De discussie over wie de grootste aller tijden is, kan nu definitief beslecht worden

Argentinië mag zich de komende drie en een half jaar wereldkampioen voetbal noemen. In de finale tegen Frankrijk brachten strafschoppen de beslissing na een rollercoaster van een wedstrijd.

Op papier klonk Argentinië-Frankrijk als een droomfinale. Voor het organiserende land was het in elk geval de gewenste uitkomst van wat FIFA-baas Gianni Infantino het beste WK ooit noemde. Messi versus Mbappé, twee vedetten van PSG, het persoonlijke speeltje van de emir. Daardoor werd de snelle sportieve uitschakeling van Qatar niet meer dan een accident de parcours.

Het duel op de tribunes was al voor de eerste aftrap op decibels gewonnen door de Argentijnse fans, massaler aanwezig en luider dan de Fransen die een paar keer amechtig “Allez Les Bleus” stamelden.

Op het veld nam Argentinië dadelijk het heft in handen. Angel di María stond weer in het team en mocht voor de gelegenheid op links paniek zaaien met zijn loopacties. Het was diezelfde Di María die nogal onhandig door Ousmane Dembélé werd aangetikt in het strafschopgebied. Precies halfweg de eerste helft deponeerde Lionel Messi de bal netjes in de hoek die doelman Hugo Lloris niet had gekozen. Zijn vierde penaltygoal op dit toernooi, in zijn 26ste WK-wedstrijd ooit, een record.

Ongelooflijke terugkeer

Messi strooide met achteloze passjes. Bij het tweede doelpunt loodste hij met een geniaal tikje Julian Alvarez door de Franse linies. Die speelde Alexis Mac Allister aan, de man die de aanval had opgezet, en de speler van Brighton was niet zelfzuchtig: Di María, hij weer, mocht misschien wel de mooiste aanval van dit WK afronden: 2-0 na 36 minuten.

Frankrijk was helemaal nergens. Veel te afwachtend. Nul doelpogingen in de hele eerste helft. In de 41ste minuut haalde de Franse bondscoach Deschamps Giroud en Dembélé naar de kant, in hun plaats moesten Thuram en Kolo Muani meer energie in het elftal injecteren.

Ook na de rust waren de eerste pogingen van de Argentijnen, die nu wel dichter bij hun doel gingen verdedigen. De Fransen moesten het stellen met een paar gevaarlijke voorzetten. Voor het eerste Franse schot moesten we wachten tot de 71ste minuut. Mbappé trapte hoog over. Uitblinker Di María was toen al vervangen, de klus leek geklaard voor Argentinië.

Tot Frankrijk helemaal uit het niets in de 79ste minuut een strafschop kreeg na een overtreding van Nicolás Otamendi op de doorgebroken Randal Kolo Muani. Kylian Mbappé nam zijn verantwoordelijkheid: 2-1. En toen bleek weer eens wat voor een onvoorspelbaar en soms krankzinnig spelletje voetbal is, want twee minuten later knalde diezelfde Mbappé de gelijkmaker binnen, nota bene na balverlies van Messi bij de middenlijn. Incroyable mais vrai!

In de eerste verlenging werd er vooral gebikkeld. Pas in de slotminuut dreigden de Argentijnen nog eens, met afgeblokte schoten van invallers Martínez en Montiel. Lautaro Martínez miste zelfs nog een opgelegde kans. Diezelfde Martínez luidde wel een nieuwe voorsprong voor Argentinië in. Lloris pareerde zijn schot nog, Messi frommelde van dichtbij met rechts de 3-2 binnen.

Gemiste kans

Deze rollercoaster van een wedstrijd moest en zou nog een slotakkoord krijgen. Gonzalo Montiel kreeg de bal in de 117de minuut tegen de arm aangeschoten, de Poolse scheidsrechter Szymon Marciniak – die het beter deed dan gereputeerdere collega’s – wees onverbiddelijk opnieuw naar de stip. Mbappé maakte zonder pardon zijn achtste van het toernooi, eentje meer dan Messi. Kolo Muani kreeg in de ultieme seconden van de tweede verlenging nog een grote doelkans, de Argentijnse doelman Emiliano Martínez lag dwars.

Zo kregen we voor de derde keer in de WK-geschiedenis een toetje in de vorm van strafschoppen. 88.966 toeschouwers hielden in Doha de adem in, honderden miljoenen anderen deden dat wereldwijd. Mbappé en Messi trapten de eerste twee binnen. Martínez redde de poging van Coman, Tchouaméni trapte naast, terwijl Dybala, Paredes en Montiel niet misten voor Argentinië.

Nog eens Zuid-Amerika

Argentinië voor de derde keer wereldkampioen. Het begon dit toernooi met een nederlaag tegen Saudi-Arabië, maar de eerste wedstrijd verliezen is minder erg dan de laatste, weten de Fransen nu. Het was al twintig jaar en vijf WK’s geleden dat nog eens een Zuid-Amerikaans land het belangrijkste voetbaltoernooi had gewonnen. Toen zegevierde Brazilië, nu zijn het de buren. Voorlopig blijven Italië (1934, 1938) en Brazilië (1958, 1962) de enige landen die twee keer op rij wereldkampioen werden.

De discussie over wie de grootste aller tijden is kan nu definitief beslecht worden. Messi won dan wel geen drie wereldbekers, zoals Pelé deed, maar hij was beslissend in talloze clubcompetities. Zijn carrière duurde bovendien veel langer dan die van zijn illustere landgenoot Diego Maradona, hij bleef wel constant op niveau presteren. Messi kreeg zijn ultieme bekroning, de wereld een zinderende finale.

Tot slot: dit was niet het beste WK ooit. Wellicht staat het ondanks de sensationele finale als totaalpakket niet eens in de eeuwige top tien. De arbitrage was ondermaats, de VAR leek in veel wedstrijden te slapen. Op weg naar de finale kregen Argentinië en Frankrijk op gepaste tijden een cadeautje. Zelfs de tv-regie koos in Qatar voor chaos, veel te veel close-ups en oneindig veel herhalingen. En dan was er nog die gecorrumpeerde toewijzing en de manier waarop Qatar met migranten, vrouwen en gays omgaat. Voetbal verdient beter, de wereld verdient beter.