De Saints na Katrina, het ‘feel not so good’-verhaal Soundtrack: ‘When The Saints Go Marchin’ In’, door de Rebirth Brassband
Georges Bush, toen nog president, deed de toss, en bij half time was er een bescheiden optreden: Bono (U2) stond naast Billie Joe (Greenday) en ook de plaatselijke held Trombone Shorty speelde mee. Ja, het was feest op 25 september 2006 in de Superdome, en dat was alweer een tijd geleden. The Saints speelden hun allereerste ‘echte’ thuiswedstrijd na Katrina. Ze wonnen makkelijk van de Falcons, maar daar ging het niet echt om. Het was de wederopstanding die telde. In het stadion zaten 70.001 mensen - full capacity. Er was drinkwater, cola zelfs. En hotdogs natuurlijk. Ook de toiletten functioneerden weer naar behoren. De Superdome was weer een sportarena en niet langer een opvangcentrum voor vluchtelingen. De dodelijke orkaan van 2005 was echt voorbij.Jaar één na de orkaan der orkanen was voor de Saints echt wel een nieuwe start: ze deden het met een nieuwe coach, Sean Payton, en met een nieuwe quarterback, ene Drew Brees, de held in dit mooie verhaal. Morgen is Brees de grote man bij de Saints (weliswaar nog altijd kleiner dan zijn equivalent bij tegenstander Indianapolis Colts: de legendarische quarterback Payton Manning).
Brees was in 2006 een free-agent. Hij kon naar twee ploegen: de Miami Dolphins of de Saints in New Orleans. Miami is dan de logische keuze, een no-brainer zoals dat in de VS heet: in Florida schijnt de zon, New Orleans was een puinhoop. Dat stelde ook Brees vast: “Toen ik de stad kwam bezoeken, was het nog één grote chaos. Iedereen probeerde zijn leven weer op orde te krijgen. Ik dacht: hier moet een atoombom zijn afgegaan.” Voor Brees was het een harde confrontatie met de ellende veroorzaakt door een storm waarvan hij alleen de cijfertjes kende: meer dan 1.800 doden, meer dan 75 miljard schade. “Je ziet de beelden van Katrina die inslaat op de Gulf Coast, maar je vat de omvang van de ramp niet”, aldus Brees. “Je moet het met je eigen ogen zien.”Wat volgt is Amerikaanse heroïek. Brees gaat niet naar Florida, hij kiest voor de bouwval New Orleans. “Ik probeerde het niet oppervlakkig te benaderen. Als je de mensen ziet die in bootjes rondvaren in hun huis, als je gekantelde vrachtwagens op de daken ziet, dan besef je dat je een kans krijgt om meer te doen dan een footballteam helpen winnen. Je krijgt een kans om een stad, een hele regio opnieuw op te bouwen. Ik zou het een roeping durven te noemen.”Brees maakte zijn vocatie helemaal waar. Hij breekt in New Orleans bijna elk jaar een NFL-record. In 2007 gaf hij in één seizoen 440 geslaagde passes, een record. In 2008 gooide hij 5.069 passing yards, op vijftien yards na een record. In 2009 bereikte 70,6 procent van zijn passes de voorziene ontvanger. Ook dat was een record.
Brees leidde de Saints zo naar een allereerste Super Bowl. Geen kleine prestatie want The Saints waren historisch een team dat vooral verloor. Niet zelden werden ze de ‘Aints’ genoemd. Eeuwige losers, eigenlijk. Trendsetters in de nederlaag ook: na veertien opeenvolgende verliesbeurten riep commentator Bernard Diliberto de Saintsfans op om zichzelf onherkenbaar te maken door broodzakken te dragen als masker. De (S)Aintsfans vonden dat een goed idee, en vandaag is het een ritueel van misnoegde supporters over alle sporten heen. 25 januari 2010 was voor de Saints de datum waarop alles veranderde. Het stadion was die dag alweer uitverkocht, 70.000 plaatsen. Dat zegt iets over de band van tussen fans en team na Katrina. Voor de orkaan telde New Orleans 445.000 inwoners, nadien zijn dat er nog 311.000. Voor Katrina waren er lege stoeltjes in de Superdome, na Katrina niet meer. De Saints wonnen die dag in de extra time van de Minnesota Vikings en haalden zo de Super Bowl. Quarterback Drew Brees overvleugelde de illustere Brett Favre, de winning field goal kwam van Garrett Hartley, bij het begin van het seizoen nog geschorst wegens dopinggebruik. Iedereen rekende zo af met zijn verleden. Ook de Superdome. Coach Sean Payton vatte het zo samen: “Ooit zaten er gaten in het dak en was dit stadion nat. Vandaag is het helemaal droog. Het doorzettingsvermogen dat de bevolking van New Orleans de voorbije jaren heeft getoond, is een inspiratie geweest voor ons team.”Sport is sowieso het vehikel bij uitstek waarmee New Orleans wil tonen dat Katrina vergeten is. In 2008 werd in de Superdome het BCS National Championship gespeeld (finale van het collega football), in hetzelfde jaar was er het NBA-All Star Game in de New Orleans Arena. In 2012 volgt de Final Four van het college basketball. De ultieme rehabilitatie is voorzien voor 2013. Deze week nog raakte bekend dat de Super Bowl dan gespeeld wordt in de Superdome. Ook dan zal het over Katrina gaan.
