CD-TIPS

Jennie Abrahamson - Gemini Gemini

Wie een kaartje kocht voor de jongste tournee van Peter Gabriel zag Jennie Abrahamson niet alleen als voorprogramma, maar merkte ook dat ze achteraf deel uitmaakte van zijn band. Op Gemini Gemini klinkt de invloed van de meester duidelijk door in de geraffineerde arrangementen, maar elders klinkt de Zweedse zangeres als een iets aardsere versie van Cocteau Twins en Kate Bush. Elders schemeren invloeden van The Knife door, maar nodig heeft Abrahamson die vergelijkingen niet, want haar dromerige popsongs benaderen sowieso de perfectie. Een ontdekking. (How Sweet The Sound)

Op 23/9 in Café Video, Gent (gratis)

Richard Thompson- Acoustic Classics

Op zijn vijfenzestigste is de legendarische Richard Thompson gerechtigd om even achterom te kijken, maar zelfs dat doet hij in stijl. Acoustic Classics biedt precies wat de titel belooft: akoestische solo-uitvoeringen van veertien mijlpalen uit zijn meer dan veertigjarige carrière. Daarbij onverwoestbare nummers als 'Shoot Out the Lights', 'Walking on a Wire' en het bitterzoete 'I Misunderstood', die stuk voor stuk onderstrepen waarom de Britse folkie wel eens de beste singer-songwriter na Bob Dylan wordt genoemd. Een excellent tussendoortje. (Proper)

Op 2/8 op Dranouter

Land Observations - The Grand Tour

In een vorig leven maakte James Brooks deel uit van Appliance, een voornamelijk elektronische popband die het na vier platen voor bekeken hield. Hij vond zichzelf nadien uit onder het pseudoniem Land Observations, en sindsdien maakt hij sfeervolle soundscapes waarbij zijn gitaarspel almaar meer op de voorgrond treedt. The Grand Tour is de soundtrack bij een imaginaire reis door West-, Centraal- en Zuid-Europa. Dit keer beperkt hij zichzelf tot één gitaar en een verzameling oude opnameapparatuur, maar dat blijkt ruimschoots voldoende voor deze intrigerende luistertrip. Tijdloos mooi. (Mute)

Loudon Wainwright III - Haven't Got the Blues (Yet)

Niemand die zo bedreven is in zelfspot als de vader van Rufus en Martha Wainwright, en op deze nieuwe plaat - zijn drieëntwintigste - klinken zijn bespiegelingen over de oude dag meestal fluks en opgewekt. De manier waarop de songwriter met taal en melodieën speelt is volkomen uniek, en ook het stijlpalet waar hij zich van bedient - rockabilly, folk, blues, vaudeville, klezmer - wordt almaar groter. Een oefening in joie de vivre, eigenlijk. Of zoals hij het zelf met een knipoog zingt: "I haven't got the blues yet, but I'm experiencing malaise." (Proper)

The Black Angels - Clear Lake Forest

Een jaar na het ondergesneeuwde Indigo Meadow slaan de psychrockers van The Black Angels terug met een fraaie ep. Die werd eerder in gelimiteerde oplage uitgebracht op Record Store Day, maar krijgt nu dus ook een officiële release mee. Goed nieuws, want dit Texaanse vijftal vindt een knappe balans tussen melodie en gedonder, waardoor deze geluidstrip verder kijkt dan lome bassen, drones en noise. Clear Lake Forest klinkt nergens als een toegeving, wel als een verrijking voor het genre. Ons grootste bezwaar is dan ook dat aan een ep zo weinig vlees hangt. (Blue Horizon)

'Weird Al' Yankovic - Mandatory Fun

Al dertig jaar en veertien platen lang is 'Weird Al' Yankovic de meester van de popparodie. Zijn absurdistische clips blijven helaas geestiger dan de flinterdunne herwerkingen op zijn platen. Deze keer worden hits van Lorde, Iggy Azalea voorzien van een onnozele tekst. Pharrell moet het zelfs twee keer ontgelden, in 'Happy' en 'Blurred Lines'. Die laatste song wordt nu 'Word Crimes' en levert het enige echte tekstpareltje op. Wie muziek liefst schuddebuikend verteert, zit goed bij Yankovic. Anderen zullen deze parodieplaat met 'verplichte lol' al na een handvol luisterbeurten opbergen op zolder. (RCA)