De grote treinroof van Etienne Schouppe
Als het Schouppe menens is met zijn zelfwitwasoperatie kan hij alvast zijn instemming betuigen met een parlementaire onderzoekscommissie
Jean-Marie Dedecker dient de oud-NMBS-baas van repliek in het ABX-dossier
Jean-Marie Dedecker is volksvertegenwoordiger en voorzitter van LDD.@4 DROP 2 OPINIE:Het pleidooi pro domo van staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (DM 19/4) is niet alleen pathetisch, leugenachtig en cynisch, maar vooral schaamteloos. Het ABX-verhaal was de grootste treinroof uit de geschiedenis: anderhalf miljard euro werd over de spoorwegbalk gegooid en opgehoest door de belastingbetaler om het rode spoor van onbekwaamheid, wanbeleid, megalomanie en cliëntelisme van Schouppe te financieren. Dat is 170 miljoen euro meer dan de crash van Sabena. Schouppe kreeg bovenop zijn jaarloon van 750.000 euro nog een gouden handdruk van 2 miljoen voor bewezen wanbeheer. De schaamtegrens van Schouppe ligt blijkbaar ver onder de schaamtestreek.
Schouppe zette het bestaande pakjesbedrijf NMBS-colli om in ABX, de droomexpres om snel goederen van punt A naar punt B te brengen. NMBS-colli draaide met 2.700 ambtenaren (vooral uit Wallonië) evenveel omzet als verlies. In wezen ging Schouppe als transporteur zichzelf beconcurreren. De synergie tussen de weg en het spoor is amper 0,3 procent. Complementariteit is dus eerder een droom dan realiteit. Het werd een nachtmerrie. Hij graaide vanaf 1998 in de staatskas van de NMBS en kocht met de assistentie van huisconsultant PriceWaterhouseCoopers voor 659,9 miljoen euro dubieuze bedrijven bijeen. Wegtransportreuzen en koerierdiensten met lege zakken en lege banden werden met overheidsgeld aangekocht om de privékoeriers kapot te concurreren. Jean-Claude Fontinoy, ondervoorzitter van de NMBS, verklaarde op 19 februari 2002: "ABX is een internationale wegtransporteur die andere transporteurs beconcurreert met geld van de gemeenschap. Elke keer dat we het ondernemingsplan bekijken worden de cijfers slechter."
Het Duitse THL-Bahntrans werd gekocht voor 153 miljoen euro terwijl het 223 miljoen verlies draaide. Het Nederlandse BV Kersten Hunik Holding werd aangekocht voor 5 miljoen euro tegen de waarde van het eigen vermogen zonder waardebepaling of audit. Volgen nog Cors de Jongh, Bode Scholten in Nederland, Hae Young in Zuid-Korea, Pan Globe op de Filippijnen, Eurofrete in Portugal en HN in Japan, WPT en Night Freight in Engeland. Er werd 157 miljoen euro betaald voor Gruppo Saima Avendero in Italië en 86,7 miljoen euro voor het Franse Eduard Dubois & Fils. Het Franse Testud met een negatief eigen vermogen van 2,25 miljoen euro sluit het rijtje. De manier waarop de onderhandelingen tussen de groep Dubois en Schouppe aan de Normandische kust gevoerd zijn, is al een onderzoek op zich waard. Over de Franse ABX-tak zou NMBS-baas Vinck in 2003 zeggen dat het beleid "elke verbeelding tartte".
Pathetisch wordt Schouppe in zijn verdediging van "zijn" bestuurders en directieleden. In een hoorzitting in de Kamer in 2002 verklaarde ABX- directeur-generaal, Jean-Louis Dermaux, dat "de directie van de NMBS de uitbouw van een netwerk van ABX nooit op een neutrale en transparante manier heeft willen voorleggen aan de raad van bestuur". Schouppe werd daar gebeten door zijn eigen vlooien. In zijn manifest ABX: een kluwen van wanbeheer, zakkenvullerij en privatisering noteert andersglobalist Peter Delsing uit de mond van Schouppe: "Je neemt hen mee op het vliegtuig naar het filiaal dat ze moeten besturen en je geeft hen wat lekkers te eten, wat drank en een duur hotel, maar je geeft hen vooral geen beheersdocument. Die mensen vroegen daar ook zelden om." In werkelijkheid werd de wereldwijd opererende groep ABX dagelijks geleid door zes leden van het directiecomité van de NMBS. Ontsporing gegarandeerd.
