De blok
De blok van Sander (22): ‘Ik kreeg een klaplong op de bus in Leuven. De pijn was niet te harden’
Ruim 260.000 Vlaamse studenten zijn op dit moment naarstig aan het blokken, of aan het uitstellen. Twee weken lang peilt De Morgen naar hun gemoedstoestand. Vandaag: Sander Vanmaercke (22), student theologie en religiewetenschappen aan de KU Leuven en bestuurder bij de Vlaamse Vereniging van Studenten.
Waarom hebt u voor theologie gekozen?
“Ik heb dat heel bewust gedaan. Enerzijds omwille van mijn geloofsovertuiging: ik ben katholiek opgevoed en misdienaar geweest. Anderzijds puur uit interesse: ik heb de geschiedenis van de Kerk altijd heel interessant gevonden. Hoe wij 2.000 jaar na de geboorte van één man nog altijd zo kunnen geloven daarin, dat is toch fascinerend?”
Wat is het interessantste dat u afgelopen semester hebt geleerd?
“Ik schrijf mijn bachelorproef over de positionering van levensbeschouwing binnen de vijf Vlaamse universiteiten. Bij de KU Leuven lijkt dat voor de hand liggend, maar ook binnen de vier andere universiteiten zien we nog bijzonder veel aspecten terugkomen, zowel binnen hun missie en visie als bij onderwijs en onderzoek. Zo hebben vier van de vijf uniefs een universitair ziekenhuis dat omgaat met abortus, euthanasie, in-vitrofertilisatie… en vaak is dat toch wel gefundeerd op vlak van levensbeschouwing.”
Wat is uw ultieme bloktip?
“Mijn vriendin woont op een boerderij en sinds de coronacrisis vertoef ik hier omdat het aangenaam studeren is. Er zijn nu ook twee pasgeboren lammetjes en die huppelen altijd achter me aan wanneer ik in de tuin loop. (lacht) Echt geweldig, als blokpauze kan dat wel tellen. Maar niet iedereen heeft lammetjes, dus ik zou zeggen: huppel wat in de tuin rond met je hond of kat.” (lacht)
Wat was uw moeilijkste moment afgelopen semester?
“In maart kreeg ik een klaplong op de bus in Leuven. De pijn was niet te harden. Een longblaasje was geknapt waardoor mijn rechterlong in m’n lichaam was weggezakt.
“Ik lag 17 dagen in het ziekenhuis. Normaal is dit te behandelen met een standaardingreep, maar er waren wat complicaties waardoor ik een tweede operatie moest ondergaan.
“Door corona was bezoek niet toegelaten. Digitaal had ik wel nog contact met mijn ouders, lief en vrienden, maar toch voelde ik me afgescheiden van de wereld. Neen, dat was geen plezante periode en de anderhalve maand revalideren erna ook niet. Nu merk ik er gelukkig bijna niets meer van.”
