animositeit alleen maar groeit. Ann De Boeck analyseert het verschil.

Ook de verscherping van het confederale standpunt van N-VA-voorzitter Bart De Wever moet natuurlijk in die electorale context begrepen worden. De kansen op een grote institutionele hervorming, zoals N-VA eist, zijn niet bepaald groot, maar het debat helpt de Vlaams-nationalisten wel om de aandacht wat af te houden van het matige palmares van de Vlaamse regering. De partij lijkt haar minister-president Jan Jambon zelf al opgegeven te hebben. En onderwijs, de belangrijkste bevoegdheid in de Vlaamse portefeuille, blijft een pijnlijk thema voor de N-VA, nu ook minister Ben Weyts de tanden erop stuk bijt. De Vlaamse werkgevers en werknemers delen de N-VA alvast een pijnlijke tik uit. In een opmerkelijk gezamenlijk standpunt adviseren ze de Vlaamse regering om eerst maar eens beter samen te werken met de andere regeringen in het land alvorens te denken aan grote, nieuwe hervormingen.

Veel leesplezier,

Bart Eeckhout.