Er was iemand beter, vatte Patrick Janssens zijn nederlaag samen.

Hoffelijk zinnetje.

De burgemeester had een grauwe nevel over het gelaat. Je zag hem onderhuids lijden. Ik hoorde mij denken: Patrick heeft al mentaal afscheid genomen van de politiek. De tweede viool spelen, is niet zijn sterkste kant. Al mag hij Bart De Wever ook dankbaar zijn: Vlaams Belang eindelijk gedecimeerd. Weggeveegd naar de eigen stal, zonder graasland voor de beesten.

En ja, dat is historisch.

Bart De Wever is geen politicus meer, Bart De Wever is een fenomeen. Zijn electorale transcendentie is voor deze eenvoudige columnist niet helemaal te vatten. Ofschoon fysiek ingestort als kolossus zal hij nu hoerig worden opgevreeën door vriend en vijand.

Linda De Win had hem gisteren al kunnen opeten. Haar handen zochten vurig naar het vreemde licht dat deze halfgod van binnen bestraalt.

Nog net niet tot in broekzakken.

De eerste (burgemeesters)speech van De Wever was behoorlijk agressief. Hij haalde er meteen Elio Di Rupo en zijn belastingregering bij. Feest en roes terplekke verbouwd tot vileine strijd van hogerop.

Als wou hij zeggen: Antwerpen is niet het centrum van de wereld, hoor.

De sinjoren die ik ken, denken daar anders over.

Antwerpenaren claimen zelfs Obama en de paus als meubilair.

Hugo Camps

undefined