‘De groene trui heeft meer indruk gemaakt dan de gele’: Michel Wuyts over de magistrale Tour van Wout van Aert

Was dit de beste Wout van Aert die we al aan het werk zagen?

“In de totaliteit van zijn prestaties: absoluut. We hebben hem al vaker verbluffend sterk voor de dag zien komen in eendagskoersen als Milaan-Sanremo en de Strade Bianche. Ook vorig jaar in de Tour is hij, na een mindere eerste week door een blindedarmoperatie, geweldig geëindigd met drie gewonnen etappes op rij op alle terreinen.

“Nu heeft hij drie weken lang hoogvorm geëtaleerd. Ik heb het nog eens nagekeken: in zestien van de twintig laatste etappes speelde hij een prominente rol, hetzij voor zichzelf, hetzij in dienst van de ploeg. Op het einde van het verhaal kun je niet anders dan concluderen dat de groene trui in deze Tour nog meer indruk gemaakt heeft dan de gele trui.”

Waar mogen we Van Aert stilaan plaatsen in de galerij der groten à la Museeuw en Boonen?

“De erelijst van die twee heeft hij nog niet. Beiden wonnen meerdere keren Parijs-Roubaix, de Ronde van Vlaanderen én werden wereldkampioen. Dat zijn overwinningen die Van Aert ook zeker aan zijn palmares zou willen toevoegen. Maar als je kijkt naar de brede waaier aan mogelijkheden die hij heeft, moet je hem eigenlijk nog daarboven plaatsen. Van Aert is wereldtop in tijdrijden, sprinten én leunt aan bij de top in het klimmen. Dat is uniek, want jarenlang was het de trend dat renners zich alsmaar meer gingen specialiseren in één discipline.”

Tourbaas Christian Prudhomme zei dat hij ervan droomt dat iemand als Wout van Aert ooit de Tour wint. Kan dat of zal het een droom blijven?

“Het zal zeker niet evident worden. Maar ik kaats graag de bal terug naar Prudhomme. Past volgens hem een naam als Van Aert op de erelijst van de Tour? Anders gezegd: moet de Tour gaan naar de beste klimmer-tijdrijder, of naar de beste allrounder?

“Je kunt je de vraag stellen of het nodig is dat een Tour zes aankomsten bergop heeft. Voor mij hoeft dat niet, want ook als de finish in het dal ligt is er veel spankracht. Er werd dit jaar gesproken over een ‘lange tijdrit’ van 40 kilometer. Vroeger zouden ze daarmee gelachen hebben. In de tijd van Indurain had je soms tijdritten van 60 tot 70 kilometer en lieten ze de Pyreneeën al eens links liggen, bijvoorbeeld in 1992. In zo’n Tour zou Van Aert een veel grotere kans hebben.”

Ook de dominantie van de hele ploeg Jumbo-Visma was indrukwekkend deze Tour.

“Jumbo-Visma combineert een enorme drang naar perfectionisme met een uitmuntende aanwervingspolitiek. Wie de jonge Pogacar bezig zag in de Ronde van de Toekomst en de Ronde van Spanje wist meteen dat we met een uitzonderlijk talent te maken hadden. Jonas Vingegaard viel veel minder op, maar het is de verdienste van Jumbo-Visma dat ze actief scouten, hun oren openhouden en op grond van de waarden die Vingegaard op inspanningstesten trapte doorhadden dat hij een topklimmer kon worden.

“Ook hun selectiekeuzes zijn bijzonder doordacht. Er werden wat vragen gesteld bij de niet-selectie van Rohan Dennis en Robert Gesink, toch twee renners met een staat van dienst die bij veel ploegen de selectie zouden halen. Maar bij Jumbo-Visma kozen ze voor Benoot en Van Hooydonck, een keuze die gebaseerd is op heel wat data waaruit ze kunnen afleiden dat zij op dit moment op hun best waren om niet enkele ritten maar drie weken na elkaar hoge vermogens te trappen.

“Manager Richard Plugge zei dat ze morgen al beginnen met de voorbereiding van de Tour van volgend jaar, en dat is niet eens overdreven. Voor volgend seizoen zullen ze zich versterken met Jan Tratnik, Wilco Kelderman en Dylan van Baarle, de winnaar van Parijs-Roubaix. Zowel voor de Tour als voor de voorjaarsklassiekers gaan ze er dus nog beter voorstaan.”