De schrik van cynici en stijve harken

Wereldmuziek l Malinees duo Amadou & Mariam HHHH

Kurt Blondeel

De opnames van je plaat laten overschouwen door een wereldster als Manu Chao legt de betreffende artiest geen windeieren. Sinds de namen Amadou & Mariam ook buiten Sfinkskringen opvallend veel belletjes doen rinkelen en Dimanche à Bamako, de cd in kwestie, her en der wordt genomineerd voor wereldmuziekplaat van 2005 is de agenda van het blinde Malinese echtpaar in ieder geval gevulder dan ooit. Op basis van hun open muzikale vizier is die verruimde aandacht gerechtvaardigd, al zullen behoeders van de pure Malinese blues betogen dat Chao's simplistisch verwoorde en verklankte andersglobalisme vooral een vloek over de plaat uitspreekt.

Het is een stelling die ten dele te onderschrijven valt, maar in de zo goed als uitverkochte AB bleek die discussie overbodig. Goed, in sommige rock-, funk- en discowendingen en de dragende rol van de spacy synthesizers hoorde je duidelijk de hand van de geëngageerde Fransman, maar voorts dacht woensdagavond niemand meer aan Manu Chao. Wellicht omdat Amadou & Mariam erin slagen het ultrapersoonlijke (hun liefde voor elkaar) te verbinden met een utopisch idealisme van het 'vive la solidarité entre les peuples'-type, zonder dat die kleurencombinatie je hoofdpijn bezorgt. Meer nog, die innerlijke vrede weet het duo om te zetten in ietwat naïeve, maar des te opbeurender liedjes die zelfs de koelste cynicus doen ontdooien.

Ook stijve harken kregen het in Brussel hard te verduren, want al na drie minuten pleegde het trio 'Artistiya', 'Beaux Dimanches' en 'Coulibaly' een meedogenloze aanslag op je dansbenen. Op de golven van een stop- en herstartdynamiek, ophitsende percussie en de glinsterende afropopriedels en vingervlugge rhythm-and-bluessolo's van Amadou Bagayoko liet het zeskoppige gezelschap de songs geregeld uitdijen tot minifeestjes, waarin de ene stroomversnelling de andere onverwachte climax opvolgde. Dit was zo'n zeldzaam concert waarbij het technische meesterschap van de muzikanten hun uitbundigheid niet voor de voeten liep. Enkel de weinig verrassende bisronde en Amadou's aldoor herhaalde kermiskreet 'est-ce que ça va?' stonden de perfectie in de weg. Manu wie?

WAAR EN WANNEER AB, woensdag 30 november