Fotograaf Tomas Bachot wist ongeveer wat te verwachten. Zijn toenmalige vriendin was hier opgegroeid, zij had hem verteld over het leven van een expat in de Ghanese hoofdstad Accra. Afgeschermd door muren en prikkeldraad leiden Europeanen er een koloniaal bestaan. "Ik weet nog dat ze me vertelde dat ze in haar hele leven nog nooit het openbaar vervoer had gebruikt", zegt Tomas. "Haar ouders of een privéchauffeur brachten haar altijd naar de supermarkt en naar school."

Tomas verbleef zeven weken bij de Belgen in Accra, waar de ouders van zijn ex-vriendin 20 jaar geleden met een zeepbedrijf waren begonnen.

"De meeste van haar vrienden waren vreemdelingen. De Franse school, waar zij naartoe ging, was niet eens de duurste. In de Amerikaanse school kon de inschrijving oplopen tot 20.000 dollar per jaar. Ik had voor ik er aankwam al een zeker beeld. Toch werd ik verrast door de prikkeldraad, de hoge poorten, de winkels vol Europese producten. In deze exclusieve wijken zag je meer 4x4's dan mensen. Het inkomensverschil tussen de autochtone bevolking en deze westerlingen was zo enorm dat er een fictieve atmosfeer was ontstaan. Ik keek elke dag naar de Belgische tv en at Vlaams. Ik sliep onder een donsdeken in een kamer met airco terwijl het buiten 30 graden was."

Hij voelde zich langzaam wegglijden in deze manier van leven, met op tijd en stond een blonde Leffe. "Na twee weken vond ik het al moeilijk om zelf nog te zien hoe bijzonder dit is. Ik werd ingewijd in hun manier van leven en dit was hoe ook ik nu leefde in Ghana. Ik raakte het gewoon, en dat besef was een keerpunt."