De blog die al bijna 60.000 keer gedeeld werd: "Aan de onbekende die mijn kind een lesje leerde in de speeltuin"

Je hebt van die dagen dat het niet allemaal lekker loopt. Zo ook voor Karen Alpert, een populaire schrijfster op de blog Baby Sideburns. Ze was in een plaatselijke speeltuin met haar 4-jarige zoontje en zijn vriendje. Terwijl ze die laatste aan het troosten was na een valpartij bleek haar eigen kind een kleiner meisje te pesten op het klimrek. Iets dat haar totaal ontgaan was.

De moeder van het meisje greep in en vertelde het jongetje dat hij beter op andere kinderen moest letten. Bewonderenswaardig, vond Karen. In die mate zelfs dat ze een open dankbrief schreef die inmiddels bijna 60.000 keer gedeeld werd. Hieronder vindt u de volledige vertaling.

"Geeft jou dat het recht om mijn kind de les te spellen?"
"Oké, alles even op een rijtje. Jouw dochter probeerde het klimrek uit? Duidelijk. En mijn kind deed hetzelfde? Begrepen. Maar omdat het voor jouw kind de eerste keer was, doet ze er eindeloos lang over. En omdat ze soms schrik heeft, stopt ze halverwege. Mijn zoon had geen andere keuze dan haar voorbij te gaan, hij botst daarbij soms wat tegen haar en dan valt ze en begint ze te huilen? Hmm, oké dan."

"Nu, alvorens verder te gaan wil ik benadrukken dat ik er had moeten zijn toen dit allemaal gebeurde. Helaas stond ik op dat moment aan de andere kant van de speeltuin omdat het vriendje van mijn zoon aan het huilen was. Dus nee, ik was er niet. Maar geeft jou dat het recht om mijn kind de les te spellen? Geeft jou dat het recht om hem streng aan te pakken en te zeggen dat hij moet stoppen? Geeft jou dat het recht om te doen alsof jij de verantwoordelijke bent, terwijl hij eigenlijk mijn kind is?"

"Euh ja. Ja natuurlijk."

"Jij bent de volwassene"
Ik kreeg niet de kans om je dit vandaag te zeggen, maar BEDANKT. Als mijn kind zich als een eikel gedraagt en ik om een of andere reden niet in de buurt ben, heb je mijn toestemming om te zeggen dat het genoeg geweest is. Ik zeg niet dat je het recht hebt om hem fysiek aan te pakken of echt te schreeuwen (enkel ik mag dat), maar voel je vrij om te zeggen dat hij zijn beurt moet afwachten. Of als hij de glijbaan oploopt. Of als hij met houtsnippers gooit. Of als hij vloekt. Of het pestkopje uithangt. Of iets anders dat hij niet zou mogen doen en waarmee hij iemand anders lastigvalt."

"Want ook al ben je zijn ouder niet, je bent wel de volwassene. En dat betekent dat je slimmer bent dan hij. Ja, ik weet dat er vast wel eikels rondlopen die helemaal over de rooie gaan als een onbekende kwaad wordt op hun kind. Maar ik niet."

"Sorry dat ik er niet was om mijn job te doen, bedankt om mij te helpen."

Verrast door succes"
Alpert, die naast een 4-jarig zoontje ook nog een dochter van zeven heeft, is verrast door het succes van haar post. "Ik weet dat het een omstreden thema is, maar het lijkt er toch op dat de meeste ouders mij gelijk geven. Ze realiseren hoe moeilijk het is om een kind alleen op te voeden. We moeten op elkaar kunnen vertrouwen."

"Het zal waarschijnlijk geen makkelijke beslissing voor die moeder geweest zijn", besluit Alpert. "De meeste mama's bijten hun tong eraf alvorens ze een kind van iemand anders op de korrel durven nemen."

undefined