Club-middenvelder Sofyan Amrabat: “Ik geef mezelf een onvoldoende”

Een boete bij Club bedraagt 100 euro. Bijna had Sofyan Amrabat (22) er zondagavond een. Een minuut voor halfacht, het uur waarop de spelers moesten eten, sprintte hij met Danjuma naar de lift. Hij schiet in de lach. "Ik riep zelfs: 'Snel, snel!' Ik hou er niet van om te laat te komen. Zo'n boete, dat is weggegooid geld. Ik ben blij dat ik er nog geen gekregen heb."

Blik eens terug op je eerste maanden in België. Hoeveel geef je jezelf op tien?

Sofyan Amrabat: "Een onvoldoende. Omdat ik te weinig gespeeld heb. Ik kan daarover niet tevreden zijn. Dat is geen verwijt naar de coach, voor alle duidelijkheid. België heeft gewoon de beste Sofyan Amrabat nog niet gezien. Ik ken mezelf, als ik een lange reeks wedstrijden achter elkaar kan spelen word ik alleen maar sterker. In december merkte ik dat nog maar eens. Helaas was er tegen Atlético die knieblessure. Ik vreesde even het ergste, maar gelukkig miste ik slechts twee duels."

Is er een moment geweest dat je dacht: ik heb de verkeerde keuze gemaakt? In oktober viel je nog meermaals naast de selectie.

"Club is top in België, concurrentie hoort erbij, maar ik heb wel nagedacht, ja. Ik kwam met beste bedoelingen van Feyenoord, waar ik in de eerste helft van het seizoen nog bijna alles mocht spelen. Als je dan voor Club kiest omdat je opnieuw in de ploeg wilt staan, is het niet leuk als je ook daar moet toekijken.

"Ik begreep het ergens wel. Het team draaide goed toen ik tekende. Waarom zou je als coach dan moeten wisselen? Het is niet dat ik Messi ben, hé. Alleen jammer dat het zo lang duurde. Ik wilde me laten zien."

In Dortmund dan nog.

"Wat een wedstrijd. Uit bij Dortmund, een van de beste ploegen ter wereld, terwijl ik eigenlijk geen ritme had. Bij Feyenoord was het niet anders. In de competitie had ik nog geen enkele keer in de basis gestaan, maar vervolgens moest ik wel starten tegen Manchester City. Ook al verloren we met 0-4, ik hield me staande. Tot de tachtigste minuut. Toen moest ik eruit met krampen. Wel, in Dortmund was ik ook verdienstelijk."

Verdienstelijk? Je heerste op het middenveld.

"Ach, dat is omdat de mensen me nog niet kenden. Ze hadden me drie keer zien invallen en in Deinze verliezen voor de beker. (zucht) Mensen maken snel hun oordeel. 'Die kan er niets van', zeggen ze dan. Bepaalde media noemden me al een miskoop. Het is de waan van de dag. Want ik had tot Dortmund nog niet echt mijn kans gekregen."

Of je hebt de Belgische competitie wat onderschat?

"Waarom zou ik iets of iemand onderschatten? Volgens velen is de Belgische competitie net sterker dan de Nederlandse. Als je bij de landskampioen mag tekenen, ga je één ding zeker niet doen: de competitie onderschatten."

Ben jij realistischer geworden na je passage bij Feyenoord? Anderhalf jaar werd je er binnengehaald als het grote talent, voor 4 miljoen euro dan nog.

"Het was een wijze les, ja. In het begin was iedereen superpositief. Ik was zogezegd de koning, de beste middenvelder van Nederland. Ik moest opgeroepen worden voor Oranje, vonden ze. Iedereen trok aan me, ik kreeg twintig interviewaanvragen. In de krant werd zelfs een debat gevoerd of ik nu voor Marokko of voor Nederland moest kiezen. Zelfs van mijn trainer, Giovanni van Bronckhorst, wilden ze weten wat hij me had geadviseerd. Terwijl ik helemaal geen zin had in die discussie. Ik wilde gewoon voetballen."

Wat gaf uiteindelijk de doorslag in je keuze voor Marokko?

"Puur mijn gevoel. Ik heb wel getwijfeld, dat moet ik eerlijk toegeven. De bondscoach van Nederland, Dick Advocaat, had me uitgenodigd voor een gesprek, net als de trainer van Marokko. Intussen zit ik toch al aan tien interlands en maakte ik een WK mee. Maar ik weet nu hoe keihard de voetbalwereld kan zijn. Twee maanden na de discussie voor welk land ik zou kiezen, was ik zogezegd niets meer. Ik zat op de bank. Eén fout en het kan zo omslaan.

"Kijk naar Ruud Vormer: vorig jaar de beste middenvelder in België, en als hij nu eens niet scoort, zou hij niet goed genoeg meer zijn. Je moet altijd relativeren. Het is nooit wauw of dramatisch."

Na Standard werd je vergeleken met Yaya Touré.

"Touré was een beetje hetzelfde type als ik ben. Zijn rushes in de Champions League, tijdens zijn topjaren bij Man City... (blaast) Ik vergelijk mezelf liever niet met andere voetballers. Ik ben Sofyan Amrabat."

De broer van Nordin Amrabat (31), ex-PSV, Galatasaray, Watford. Toen je 11 was, zei je tegen hem: 'Je gaat soms te veel voor eigen succes. Je overzicht moet beter.'

"Hij accepteerde die opmerkingen wel, ook al is hij stukken ouder. Nordin is mijn grootste criticus. Hij praat niet over die mooie actie die ik heb gemaakt of dat doelpunt tegen Standard. Nee, hij begint meteen over wat nog beter moet. Alleen zo word je beter. Tegenwoordig zijn er heel veel jonge voetballers die weinig kritiek krijgen van hun familie of van vrienden. Dat is logisch, ze hebben het beste met hen voor. Ik hou er wel van hoe Nordin tegen me doet, want ik weet na een match zelf ook wel of ik een leuke actie heb gemaakt."