Album 50
De beste 50 platen van 2014 volgens de muziekredactie van De Morgen: deel 2
Wat zijn de beste 50 albums van het voorbije jaar? Naar goede jaarlijkse gewoonte stelde de muziekredactie van De Morgen (Bart Steenhaut, Gunter Van Assche, Alex Vanhee, Wim Wilri en Pieter Coupé) die ultieme lijst samen. Vanaf maandag telden we af, met dagelijks 10 platen. De laatste 10 inclusief de winnaar krijgt u vrijdag te lezen. Here we go.
40. Mess (Liars)
Van avant-garde punk naar de dansvloer? Met Liars als beatsmid kon je al voorspellen dat zo'n verhuizing niet zonder slag of stoot zou verlopen. Op hun vorige plaat 'Wixiw' flikflooide de groep uit L.A. al met elektronica, maar deze zevende langspeler klinkt alsof losgeslagen vandalen hun knuppel gooiden in het hoenderhok van de EBM, techno en rave. Elders klinkt 'Mess' dan weer als een afdaling naar een als SM-kerker ingerichte darkroom. Dansen kan bij Liars. Maar laat die feestneus bij voorkeur thuis. (GVA)
39. Emmaar (Tinariwen)
Om de desertblues van 'Emmaar' te belijden, verkasten deze Toearegs uit hun eigen Mali (te gevaarlijk) naar de Californische woestijnvlakte. Hun aparte assouf-ritme komt als een kamelenkaravaan aangestapt. De gitaar wordt haast achteloos aangeslagen, de zang is uiterst ritmisch en het tempo bezwerend. Tinariwen zorgt voor prachtige, universele bluesmuziek. (WW)
38. Nikki Nack (tUnE-yArDs)
Na de huisvlijt van 'BiRd-BrAiNs' (2009) en de weelderig geïnstrumenteerde opvolger 'w h o k i l l' (2011) imponeert de Amerikaanse muzikante nu met een "speelse popplaat". Nu ja... wat héét pop? Hits zul je niet horen. Wél elegant gestileerde songs, die experiment zelden uit de weg gaan. Net zo min als verhalen over opgepeuzelde kleuters, hitsige broekventjes en onderhandelingen met het Leven. De nieuwe Tune-Yards klinkt daarbij energiek als een vol kindersnacks gepropte ukkepuk. (GVA)
37. While You Were Sleeping (José James)
José James blijft verrassen. De sensuele zanger uit Minneapolis verandert op 'While You Were Sleeping' van klankkleur en refereert evenzeer aan Jimi Hendrix als Frank Ocean, maar zet dit alles fraai naar zijn zachte hand. Nieuwe snarenplukker Brad Allen Williams speelt bovendien de sterren van de hemel. Soul voor de ziel. (WW)
36. Faith In Strangers (Andy Stott)
'Faith in Strangers' komt best tot zijn recht in de wagen of op de trein. Liefst bij valavond, met de volumeknop op maximum. En bij voorkeur met uitzicht op desolate wegen of verlaten fabrieksterreinen. Niet verwonderlijk: de industriële grauwheid van Stotts thuisstad Manchester vertaalt zich naar songs als 'An Oath', maar ook naar de krakende beats, misthoorns, en naargeestige ambient. De stem van Stotts vaste zangeres Alison Skidmore bekruipt je daarbij als een koortsdroom. Geen plaat voor angsthazen, wel voor lefgozers met oren. (GVA)
35. St Vincent (St Vincent)
Haar teksten kunnen nog altijd met één woord omslaan van lieflijk naar luguber, en haar stem blijft schipperen tussen dreiging en bekoring. Maar muzikaal heeft de ongenaakbare Annie Clark de perfecte balans gevonden tussen kunst en pop. St Vincent is een brok balsturige artrock die zich toch leent tot frivole danspasjes. (PC)
34. Ni Voe Kinders (Het Zesde Metaal)
Dat Wannes Cappelle in het dialect zingt, is voor sommigen een reden om zijn band in de kleinkunsthoek te zetten. Onzin, net als de eeuwige vergelijkingen met Willem Vermandere of Yevgueni. Cappelle kruipt in de huid van de kleine man die zich - net als u en ik - ook maar een weg door zijn bestaan ploetert. Hij vat hun levens in melancholieke americana, bespat met authentieke West-Vlaamse modder. (PC)
33. One (Jef Neve)
Opmerkelijk dat de populairste jazzmuzikant van ons land tot nu gewacht heeft om een soloplaat op te nemen. Het was niettemin het wachten waard. 'One' is niet alleen een buitengewoon persoonlijk geheel, maar slechts geholpen door een piano verklankt hij er de hele wereld op. Sterke eigen composities staan naast eigenzinnige vertolkingen van - onder meer - Joni Mitchell, Stromae en Ramses Shaffy. Het resultaat? Kippenvel. (BS)
32. Inside Outside (Novastar)
Novastar leeft weer, alsof Joost Zweegers nooit is weggeweest. 'Inside Outside' is zijn intieme en subtiele comeback. Een échte plaat, die als geheel op stevige fundamenten staat. De zachte gitaren en pianoklanken zalven je ziel, terwijl Zweegers' stem je oorschelp verleidt. Vol complexe songs die zich toch langzaam openen. (WW)
31. From Clay To Figures (Amatorski)
Amatorski zweert bij de minimale aanpak, maar borstelt meer dan broze miniatuurtjes. Hun blokhut, die beschutting biedt tegen de buitenwereld, kijkt uit op een majestueus berglandschap en een fonkelende sterrenhemel. Inne Eysermans tovert nu eens ijskristallen op het raam en laat er dan weer condens afdruppelen, terwijl onderkoelde elektronica- en spaarzame gitaarklanken als spelden in je huid prikken. (PC)