ABX werd een bedrijf in permanente staat van destabilisering en financiële ontsporing. De verliezen stapelden zich op en werden telkens bijgepast door de Belgische belastingbetaler. Het gedoogbeleid en de incompetentie van een gepolitiseerde raad van bestuur, evenals een selectieve blindheid van de regering, waarin Schouppe als actieve CD&V'er de actieve steun genoot van de twee socialistische partijen, deden de rest.
De bestuursraad was een partijpolitieke orgie met een inflatie aan mandaten voor alle grote politieke families en vakbonden. Afkoopgeld voor sociale rust verdween in de zakken van syndicale bobo's. Zwijggeld voor politieke goodwill werd subtiel rondgestrooid aan de politieke vrienden. De artikels van Douglas De Coninck en het boek SOS NMBS van Paul Huybrechts zouden verplichte lectuur moeten zijn voor alle parlementariërs. Wij citeren letterlijk (p.169): "Eurogroup stelt ook vast dat onlangs 1,2 miljoen aan sponsoring werd uitgegeven terwijl Boston Consultants op dat gebied besparing bepleitte." De ingewijden begrijpen dat het om een sneer gaat aan het adres van sp.a-minister Johan Vande Lanotte, die in zijn thuisbasis Oostende een basketbalploeg door ABX laat sponsoren. Bij wijze van communautaire compensatie wordt in Charleroi het tafeltennis van de gebroeders Saive gesponsord. Zo koopt Etienne Schouppe politieke goodwill.
Cynisch wordt Schouppe als hij in De Morgen beweert: "In mijn NMBS-periode hebben de consultants zeker geen vette prijzen gehaald." Bij ABX werden de consultants niet alleen beloond met hallucinante honoraria maar ook met lucratieve postjes. PriceWaterhouseCoopers was consultant bij Schouppes wereldwijde aankopen maar was er ook commissaris-revisor van, en bovendien financieel directeur. Dat laatste is zelfs onwettelijk. Olivier Dewulf, topman van Eurogroup Team Consult, werd in 2002 ook bestuurder van ABX Logistics Belgium.
De belastingbetaler werd armer en de consultancybureaus rijker. Wat KMPG was voor het frauduleuze Lernout en Hauspie was PWC voor ABX. Alle grote namen liepen door de boekhouding en passeerden aan de NMBS-kluizen: PWC, Boston Consulting, Petercam, Deloitte&Touche, Eurogroup Team Consult, HLB, enzovoort. Niet zelden alibi-onderzoek om politieke en economische onbekwaamheid in te dekken, al dan niet gewetensvol uitgevoerd. Zo was in oktober 2002 het rapport klaar dat toenmalig minister Durant bestelde bij het revisorenkantoor HLB. Uit dat rapport bleek dat ABX in Duitsland, Nederland en Frankrijk in 1999 al zwaar verlieslatend was. Het totale verlies bedroeg toen al 72 miljoen euro, maar het werd tot 22 miljoen euro 'verminderd' door het verlies deels om te zetten in 36 miljoen 'herstructureringskosten'.
Het adagio van Schouppe "had men mij maar laten doen" is vals. Hoe komt het immers dat CEO Laurent Laveaux (boezemvriend van Reynders) na een dubieuze managementbuy-out samen met Fortis en het Britse 3i Schouppes kolchoz rendabel kon maken? Simpel, door de verliezen af te schrijven op de rug van de belastingbetaler en de assets in te palmen voor een appel en een ei. Grootmoeders economische logica. Dat feit op zich en de wijze waarop ABX gratis van de hand werd gedaan met medeplichtigheid van toppolitici is al een gerechtelijk onderzoek waard. Als het Schouppe menens is met zijn zelfwitwasoperatie kan hij alvast zijn instemming betuigen met een parlementaire onderzoekscommissie. Mijn wetsvoorstel ligt voor, het kartel CD&V-N-VA en Open Vld stemden op 17 april laatstleden al tegen de hoogdringendheid. Tussen woord en daad staat immers torenhoge hypocrisie in de weg. In het orkest van verkwistingen van overheidsgeld speelde Schouppe tegelijkertijd eerste viool en dirigent. Als staatssecretaris van Mobiliteit mag hij nu ook nog de partituur schijven: staatsgevaarlijk voor de schatkist. Of hoe de kat baas werd van een muizenkolonie.
