Busramp voor Europees Hof?

Op 13 maart 2012 nam Geert Michiels net voor het binnenrijden van een tunnel in het Zwitserse Sierre van zijn collega het stuur over van een bus met 52 passagiers, vooral schoolkinderen uit Lommel en Oud-Heverlee, op weg naar huis naar een week sneeuwklassen. Michiels dreef meteen de snelheid op tot 100 kilometer per uur, zette de bus in cruisecontrol, maakte een bijna onmogelijke stuurbeweging naar rechts, ging met zijn rechterwielen op een 16 centimeter hoge vluchtheuvel rijden, rukte een groot waarschuwingsbord van de wand af en knalde de bus met een onwaarschijnlijke precisie tegen een muur in de tunnelwand. Er vielen 28 doden: 22 kinderen, 4 begeleiders, Michiels zelf en zijn collega.

"Al vanaf dag één zeiden alle Zwitserse hulpverleners ons hetzelfde", zegt Paul Schilders, die in Sierre zijn zoontje Luc (12) verloor. "Dit was geen ongeval. De stuurbeweging en ze vasthouden gedurende bijna drie seconden kan alleen met opzet zijn uitgevoerd."

Antidepressivum

De uitvaartplechtigheid in Lommel werd in aanwezigheid van het Belgische en het Nederlandse koningspaar rechtstreeks op tv uitgezonden. "Ministers verdrongen elkaar met beloften", zegt Schilders. "Wat we ook maar wensten, we moesten het hen laten weten. Vanaf de dag erna reageerden ze op geen enkel telefoontje meer."

Het Zwitserse gerecht had eerder al de zaak gesloten. Door de dood van Geert Michiels viel de enige mogelijke verdachte niet meer te berechten. De ouders tekenden in Zwitserland beroep aan tegen die beslissing, maar kregen gisteren te horen dat dat is verworpen door het hooggerechtshof. Sommige ouders berustten al langer. Tien ouderparen bleven verder procederen en overwegen nu via hun Nederlandse advocaat Job Knoester een procedure bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

"Het principe dat justitie een drama als dit niet verder kan onderzoeken omdat de chauffeur overleden is, dateert uit de tijd van Napoleon", zegt Schilders. "Zelfs de Fransen zijn er intussen achter dat dat wat achterhaald is, dat we tegenwoordig bussen en vliegtuigen hebben. In Frankrijk doet justitie er in elk geval alles aan om te begrijpen wat de copiloot van de Airbus van GermanWings mag hebben bezield."

Op 24 maart stuurde copiloot Andreas Lubitz zichzelf en 149 inzitten de dood in door boven de Alpen tegen een bergwand aan te vliegen. Volgens de ouders van Sierre zijn de gelijkenissen meer dan treffend. Lubitz kampte met een depressie en slikte ongecontroleerd medicatie. Dat deed ook Geert Michiels, die na een fout gegaan huwelijk en een conflict met zijn familie dagelijks paroxetine slikte. Dat antidepressivum werd in rechtszaken in de Verenigde Staten, Canada en Nederland al verantwoordelijk gehouden voor in een onbegrijpelijke opwelling gepleegde moorden en zelfdodingen.

"We zijn niet op zoek naar een dader", zegt Schilders. "We zijn op zoek naar de waarheid. Wat ons betreft is Geert Michiels net zo goed een slachtoffer. Eén mens op zoveel-duizend breekt paroxetine vertraagd af vanwege een kleine DNA-afwijking. Voor wetenschappers is dat net de verklaring waarom mensen in een seconde kunnen worden bevangen door een waanidee. Maar ook dat weigerde de Zwitserse justitie: een simpel DNA-test bij Geert Michiels."

Leren aanvaarden

De ouders zagen zich ook gisteren opnieuw via sociale media belaagd vanuit heel Vlaanderen. Schilders kreeg al anonieme doodsbedreigingen. Een vaak terugkerend verwijt luidt dat de ouders geldwolven zijn en "moeten leren aanvaarden".

Ook Michaël Van Polen en Olga Leclercq uit Lommel, die op 13 maart 2012 dochter Eline (12) verloren, kregen al een hoop vuiligheid in de mailbox. Het procederen in Zwitserland kostte tot nu toe ruim 20.000 euro, gedragen door vijf ouderparen die daarvoor gewoon af en toe wat vakantie en gezinsaankopen opofferen. "Wij willen van helemaal niemand geld", zegt Olga Leclercq. "We wilden alleen maar weten hoe Eline en haar vriendjes zijn gestorven. Nu zullen we het misschien nooit weten."