New Orleans, daar waar de jazz is geboren, heeft een traditie van parades. Vette dinsdag of Mardi Gras is de bekendste, of toch de meest gecommercialiseerde. De parade gaat gepaard met een traditionele dans uit New Orleans: second lining - demonstraties vindt u op YouTube. De etymologie ligt voor de hand. De ‘eerste lijn’ is de band zelf, de ‘tweede lijn’ zijn de mensen die de optocht volgen en dansen op de muziek. Het is een kort aanloopje naar de minder vrolijke kant van het Saints-verhaal. New Orleans heeft namelijk één heel bekende second liner: Tom Benson, de eigenaar van de Saints. Benson is geboren, getogen en bijzonder rijk geworden in Louisiana. Maar hij is altijd een man van het volk gebleven. Wanneer de Saints winnen, dan brengt de krasse tachtiger Benson een second line-dansje ten uitvoer. Het is een traditie die de baas van het team populair maakte. Onder fans bestond er zelfs een wedstrijd, ‘Boogie like Benson’: wie de beste imitatie gaf, kreeg gratis tickets.
Helaas heeft de populariteit van de Benson een duik genomen na Katrina. Dat komt omdat de eigenaar altijd een moeilijke relatie heeft gehad met het stadsbestuur van New Orleans. Benson maakte fortuin in de autohandel en opereert vooral vanuit San Antonio. In de States is het verhuizen van een team van de ene stad naar de andere een gangbare praktijk. En daarom is er sinds 2001 steeds speculatie geweest over een verhuizing van de Saints naar San Antonio, Texas.Na Katrina was het gerucht terug, hardnekkiger dan ooit. Want bij het begin van het seizoen gingen de Saints ook daadwerkelijk in de Alamadome van San Antonio spelen. Het betrof een tijdelijke verhuis, verplicht omdat de Superdome hersteld moest worden. Maar niet weinig mensen gingen er gezien de voorgeschiedenis van uit dat de Saints nooit meer zouden terugkeren naar New Orleans. Phil Hardberger, burgemeester van San Antonio, was zelfs zeker van zijn stuk. “Ik ben ervan overtuigd dat Tom Benson hier wil blijven”, zei hij. Benson was meteen persona non grata voor de fans van de Saints. Zij vonden hem een harteloze opportunist. Te meer omdat de New Orleans Hornets, het NBA-team, wel meteen hun trouw uitspraken aan de getroffen stad. Benson kreeg politiebescherming tijdens wedstrijden. Second linen deed hij niet meer. Een halfslachtige verklaring, bedoeld om de discussie te ontmijnen, zorgde voor nog meer commotie. “Een heel aantal factoren zal bepalen waar de Saints in de toekomst spelen”, zei Benson. Hij wilde vooral tijd kopen. Want de bedrijfswereld zat na Katrina met hetzelfde dilemma: opnieuw beginnen in New Orleans of toch maar verhuizen. Zonder economische achterban wilde Benson weg uit New Orleans, mét wilde hij blijven. Ondertussen roerde ook de NFL zich. Want ook zij zagen een opportuniteit. De NFL heeft sinds 1994 één grote lacune. Los Angeles, de regio met de tweede grootste televisiemarkt van de VS, heeft sinds de verhuis van de Raiders geen NFL-team meer. Katrina bood daarvoor een oplossing: de Saints konden naar Los Angeles. Er kwam een meeting aan te pas met alle betrokken: Tom Benson, Kathleen Blanco, gouverneur van Louisiana, en NFL-baas Paul Tagliabue. De uitkomst van het conclaaf liet het ergste vermoeden. Benson stormde naar buiten, ging een cameraploeg te lijf en beledigde een Saintsfan.
En toch was er witte rook: Benson zwoer trouw aan New Orleans. “New Orleans kan op mij rekenen, zolang ik kan rekenen op New Orleans.” Er kwam een nieuw contract: de Saints hangen vast aan New Orleans, Louisiana, tot 2025. De hernieuwde toewijding van Benson is voor een stukje afgekocht. Hij kreeg een financieel interessantere deal van de stad en iets waar hij al lang voor ijverde: de renovatie van de Superdome. Niet veel later deed Drew Brees zijn intrede en begon het succesverhaal van de Saints.Eind goed, al goed dus, maar niet helemaal. Want het bereiken van de Super Bowl door de Saints beschouwen als het ultieme bewijs van de wederopstanding is te kort door de bocht. Het footballteam geldt hoogstens als inspiratie voor de stad. Want problemen zijn er nog altijd. De huisvesting is dramatisch, vooral dan voor de uitgebreide onderklasse. Toch wil New Orleans doen wat de Saints hebben gedaan na Katrina. Opnieuw beginnen en succesvol zijn. “We bouwen een nieuw New Orleans. Een beter New Orleans”, zei burgemeester Ray Nagin onlangs nog. The Saints zijn daar al in geslaagd, New Orleans zelf lijkt er nog mee bezig.
