De terugkeer van de vleermuizen en raven
Eurorock-festival beleeft vandaag zijn vuurdoop
Vandaag beleeft in het Limburgse Neerpelt een nieuw tweedaags festival zijn vuurdoop. Eurorock '98 is de naam van een aanwinst in de Belgische festivaldoolhof. De organisatoren grijpen resoluut naar de jaren tachtig met de new wave-iconen Anne Clark en Sisters of Mercy en de oude punkers van The Stranglers. Groepen die op het eerste gezicht voorbijgestreefd lijken, maar in een tijd waarin grote broer Torhout/Werchter qua publieksopkomst flinke klappen moest incasseren, heeft Eurorock misschien wel het gat in de markt gevonden, met zesduizend verkochte tickets aan de vooravond van het festival, aldus een schatting van de organisatoren. Of hoe de eighties aan een bescheiden revival beginnen.
De jonge dertigers Francis Beenders en Rudi Donkers zijn de drijvende krachten achter Eurorock. Een eigen festival uit de grond stampen was altijd al een van hun jeugddromen, en die zien ze nu in vervulling gaan. "We wilden een affiche samenstellen met muziek die we zelf graag hoorden," aldus Beenders. "Omdat zowel ik als Rudi kinderen zijn van de jaren tachtig, komen onze idolen ook uit dezelfde periode." Maar achter het wat naïeve jeugdsentiment van de tandem gaat een weloverwogen concept schuil. Francis Beenders: "In onze omgeving merkten we dat er wel degelijk interesse bestond om die oude gloriën nog eens op een podium aan het werk te zien. Geen enkel festival speelde echter op die behoefte in. Daarom hebben we het zelf maar gedaan."
In deze tijden van muziekfestivalcrisis is 'profilering' meer dan ooit het toverwoord. Het schaamteloze imiteren van succesformules of het her en der samenharken van populaire artiesten is geen garantie meer om volle weides te trekken. Het publiek apprecieert vooral organisatoren die een duidelijke lijn in hun programmering bewaren. Dat heeft Eurorock goed begrepen voor hun eerste festivaldag. Vandaag spreken ze rechtstreeks de lange zwarte jassen met de hoog opgetoupeerde kapsels aan. Sinistere grafstemmen in een sausje van theatrale gothic-klanken zullen breed uitwaaieren over het Limburgse grondgebied met artiesten als de Belgische new wave-legendes Red Zebra en Struggler, de elektronische Sex Pistol-klonen van The Bollock Brothers, de synthesizer-poëte Anne Clark en de hypochonders van Sisters of Mercy. "We hebben ons er eerst op geconcentreerd om de Sisters te strikken," aldus Francis Beenders. "Eens we hen vasthadden, was het veel makkelijker om de andere namen onder contract te leggen."
Andrew Eldritch en kompanen zijn duidelijk een van de vaandeldragers in het gothic-genre. Overal in België hebben ze - vooral onder late twintigers en jonge dertigers - hun vaste vleermuisaanhang en in de platenwinkels gaan hun cd's nog steeds vlot over de toonbank. "Elke week moeten wij onze back-catalogue van de Sisters aanvullen," zegt Jörgen Van Geffen van Fnac Antwerpen. "Ook Anne Clark loopt nog heel goed. Bij de Belgische new wave-groepen steekt Front 242 erbovenuit." Volgens Van Geffen is er het laatste jaar een opleving van eighties-muziek in het algemeen. Hij vermoedt dat het iets te maken heeft met het duidelijke jaren '80-stempel van de huidige muzieklichting. "Groepjes als Bran Van 3000, Air, Daft Punk en Fastball hebben de mosterd bij artiesten uit die periode gehaald. Ook de soundtracks van recente films als The Wedding Singer zijn naar de jaren tachtig gekleurd."
Toch lijken vooral de meer zwartgallige groepen uit het vorige decennium het publiek te bekoren. Voor de eerste dag van Eurorock zijn er in ieder geval meer tickets verkocht dan voor de tweede, waar The Stranglers en het Nederlandse popinstituut Golden Earring de blikvangers zijn. Of zit het gebrek aan eenduidigheid van de tweede festivaldag hier voor iets tussen, met behalve de oude goden ook Nederlandstalige rockers als De Mens en The Scene en de hiphop van Coolio? Een kinderziekte die we een beginnend festival graag vergeven.
(WVR)
